ÉG HRÓPA EKKI HÚRRA NÉ SEGI ÉG VÁÁ EN ÆÐSISLEGT

 

150 milljónir í geðheilbrigðisþjónustu er skiptimynt.  Með biðlista og þá lágmarks þjónustu sem er í boði, get ég ekki ímyndað mér að þessar krónur skipti miklu máli.  Kannski á fólk að vera þakklátt fyrir að eitthvað skuli látið af hendi rakna til geðheilbrigðismála, en mér finnst að það megi gera betur.  Mikið betur.

Ég man eftir því að síðast núna á vordögum var iðjuþjálfun á Landspítla lokað.  Það er stöðugt verið að skera niður í geðheilbrigðisþjónustunni.  Merkilegt að það skuli dregið úr en ekki bætt í.  Ég fer alltaf að efast um að við Íslendingar séum eins rík þjóð og við viljum vera láta.

Bítsmí!

Úje

150 milljónum varið aukalega til geðheilbrigðismála ungmenna

FORLJÓTT LISTASAFN

Hefur einhver séð ljótari og meira ópassandi byggingu undir listasafn?  Ég á ekki orð yfir þessum forljóta kassa með flekann hangandi úti eins og hurð af hjörum.  Minnir á pakkhús.

Eru hugmyndir að einhverju skárra? 

Ó svo vont fyrir augað.

Úje

BÆTIÐ KJÖR LEIKSKÓLASTARFSFÓLS, ARG

Ég er orðin svo þreytt á þessu þjóðfélagi sem sýnir börnum sínum stöðuga vanvirðingu.  Það dýrmætasta sem hvert þjóðfélag á eru börnin og samt er ekki vandað til verka þegar komið er að því að þau byrji menntun sína og þroska úti í leikskólum og frístundaheimilum.  Starfsfólk helst illa í vinnu, launin eru svo léleg að fólk hleypur um leið og því býðst eitthvað betra.  Á leiksóla barns sem teng er mér, er stöðugt að koma inn nýtt fólk.  Halló!  Vita ekki allir árið 2007 að leikskólar eru ekki geymslustaðir, heldur uppeldis- og skólastofnanir þar sem börnin taka út stóran hluta þroska síns?

Fólk sem vinnur við að höndla með peninga er metið að verðleikum svo ég taki dæmi.  Þar eru launin í einhverju hlutfalli við ábyrgð hefur mér skilist og oft vel umfram það.  Þegar kemur að umönnunarstörfum eldri borgara og leikskólastarfi, er eitthvað annað uppi á teningnum.  Er ekki kominn tími til að forgangsraða?  Ef þetta þjóðfélag hefur ekki efni á að búa börnum sínum eðlileg uppeldisskilyrði, þá held ég að við ættum að hætta að lofsyngja okkur sjálf, lúta höfði og skammast okkar.

I´m so damn mad!

ARG

 

Mannaekla á leikskólum, grunnskólum og frístundaheimilum

TILLAGA AÐ SKAUPI

 

Það er verið að byrja á áramótaskaupinu.  Ragnar Bragason, kvikmyndagerðarmaður er leikstjóri þess í ár.  Hann ætlar að fókusera á innflytjendamál og þjóðernishyggju.  Það finnst mér mjög rökrétt, þar sem það þarf nú ekki að kafa mjög djúpt í þjóðarsálina til að sjá að við erum hálfgerðir barbarar í viðhorfi okkar til útlendinga, þ.e. þeirra sem hér vilja setjast að. 

Einhvertímann sagði einhver við mig að Íslendingar væru "gamlar sálir", þ.e. rosalega þroskaðar manneskjur, fordómalitlar og skilningsríkar.  Að sama skapi væru þá Ameríkanar ungbarnasálir, því þeir væru svo stutt á veg komnir hvað varðar sálarlegan þroska.  Vafasöm vísindi ég veit það, einkum og sér í lagi þegar litið er til munasýki margra Íslendinga, allra jeppanna, flottu húsanna og allrar hinna geypilegu neyslu.  Ameríkanar hvað?  En þetta var útúrdúr.

Skaupið í fyrra var frábært, fannst mér og einhverjum örfáum öðrum.  Það er erfitt að búa til skaup sem slær í gegn.  Ég legg því til að skaupið frá 1984 verði endurgert, "öppdeitað" og skellt í loftið.  Það var nefnilega alveg brilljant.

I´m a looser!

Úje

Unnið að skaupinu

ÁFENG SULTA

Hún amma mín, sem ég ólst upp hjá, var hörku sultugerðarkona.  Hún bjó til rabarbarasultur og stundum líka rifs- og sólberja.  Hún gerði líka saft, ef einhver skyldi nú hafa áhuga á því. 

Til að gera langa sögu stutta, þá hljóp einhver ári í eina krukkuna, sennilega hefur hún ekki verið nógu vel lokuð eða eitthvað.  Sultan var sterk á bragðið en ákaflega ljúffeng.  Ég smurði henni á brauð en það gerðum við í denn.  Mér líkaði þetta svo vel að ég fékk mér aftur og aftur.  Áður en hægt var að segja "hættuaðborðaþettabarnsultufjandinneráfengur" var ég orðin vel hífuð (bráðung) og var á þessu stigi máls komin með skeið í sultuna og hætt að skeyta um brauðið.

Ég kastaði síðan upp og svaf í hálfan sólarhring.

