Hættu að tala fréttamaður..

 

..eða eitthvað þ.u.l.  finnst mér, veðurstofustjóri vera að segja í yfirlýsingu sinni sem Veðurstofan sendi frá sér í dag, vegna fréttaflutnings RÚV (s.l. laugardag) af einelti innan stofnunarinnar, sem fyrst var fjallað um í ágúst s.l.

Fyrir utan tölulegan misskilning sem leiðréttur var í fréttum sjónvarps í kvöld, stendur fréttastofa RÚV við sína frétt.

Veðurstofustjóra finnst að um persónuleg og erfið mál eins og einelti sé vandasamt að fjalla um í fjölmiðlum og ég get svo sem alveg tekið undir það.

Ég myndi þó kjósa umfjöllun frekar en skipulagt andlegt ofbeldi á vinnustað, sem stóð yfir lengi og gagnvart fleiri en einum einstaklingi.

Sá starfsmaður sem fyrir eineltinu varð, í þetta skipti, er nú í árs launalausu leyfi frá Veðurstofunni.  Starfsmanninum er gert að leita sér aðstoðar í mannlegum samskiptum.  Sniðugt.  Þolandinn fer til sálfræðings eða geðlæknis og á að koma með vitnisburð úr meðferðinni þegar hann kemur aftur til starfa.  Gerandinn fékk áminningu en starfar áfram eins og ekkert sé mínus mannaforráð (má maður treysta því?).

Ég yrði svakalega hissa, ef þessi starfsmaður kæmi til baka.  Með vitnisburðinn upp á vasann. 

Hver gerðist´eiginlega brotlegur hérna?

 Þá mótmælir Veðurstofan harðlega framsetningu fréttastofunnar í málinu, allt frá því að fréttaflutningur af því hófst í ágúst sl.  Í yfirlýsingunni er gert lítið úr vandamálunum.  Þar stendur m.a. þetta:

"Staðreyndin er sú að Veðurstofa Íslands er góður vinnustaður, þar sem fjölmargir sérmenntaðir starfsmenn leggja sitt af mörkum við að veita landsmönnum öllum afar mikilvæga þjónustu. Samskiptavandamál eru fjarri því að vera stórfellt vandamál hjá Veðurstofu Íslands. Í könnunum sem gerðar hafa verið um samskiptavandamál hjá ríkisstofnunum hefur Veðurstofan verið í meðallagi."

Það er þetta sem ég er að tala um þegar mér finnst þessi yfirlýsing vera skipun til fjölmiðla að vera ekki að reka nefið í það sem þeim kemur ekki við.  Þeir á Veðurstofunni eru að þjónusta okkur landsmenn, og starfsmennirnir eru fjölmargir og sérmenntaðir.  Það breytir náttúrulega öllu.  Það kallast þá væntanlega akademiskt einelti og er örugglega mikið flottari en einelti á öðrum vinnustöðum sem ekki státa af "fjölmörgum sérmenntuðum" starfsmönnum.  Fyrirgefið á meðan ég kasta upp.

Sorrí Veðurstofa, en mikið rosalegt metnaðarleysi er þetta.  Bara þokkalega ánægðir með ykkur yfir því að vera í meðallegi með samskiptavandamál.

Ég þakka að minnsta kosti fyrir svona umfjallanir.  Óþverraháttur þrífst best í þögninni.  Líka á meðal veðurfræðinga.

ARG

„Veðurstofan er góður vinnustaður"

Hálfvitarannsókn

Enn ein hálvita rannsóknin hefur litið dagsins ljós.  Konur sem eru eins og stundaglös í laginu virðast vera gáfaðri en við hinar, og þær eignast einnig gáfaðri börn.  Hm...

Ástæðan mun vera sú, að í fitunni á mjöðmum kvenna eru omega-3 fitusýrur, sem næra bæði heila móður og barns meðan á meðgöngu stendur.  Fita á kvið inniheldur hins vegar omega-6 fitusýrur sem hafa engin áhrif á þroska heilans.

