Laangdreginn aulahrollur

Ég verð alltaf sannfærðari með hverjum deginum sem líður að við Íslendingar erum ekki mjög gestrisið fólk (nema við suma) og svo erum við enn með aðra löppina í torfbæjarhurðinni.  Erum ekki alveg tilbúnir til að stökkva inn í nútímann og skella á eftir okkur.

Þegar ég horfði á laaaaaaaaangt og ítarlegt viðtal við sýsluna á Ísafirði þar sem hún tíundaði skelfilegan glæp mannsins sem seldi myndir á Vestfjörðum og romsaði upp úr sér öllum lögunum sem maðurinn hafi hugsanlega brotið, að myndirnar hafi verið gerðar upptækar, fjármunir hans og aðrar persónulegar eigur, þá var mér næstum því skemmt.  En ég gargaði mig hása í staðinn.

Hvar sem ég hef komið um heiminn hefur allskyns fólk selt ýmsan varning út um allt og enginn hefur séð neitt athugavert við það.  Bara skemmtilegt innlegg í mannlífsflóruna.

Svo kemur einhver maður til Íslands með fokkings myndir og dót til að selja og hann er handtekinn og varan gerð upptæk.  Hann vantaði leyfi til að selja varninginn og gott ef ekki verslunarpróf með láði frá einhverjum skóla.  Er ekki bara hægt að segja nei takk ég vil ekki kaupa?  Þarf þetta að stofna móralnum á Vestfjörðum í stórkostlega hættu?

Mér finnst, ef ég segi bara nákvæmlega það sem ég er að hugsa, að þarna liggi kynþáttafordómar á bak við viðbrögðin.  Það er eins víst og nótt fylgir degi að í svoleiðis aðstæðum byrjar fólk ósjálfrátt að ryðja úr sér lögum og reglugerðum (mál Paul Ramses).

Við ættum að gæta þess Íslendingar að fara að hugsa svolítið hvernig við komum fram við fólk frá öðrum löndum.  Já öllum öðrum löndum.

Þetta mál er einn allsherjar, langdreginn aulahrollur og ég næ honum ekki úr mér.

Take a chill pill!

 

Bauð málverk til sölu

..sést ekki fyrir og dúndrast í vegg

Blásaklaus og yndisleg kíkti ég aðeins inn á Moggabloggið að gamni mínu, núna rétt í þessu.

Deginum hef ég eytt í sólbað og brauðbökun og mér leið eins og ég hefði keypt kjaftæðið í rómaðri bók sem heitir því fróma nafni: "Aðalaðandi er konan ánægð", en hún sló í gegn í USA á 6. áratugnum.

Þar sem ég í húsmóðuryndisleika mínum vippaði mér inn á vefinn svona rétt áður en ég fór í að verma inniskó eiginmannsins á ofninum og skafa pípuna hans, rakst ég á tvær færslur sem komu mér í brjálað skap.

Ég veit, ég veit, maður á ekki að láta kverúlanta úti í bæ pirra sig en stundum er heimóttarskapurinn svo yfirþyrmandi, plebbaskapurinn svo fyrirferðarmikill að ég sést ekki fyrir og dúndra mér í vegg.

Tveir Moggabloggarar eru ábúðarfullir vegna þeirrar fáheyrðu ósvífni að Dorrit skuli bjóða Mörtu Stewart í mat með þeim hjónakornum.  Marta var sko dæmd fyrir eitthvað og þá má Dorrit greinilega ekki þekkja hana lengur af því hún er forsetafrú Íslands.

Halló, Marta á ekki upp á pallborðið hjá mér frekar en aðrir föndrarar í heiminum en kommon, má ekki bjóða henni í mat?  Mega forsetahjónin ekki eiga vini nema að undangenginni lögreglurannsókn á viðkomandi?  Ef konan væri hér í opinberri einkaheimsókn forsetans þá myndi ég örugglega garga mig hása, en það er fjandinn hafi það, lágmark að leyfa fólki að vera til á sínum eigin tíma.

Það mætti halda að við værum konungsríki og værum í stöðugum aðdáunarsleik yfir hallarbúum eins og þeir eru á Englandi.  Með bókhald yfir hversu oft þeir pissa og kúka, ropa og fá sér te.

Stefán Friðrik skrifar lærðan pistil um forsetann og Mörtu, eins og hans er von og vísa.  Ég segi ekki það sem ég er að hugsa núna.  Sem er gott.  Fyrir mig lagalega og fyrir Stefán tilfinningalega.

Og svo er það hinn frjálslyndi () Jón Magnússon, hann setur spurningamerki við hvort það sé passandi að Óli borði með Mörtu.

Verð ég eldri?

Varla ef þessi fíflagangur heldur áfram mikið lengur.

Ætli það væri minna hneyksli ef þau hefðu fengið sér kaffi á Hressó og ekkert með því?

ARG

Blankur Bubbi?

 

Stundum er ég ógeðslega fyrirsjáanleg.  Það er svo dæmigerð Jenný Anna að láta Bubba pirra sig.

Ég var búin að lofa mér að hætta að blogga um Bubba þegar hann fer í taugarnar á mér, það er svo vont fyrir þrýstinginn, en get ég staðið við það?  Nei, að þessu sinni verð ég að gera eins og allir hinir og pirra mig á prenti.