Þetta var mitt fyrsta fyllerí.

Ef grannt er skoðað borðaði ég sultuna mjög alkahólískt.  Þarna hefðu átt að kvikna viðvörunarbjöllur, þe ef einhver hefði haft hugmynd um hugtakið alkahólismi.

Sennilega hefði áfenga sultan hennar ömmu unnið allar sultukeppnir.

I´m all jam!

Úje

Leitin að bestu sultunni

MORGUNHRESSING Í BOÐI HÚSSINS

 

Ég hékk uppi langt fram yfir eðlilegan háttatíma og hlustaði á músík.  Meðal þess sem ég hlustaði á voru Traveling Vilburys.  Það er svo gaman að hlusta á þá félaga George Harrison og Bob Dylan (ásamt hinum líka auðvitað) spila saman.  Það er greinilega svo gaman hjá þeim. Ég skelli inn einu hressu fyrir ykkur til að byrja með daginn.

Inside out

http://www.youtube.com/watch?v=aKu31q9SBbA

Úje

SVEFNSNÚRA

 

Þó ekki megi lesa það af færslunum mínum í dag, þá hefur þessi dagur verið hund erfiður.  Allt hefur vaxið mér í augum, ég hef drattast áfram og átt alveg svakalega bágt.  Sumir dagar eru svona og stundum koma þeir í kippum.  Þ.e. einn eða fleiri saman í röð.  Dagurinn í gær og í dag eru kippudagar.  Ferlega erfiðir og ekkert eins og það á að vera, þó ég hafi ekki nokkurn skapaðan, guðsvolaðan hlut að benda á mér til varnar.

Að vakna með tilfinninguna um að allt sé ómögulegt er eitthvað sem ég almennt, er ekki í stemmara fyrir. Stundum hlýt ég þó að hafa þörf fyrir að eiga hörmulega bágt, því annars myndi ég sennilega reka blámann á brott.  Það hlýtur að vera alkinn og þá auðvitað dramadrottningin í mér sem þarf að fá útrás. 

Einu skiptin, í dag,  sem ég var ekki umhverfi mínu hálf hættuleg, var þegar ég settist niður og bloggaði.

Eftir kvöldmat hristi ég af mér slenið.  Hringdi í trúnaðarkonuna og las AA-fræðin.  Ég fer ekki á fundi þessa dagana, svimandi af blóðleysi, langar ekki til að hníga að fótum fundarfélaga minna, þrátt fyrir að það sé ákaflega myndrænt og fallegt, ef ég get gert það almennilega.

Eftir AA-fræði og sollis, var ég farin að skammast mín töluvert yfir vælinu og eymdinni í sjálfri mér og lífsgleðin kom smátt og smátt til baka.  Þegar ég svo var búin að hlusta á nokkra góða með Stones, var ég farin að brosa í gegnum tárin (okok ég var ekki með tárvot augu, má maður).

Ég er svo innilega glöð með að vera edrú og sigli hraðbyri inn í árs edrúmennsku.

Haldiðiaðþaðsé?

Úje

 

ANGIE FYRIR SVEFNINN

Var að hlusta á gamla klassíkera með Stones og er með fimmfalda gæsahúð.  Datt í hug að deila með mér.  Gjörsvovel.

http://www.youtube.com/watch?v=bbZcslc9M78

HEIMSMETABRJÁLAÐIR FINNAR

 

Fyrst var það Gufubaðskeppnin, núna slá Finnarnir heimsmet í karókísöng.  Þeir ætla bara að vera UXI í öllu mennirnir.

Hvað verður það næst?

Heimsmeistarakeppni í plebbisma?

Rakasta stinua!

Úje

Finnar setja heimsmet í maraþonkarókí

RADDBANDAÖRYRKINN ÉG

Ég er fæddur öryrki.  Þ.e. raddbandaöryrki.  Frá unga aldri hef ég haft ráman undirtón í röddinni, sem hefur ágerst eftir að ég "fullorðnaðist" og reykti mér til vansa.  Núna er ég með meðal karlmannsrödd.  Okokok, smá ýkjur.  Mín rödd er reyndar eins og hunang miðað við röddina í Hilmu systur.  Ég hef aldrei heyrt ungabarn segja agú með viskírödd, fyrr en hún kom í heiminn.  Hvorki fyrr né síðar.

En aftur að fötluninni.  Mig langar í kór.  Ekki vera með aulafyndni og segja mér að ég sé í femínistakórnum.  Mig langar í alvöru kór.  Það þarf ekki einu sinni að vera kvennakór, hann má alveg vera blandaður.  Ég er game.  Ég syng mjög vel í huganum en á svolítið erfitt með að skila því til áheyrenda, en það brestur alltaf á fjöldaflótti þegar ég hef upp raust.  Nema Jenny Una Eriksdóttir,er alltaf "kurr"  hún glottir smá, þegar ég syng fyrir hana og segir sífellt: Amma, meira.  Nú þekki ég fullt af fólki í kórum, víðsvegar, og ég veit að þetta er ofsalega skemmtilegur félagsskapur.  Allir saman, hlægjandi, vitandi að þeir geta sungið og svona.  Einhver listrænn skilningur og samkennd í gangi þar sem mér finnst eftirsóknarverð.

Því er spurningin þessi:

Heyrist eitthvað í einni röddu sem er úr takt, ef hún er í stórum hópi syngjandi fólks?

Old man river!

Úje