Ég þekki nokkrar stundaglasakonur, þær eru gáfaðar.  Ég þekki líka mjaðmalausar konur og þær eru líka gáfaðar.  Svei mér þá ef ég þekki einn einasta kvenmann sem er ekki meira og minna brilljant.  Þetta er nú meiri bölvaðekkisens kjaftæðið.

Á nú að reyna að koma inn enn einni innrætingunni í hausinn á okkur gáfukvendunum?

Er aldrei friður?

Konur eru rétt búnar að ná því að fegurðin liggur ekki í kílóafjöldanum.

Sjitt og arg.

Súmíbítmíbætmí.

Úje.

 

Stundaglasavöxtur til marks um gáfur

Fyrirgefið á meðan ég slengi mér í vegg

Fyrirgefið "nefnd" um jólagjöfina í ár, en er ekki í lagi heima hjá ykkur?  Allir týndir á fjöllum eða alltaf stingandi af?  Þetta er ein sú furðulegasta niðurstaða á því sem líklegt er að flestir kaupi til jólagjafa, þ.e. GPS staðsetningartæki.  Jú mikil ósköp, ef ég ætti mann á fjöllum, leiðsögumann eða ættingja með heilabilun, myndi ég ekki hugsa mig um tvisvar og tækið færi í jólapakkann, en kommon, mikið rosalega yrði ég lítið glöð ef ég fengi þessa s.k. jólagjöf í ár.

Það er kannski ég sem er ekki með í jólaneysluhyggjunni.  Er þetta hið nútíma fótanuddtæki, sem ég varð aldrei svo fræg að kaupa, hvað þá heldur Ljósálfinn eða Gufugæjann?

Mjög sniðugt að geta séð hvar maður er staddur.  Ætli ég myndi t.d. geta séð hvar húsbandið væri staðsett, brygði hann sér af bæ?  Er ekki jafn sniðugt að lyfta bara upp símtólinu,  hringja ....... og segja: "Hæ hvar ertu?"

Kona spyr sig.

41 dagur til jóla.

GMG

Úje.

Jólagjöfin í ár

"Ðe Lala Factor"

Ég er að hugsa um að biðja Kára í Erfðagreiningunni að hefja leit að Lala-faktornum (eða geninu), svo líf mitt geti farið að lullast í eðlilegum farvegi.  Þetta ætla ég að gera á nýju ári, þ.e. skrifa karlinum, þrátt fyrir að ég hafi sagt mig úr bölvuðum gagnagrunninum hans.

Hafið þið pælt í því að lala-viðhorfið er nauðsynlegt á flestum stigum mannlegs lífs og gerir það að verkum að maður heldur sér innan ramma þess sem reiknast innan eðlilegra hegðunarmarka?  "Hvað á hún við" spyrð þú sem lest og það skal ég segja þér bara núna strax, dúllan mín (gússí-gússí).

Ef við tökum hangikjöt sem dæmi.  Mér finnst hangikjöt svona lala gott.  Ekki ógeðslega vont og ekki brjálæðislega gott.  S.s. ég myndi ekki rjúka út í óveður, vaða yfir fjöll og firnindi, af því að ég hefði frétt af nýsoðnu hangiskjötslæri í Hveragerði.  Ég myndi hins vegar þiggja eina sneið væri mér boðin hún, og ég svöng.  Þarna er ég með lala-faktorinn bullandi virkan.

Þegar ég byrjaði að drekka brennivín fannst mér það ógeðslega vont, eftir margra ára viðreynslur við áfengi, endaði ég þar sem mér fannst áfengi hryllilega og brjálæðislega nauðsynlegt (þó það væri vont á bragðið).  Það hefði auðvitað verið betra að hafa það á hinn veginn, fyrst gott svo vont, en þá hefði ég ekki þurft að fara í meðferð, og því hefði ég eiginlega ekki viljað sleppa. Hm... komin í hring þarna , en hvað um það. En þarna lýsir sum sé hinn virki lala-faktor algjörlega með fjarveru sinni.

