PARANOJA??

Ég var að horfa á fréttirnar á RÚV, eins og flestir, ímynda ég mér.  Mikið létti mér þegar ég heyrði að stúlkurnar sem voru innilokaðar á Stuðlum og komust hvorki lönd né strönd, væru heilar á húfi.

En svo hrökk ég við.  Þrisvar sinnum í fréttinni var minnst á klefana sem stúlkurnar voru í ?  Ég var að vona að þetta væri bara paranoja í mér eftir "þvagleggsmálið" og vegna meðfæddrar tortryggni á batteríinu, en þetta var sem sagt þrítekið.

Ekki er þetta fangelsi?

Ef svo er hefur það farið framhjá mér.

Einhver?

KRÚTTSERÍA OG ÉG Í KRÚTTKASTI

Hér koma glænýjar myndir af Jenny Unu Eriksdóttur, sem gisti hér í nótt, við mikinn fögnuð heimilisfólks.

 Í fína kjólnum sem mamman keypti í London með sinn "eigins" safa, nottla.             

 

Alltaf glöð og alltaf góð eins og Emma og svo bakar hún brauð, bráðnauðsynleg á hvert heimili.

Ójá.

HÁVAÐINN Í HORNINU!

Ég þoli ekki ömmufordóma.  Ömmur prjóna, baka, skakklappast um á flókaskóm og róa fram í gráðið.  Arg.  Ömmur nútímans eru ekki svona, varla langömmurnar.  Við erum ungar, flottar, "þroskaðar" betur vitandi en mæðurnar (jeræt) og við lítum á það sem forréttindi að fá að vera sem mest með barnabörnunum okkar. 

Við erum útivinnandi, heimavinnandi, lesandi, skrifandi, rífandi kjaft, í pólitík og fjallgöngum (ekki ég nóveihósei), og síðast en ekki síst, þá erum við nettengdar með attitjúd ef því er að skipta.  Við neitum því að leggja upp laupana, við erum að upplifa nýtt þroskaskeið, hið mikilvægasta af öllum.  Við erum miðaldra á öllum aldri.

Ég krullaðist upp þegar ég las viðtengda frétt, þó krúttleg sé, því viðkomandi amma þurrkar þvottinn á tölvugræjunum heima hjá sér, en það þykir rosa krúttlegt og merkilegt að amman skuli vera með súpernettengingu.

Hoppið inn í nútímann gott fólk.  Tími okkar ammanna er runninn upp og við munum beita áhrifum okkar til hins ýtrasta, á barnabörnin, að sjálfsögðu til góðs.

Við erum stærð í jöfnunni og það verður að reikna með okkur.

Við erum hávaðinn í horninu.

Samfélagið verður ekki samt aftur.

Ekkertammansiturhokinníhorninuoggerirskyldusínaneitt!

We are gonna take over the world!

Újejejejeje

 

 

Vel tengd amma

GEITUNGASLAGURINN MIKLI

Þessi kolbrjálaði geitungur kom inn um eldhúsgluggann í morgunn.  Hann var viðskotaillur og tók ekki áskorun um að flytja sjálfan sig út fyrir.

Viðbrögð: Mikill eltingarleikur og slagsmál brutust út. Húsband og geitungur tókust á upp á líf og dauða.  Viðureign tók kortér.

Niðurstaða: 3 glös brotin, húsband marið á kinn, hurð að eldhúsi löskuð.

Einn geitungur látinn.

Ójá

FJÖR Á LAUGARDAGSKVÖLDI

Svo gaman á djamminu.  Einn sleginn með flösku, annar barinn í andlit með glasi og aðrar róstur og ofbeldi, hér og þar.

En af hverju ætli föstudagurinn hafi verið ofsalega rólegur og laugardagurinn kolvitlaus?

Eru það himintunglin?

Ég spyr.

Úje

Fjöldi slagsmála á höfuðborgarsvæðinu í nótt

VINGUL VIKUNNAR...

..hlýtur Villi Svali Vill,  fyrir að vita ekki hvort kælirinn í Vínbúðinni í Austurstræti á að fara eða vera.  Þ.e. vilja fyrst að hann færi og vera svo nokk sama hvort hann væri.

Það er ekki hægt að vera meira með það á huldu hvort Villi er að koma eða fara.

Annars segir heimildarmaðurinn í hringiðunni, að eftir að hinn svali bjór hvarf úr Vínbúðinni í Austurstræti hafi öll óregla horfið þaðan.  Nú svífa þar vængjaðir englar um fortóv og götu og dýrðlingar spila á hörpu fyrir utan Landsbankann.

Jeræt.

We are still on skidrow!

Til hamó Villi!

Úje

SAVING PRIVATE HUBBARD

Að þessu sinni er ekki um bíómynd að ræða heldur ískaldan raunveruleikann.  "Hermaður Hubbard" fær að fara heim frá Írak vegna þess að stríðið hefur tekið báða bræður hans og engin systkini því eftir nema hann.

"Bandarískur hermaður fær að fara heim frá Írak í samræmi við reglu, sem gerir ráð fyrir að hermenn fái lausn frá herþjónustu ef systkini hans láta lífið og þeir eru einir eftir úr systkinahópnum. Tvær bræður mannsins hafa látið lífið í Írak."

Ég skil ekki stríð.  Mun aldrei gera og það heldur svo sem ekki fyrir mér vöku.  Hins vegar er hvert mannslíf svo dýrmætt og í stríði er bara sóun á þeim, og það gerir mig svo dapra.

Þeir hafa mikið á samviskunni stríðsherrar heimsins.