Sama er með sígarettur.  Þar myndi lala-faktorinn koma sér vel.  Ég hef aldrei verið lala í viðhorfi til nikótíns, ég veð elda, klíf fjöll, svelti mig og misþyrmi, til að verða ekki sígarettulaus.  Í verkfalli opinberra starfsmanna, árið 1984 hefði ég samið um að gefa frá mér aleigu mína, af því búðirnar voru orðnar sígarettulausar.  Ég missti sem sagt kúlið og stéttarvitundina, fyrir sígóið. Þarna hefði ég viljað vera alveg lala á retturnar og dedd á góðum samningum.

Ef viðhorfið til hlutanna væri lala, þá væri lífið auðvelt.

En ég er að hugsa um, svona eftir á að hyggja, að láta Kára í friði.

Ég er fegin að hafa farið í meðferð og að ég ÞURFI ekki að drekka framar.

Ég hætti að reykja (bráðum)

Ég vil ekki vera lala gagnvart jólarjúpunni og jólakveðjunum á Gufunni, svo ég taki nú bara létt dæmi.

Lífið yrði hundleiðinlegt ef allt væri bara svona lala.

Er það ekki elskurnar?

Það er ekkert lalalala hér neitt.

Úje

 

Ég auglýsi eftir hring..

 

..hann er demantaskorinn úr hvítagulli og er einn af þeim giftingarhringjum sem ég, nörðurinn hef borið í mínum fjölmörgu hjónaböndum.

Ég man eftir að hafa verið með einhverjum eiginmanna minna á heimleið eftir djamm á Laugaveginum og auðvitað var ekki leigubílsræksni að fá.

Mér var kalt.  Það var vetur, tískan staðsetti pils upp á mið læri, ég var með yfirvofandi frostskemmdir upp í júnó.

Ég var pirruð og ég reif kjaft enda alltaf með skoðanir, þá líka.

Mér var mótmælt og viðkomandi maður var ekki á því að sitja þegjandi undir skammardembunni.  Enda skildum við stuttu síðar (okok, við skildum a.m.k. en hversu "síðar" man ég ekki).

Til að leggja áherslu á orð mín þarna í stjörnubjartri og ískaldri vetrarnóttunni á Laugaveginum, 197tíu og eitthvað, reif ég af mér giftingagjörðina og slengdi henni upp í loft.  Við vorum fyrir utan gömlu Evu, (uppáhaldsbúðina mína þangað til hún Marta seldi hana;skamm Marta) og hringurinn flaug upp á húsþak eða yfir, ég veit það ekki, því ég var ekki í skapi til að gá.  Eiginmaðurinn þáverandi var ekki æstur í það heldur.  Honum var eflaust líka kalt og sennilega hefur hann hugsað mér þegjandi þörfina.

Eins og fyrr sagði þá var mér kalt og ég var svöng.  Mér lá á heim.  Pilsasíddin gerði ekki ráð fyrir leikfimiæfingum á frostköldum húsþökum, svo ég gaf dauðann og djöfsa í hringinn.

Ég reikna með að ég hafi keypt kjamma á leiðinni heim, enda enginn Hlölli til þá, hvað þá eitthvað menningarlegra.  Frusssssssssss.

Ef einhver hefur rekist á demantaskorinn hvítagullshring, vinsamlegast sendið mér meil, sem er skráð hérna efst á síðunni.

Engin fundarlaun, bara tóm gleði fyrir mína hönd.

Verð á hvítagulli er alltaf að hækka

Lofjúgæs.

Úje

Trúlofunarhringur finnst eftir 89 ár

Engar brussur takk!

(John Tickell, sá frábæri næringarfrömuður.) 

Það er eitthvað aðskilnaðar - og flokkunarelement í gangi í nútímanum.

Það er ráðist að útlendingum, húðlit, kynhneigð svo eitthvað sé nefnt.

Nú kemur enn einn snillingurinn fram með hugmynd.

Leiðandi næringarfræðingur í Ástralíu hefur hvatt flugfélög til þess að láta feita farþega borga hærri flugfargjöld.

Það getur vel verið að þessi maður sé næringarfræðingur en það er ábyggilegt að hann muni vera asnalegt eintak.

Hvernig ætli framtíðin verði, varðandi þessa hluti?

Jú, má ekki leiða getum að því, með þessu áframhaldi, að til þess að komast í helgarferðina til London eða Köben á lægsta verði, skuli fólk vera:

A)  Í kjörþyngd

B)  Ljóshært og bláeygt (og þá kemst þú ekki með krullubíninn þinn John nema að borga "feitt" fargjald)

C)  Með lítil og nett eyru

D)  Og alls ekki útskeift eða hjólbeinótt

1984 hvað?

Ég er eiginlega fegin að ég lifi ekki að eilífu, sko hér á jörðinni

Cray me a river!

Úje

Flugfélög hvött til þess að láta feita einstaklinga greiða hærra verð

Hvernig hóruhús verður bænahús

Ég er alltaf að hallast meir og meir að svartsýni, hvað varðar manneskjuna og góðmennsku hennar, eða réttara sagt skorti á henni.

Þegar ég kom á bloggið í febrúarlok s.l. var ég nokkuð glöð með mína barnatrú og hafði verið svo lengi sem ég man.  En trúin sú fór fyrir lítið.  Ég er orðin bullandi efasemdarmanneskja eftir að hafa fengið of stóran skammt af bloggfærslum trúarnöttara sem básúna út mannfyrirlitningu og hatri á öllu því sem þeir TELJA að sé Guði ekki þóknanlegt. 

Ég nenni ekki að taka þessa umræðu frá grunni, en ég verð að játa á mig algjöran sofandahátt, því  ég hélt að "gangan gegn myrkrinu" núna um helgina væri ganga gegn þunglyndi, þangað til að ég fór að lesa önnur blogg.

Þá komst ég líka að því að forsvarsmaður göngunnar hafði kallað samkynhneigða sora og að hann rak til skamms tíma hóruhús þar sem nú er bænahús og misnotaði þar konur í neyð.  Ég ætla ekki einu sinni að tjá mig um þetta frekar en bendi ykkur á að lesa hérna.

Auðvitað efast ég ekki um mannkærleika meirihluta þeirra sem gengu þessa "myrkragöngu" og ég trúi bara nokkuð sterkt á möguleika fólks til að taka sig á.  En þarna finnst mér sinnaskiptin ekki trúverðug. 

Það er einhver holhljómur í öllu þessu trúarofstæki sem birst hefur í bloggheimum, svo ég tali nú ekki um þjóðkirkjufyrirbærið sem gerir það að verkum að ég, eins og fleiri, er orðin algjörlega afhuga því sem heitir kristin trú í þeim skilningi sem hinir "rétttrúuðu" leggja í hugtakið.

Stendur ekki í vinnulýsingabókinni biblíu, að fólki skuli ekki dæma, svo það verði ekki dæmt?

Ég hélt það.

En ég hef aldrei tekið meirapróf í trúnni, hún býr innra með mér og ég tek aftur það sem ég sagði í upphafi.  Ég held að flestar mannverur búi yfir endalausum kærleika, það fer bara svo asskoti mikið fyrir PR-mönnum Guðs á jörðinni, og hér í bloggheimum hafa þeir oft hátt.

Amen.

 

Ég vissi það

Nú segi ég eins og kerlingin forðum daga, og ég vissi það.

Það var bara tímaspursmál hvenær einhver antireykingamaðurinn myndi berja einhvern.

Nú er það staðreynd.

Einhver þjáningarbróðir minn var rotaður fyrir að hafa hríslast með síuna sína út í hurðargætt á krá um helgina.

Hvar eru allir þessir frelsiselskandi postular sem vilja bús í búðir núna?