Hvort sem er í Whasington, Darfur eða Ísrael.

ARG

Fær að fara heim frá Írak eftir að bræður hans féllu þar

SKELFILEGUR GLÆPUR

 

Þessi maður sem rændi níu ára stúlku, nauðgaði henni og gróf lifandi, er viðbjóðslegur glæpamaður, sem ekkert gott á skilið.

En við höfum ekkert leyfi til að taka líf.

Hvorki hann né ríkið.

Við réttlætum ekki vonda gjörð með annarri.

Engar dauðarefsingar.  Þær eiga ekki heima í siðmenntuðum þjóðfélögum.

Glæpurinn er samt svo viðurstyggilegur að orð fá ekki lýst tilfinningunni, bara að lesa um hann.

Látum hann sitja út ævina.

Það er við hæfi.

Dæmdur til dauða fyrir að nauðga og myrða níu ára stúlku

PÖNKAÐ EN SNYRTILEGT.. HM

Ég er hlynnt skólabúningum.  Sko hugmyndafræðinni á bak við þá.  En persónulega held ég að þrátt fyrir að skólabúningar hefðu verið til staðar á uppreisnarárum mínum í Hagaskóla, hefði ég fundið leið til að skera mig úr hópnum.  Unglingsárin eru ein sjálfstæðisbarátta frá upphafi til enda og ég persónulega, lagði töluvert á mig til að sýna fram á sjálfstæði mitt og sérstöðu.

Ég hefði tekið aðra ermina af jakkanum, spreijað annan skóinn rauðann, klippt pilsið upp í hliðunum og það hefði bara verið byrjunin.  Ég gerði svona hluti við fötin mín, hvort sem var, ef mér fannst þau of venjuleg.

Burtséð frá þessu, held ég að skólabúningar leysi margan vanda.  Þeir eiga að vera þægilegir, fallegir og auðveldir að þvo og meðhöndla, fyrir vinnulúna foreldra.

Einkum og sér í lagi líst mér vel á að klæðnaður verði ekki til að afmarka stöðu nemenda sem ríkra eða fátæka, en við búum í þjóðfélagi þar sem himinn og haf er á milli fólks.  Ég er ekki að mæla með að við sættum okkur við það, vill byltingu hið snarasta og hana til vinstri, en ég er að hugsa um börnin sem finna fyrir því að geta ekki fylgst með "barnatískunni", svo hörmulega sem það hljómar.

Einn bloggari mælir með skólabúningum sem sérstaklega sniðugri hugmynd fyrir dætur efnamanna.  Þetta fannst mér svo vitlaust fyrirsögn, að ég kynnti mér ekki einu sinni innihald færslunnar.  Ég hef ekki áhyggjur af börnum stórefnafólks, p.c.,  Ég held bara að svona fyrirkomulag sé praktískara fyrir alla aðila.

Hjallastefnuskólarnir eru að því er ég best veit, allir með skólabúninga. 

Auðvitað.

Margrét Pála Ólafsdóttir veit nefnilega hvað hún syngur.

Ekki falstónn þar.

Újejeje

Flestir vilja vera í skólabúningi

IMELDA MARKOS HVAÐ?

Í dag hef ég verið að hugsa (já, já, ég veit að það er undrunarefni, enda ég með bölvaðan höfuðverk).  Ég hef verið að hugsa um skó, og svarta kjóla.  Ég á reyndar Imeldumikið af skóm og Onassismikið af svörtum kjólum, en þá er nú fataskápurinn nánast upptalinn.  Ok, ég er að ýkja.  En mig vantar skó.  Ég fæ engan skilning á því, hjá húsbandinu.  Hann spyr bara, dimmum rómi: HVAÐ MEÐ ÖLL SKÓPÖRIN ÞÍN? Hann hefur nefnilega núll skilning á að skór eru ekki endilega skór sem hægt er að vera í.  Mig vantar stígvéli, svört leðurstígvéli, lágbotnuð. Hm..

Veikleiki?  Jabb, ég viðurkenni það en bara annar af tveimur. Hinn er "sá litli svarti"

..sem ég ætla að fá mér hvað sem tautar og raular.  Hvað haldið þið að húsbandið segi dimmum rómi: Jú, jú, hann segir: HVAÐ MEÐ ALLA SVÖRTU KJÓLANA ÞÍNA?  Ég get svo sem vel skilið spurninguna, enda urmull af svörtum kjólum í fataskápnum.  En svart er ekki bara svart og kjóll er ekki bara kjóll.  Það er nefnilega vandinn við að vera hallur undir hið svarta (muhahahaha) að auga leikmannsins greinir ekki muninn, en við stelpurnar gerum það.  Þær konur sem ganga í rósóttu, teinóttu, köflóttu, silfur- og gulllituðu, svo ég tali ekki um regnbogalitina, geta endalaust verið í nýjum fötum.  Dem, dem, dem.

Sem sagt, ég á í tilvistarkreppu út af þessu, ég segi það satt.  Vandamál heimsins blikna hérna, krakkar mínir, í samanburði við þetta vandamál.

Ég blogga um þetta áhugamál mitt af því það er laugardagur og þá má maður vera léttlyndur og sjálfhverfur.  Svo er ég að vonast til að einhver Rockerfeller lesi þetta, sjái aumur á mér, kaupi Channel tískuhúsið og gefi mér í eins árs edrúafmælisgjöf.

Það er í lagi að láta sig dreyma.

Ekkialltílagihjáokkurfélugunum?

Cry me a river!

Úje