Þessir sem tala um frelsi einstaklingsins til athafna? 

Það má ekki reykja á kaffihúsum og börum en  fólk má vera fullt og óaðlaðandi út um allt.

Ég legg til að allir reykingamenn dissi barina þangað til yfirfrelsispostulinn Gulli ráðherra drífur í að gera eitthvað í málinu.

Svo tölum við saman.

Ókí?

Alveg óþolandi að ríkið skuli selja dópið, græða á því og banna það í leiðinni.

Hvar í andskotanum eiga vondir að vera?

ARG.

Sleginn í rot fyrir að reykja í dyragætt á krá

Niðurstaða fengin!

 

Ég vaknaði kl. 7,30, vakti húsbandið með kossi og "continental breakfast", vermdi sokkana hans í ofninum, færði honum vítamínin og söng fyrir hann á meðan hann borðaði.

Okokok, ég vaknaði 7,30 og horfði á minn heittelskaða gera sig kláran fyrir námskeið, las blogg og hugsaði, í a.m.k. einar 10 mínútur.

Það kann ekki góðri lukku að stýra, að hugsa of mikið á mánudagsmorgnum.

Þankahríðin leiddi af sér niðurstöðu.

Hún er sú að það borgar sig ekki að vakna of snemma á morgnanna.

Ég sofnaði sko fram á tölvuborðið og var að vakna við illan leik.

Eða allt að því.

Og hef örugglega mist af einhverju stórkostlegu.

Jenný Anna, get a live.

Ójá.

 

Nú verð ég að hneigja mig..

 

.. og taka ofan fyrir honum Agli Helgasyni, en hann fékk tvær Eddur.  Ég geri það hér með í huganum.  Ef hægt er að segjast vera í "sambandi" við mann sem maður sér í sjónvarpi, þá er ég í ástar-haturssambandi við þetta krullukrútt og megadúllu.  Það er eitthvað svo einlægt við karlinn stundum og svo er hann asskoti naskur á þjóðfélagspúlsinn.  Egill er alveg ferlega illa áttaður á feminisma, þannig að stundum gríp ég andann á lofti, þegar hann bloggar um skoðanir sínar á málaflokknum  Það er allt að því fyndið (ég hlæ; hahahaha).  Svo finnst mér hann skuggalega "leim" þegar hann ætlar að fara að útskýra kynjafræði, finnst það jafn mikið út í hött og ef ég ætlaði að fara að laga vatnskassa í bíl (held ennþá að þeir séu útlits eins og jólaölsbrúsar), einhendis.  Það gengi ekki upp, ég lofa.

Ég hef horft á Silfrið frá byrjun.  Þegar Egill byrjaði á Skjá I var það svo mikið "happening".  Hann framlengdi bara þar til dagskráin var tæmd, lét ekkert stoppa sig af og það var skólasjónvarpsbragur á þættinum en samt var hann alveg ferlega skemmtilegur.

Nú eru ekki uppákomur lengur, þátturinn er innan tímaramma og Egill þræl fagmannlegur, svona oftast. 

Ég missi aldrei af Silfrinu eða Kiljunni, það er á hreinu.  Maður verður að hafa eitthvað að röfla yfir.

En ég hef ákveðið að hætta að lesa bloggið hans.

Mig langar ekkert til að heyra skoðanir hans á "jafnréttismálum".

Þær eru hreinlega algjört törnoff.

En Kiljan og Silfrið voru ágætlega að Eddunni komin (Kiljan þrátt fyrir ismatalið og þrátt fyrir Pál Baldvin sem er með jafnsvekktari mönnum í fjölmiðlum).

Til hamingju RÚV.

Úje.

P.s. Kynnirinn á Eddunni var að fíflast með jakkafötunum sem hann klæddi sig í, er það ekki?  Segið mér að þessi hroðalegu föt séu ekki það nýjasta í fatatísku karlmanna.  Plís, plís, plís.

Make my day!

Kvikmyndin Foreldrar fékk flest Edduverðlaun