En ég ætla að byrja á jákvæða hlutanum.  Bubbinn er ágætur í viðtalinu.  Ekki óbærilega montinn (en montinn samt), ekki mjög yfirlýsingaglaður og bara svona í skárri kantinum.  Svo er hann hamingjusamur og það gleður mig alltaf þegar fólki líður vel.

Og þá er það frá eins og skáldið sagði.

Bubbi hefur talað gegn öllum andskotanum.  Hvölum, fátækt, græðgi og  með serbnesku blómi.

Og nú telur hann sig þess umkominn að segja Björk og Sigur Rós fyrir hvaða málefni þau eigi að halda tónleika.  Hann segir orðrétt:

"Sá sem býr á Íslandi í íslenskum raunveruleika á að gera sér grein fyrir því að það eru alvarlegri hlutir að gerast en álversframkvæmdir."

Ásbjörn, "wake up and smell the fucking coffie".  Álversframkvæmdir og virkjanir, umhverfisspjöll og allur sá pakki er varanlegt vandamál fyrir komandi kynslóðir ef stjórnmála- og peningamenn fá vilja sínum framgengt.

Bubbi hefði verið maður að meiri hefði hann sleppt þessu skítkasti í garð Bjarkar og Sigur Rósar.

En ég skil vel að fátæktin sé Bubbanum áhyggjuefni.  Í viðtalinu kemur fram að hann tapaði stórfé í hlutabréfaviðskiptum.  Í ljósi þess skil ég röflið í honum.

Fátæktin er eilíft baráttuefni.  Stjóriðjumartröðin er mál dagsins í dag.  Ef við reynum ekki að koma í veg fyrir stórslysin þá sitjum við uppi með álver út um allt, eiturspúandi náttúruspilla sem jafnvel verða ekki aftur tekin.

Ég hef áhyggjur að því.

En ég hef ekki tapað krónu í hlutabréfaviðskiptum.  Einfaldlega vegna þess að ég kaupi ekki hlutabréf.  Amma mín talaði úr mér græðgina í frumbernsku.

Så det så.

Kem að vörmu

Björk ætti frekar að syngja gegn fátækt

Afsakið á meðan ég garga mig hása

Sumir halda því blákalt fram að öllum hlutum sé best fyrir komið í höndum einstaklinga. 

Fyrirtæki, spítalar, fjöll og dalir, ár og vötn.  Frjálshyggjuvitleysan gengur út á það að þú vinnir alltaf best fyrir sjálfan þig.

Og nú er Kerið í eigu forríkra aðila.  Umhverfið í kring, aðstaðan er hins vegar kostuð af almannafé.

Og nú mega hópferðir ekki fara að Kerinu nema að borga sérstaklega fyrir það.

Fyrirgefið á meðan ég garga mig hása.

Auðmennirnir drita niður glæsikofum á Þingvöllum og það er ekki hægt að ganga með fram vatninu hindrunarlaust þó skýrt sé kveðið á um að ekki megi hindra umferð gangandi fólks þar.  Björn Bjarnason er reyndar búinn að banna byggingarfurstunum þyrluflug fram að 1. október, og svei mér ef þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég man eftir að hafa klappað fyrir Birni.

Einhver toppur hjá Kaupþingi er að byggja tæpra 900 fermetra glæsikofa við Hreðavatn.  Halló.

Nú þegar kostar það hvítuna úr augum okkar að veiða lax þannig að það gera bara þeir sem eiga peninga.

Það liggur beinast við að það verði selt inn í þjóðgarðinn í Skaftafelli líka, hvaða mógúll hlýtur þann feng?

Hvað eru valdamenn í þessu landi að hugsa svona yfirleitt?  Það er alltaf að koma betur og betur í ljós helvítis gerræðið og gleypugangurinn í örfáum aðilum í þjóðfélaginu.

Gerið friggings Kerið upptækt og þjóðnýtið það á stundinni.

Ég er komin með upp í kok hérna.

Ekkert Ker í þessari ferð

Hún rakar ekki á sér júnóvott

Ég er áskrifandi að netmogganum, og svo les ég visi.is og dv.is, hangi yfir fréttum á báðum stöðvum og svona.  Ekkert má fara fram hjá mér.  Mér líður eins og heimurinn yrði ekki samur aftur ef ég væri ekki ofan í hverjum koppi og kirnu.  Ergó: Það er eitthvað að mér.

En þessa dagana (jafnvel mánuðina) get ég gengið að tvennu vísu. 

Að Iceland Express er í seinkun, bilun, töfum og öðrum neikvæðum uppákomum.  Ekki fréttir fyrir mig því ég flaug með þeim til London fyrr á árinu og þá tóku þeir sig til og seinkuðu flugvélinni, sendu sms og tilkynntu það, flýttu henni svo aftur en tilkynntu það ekki.  Munaði ekki miklu að við misstum af vélinni.

Ég myndi segja að IE eigi í ímyndakreppu alveg biggtæm.  Þeir verða að kippa þessu í liðinn.  Svo eru samlokurnar um borð á sama verði grammið og gullið.

Og svo er það hinn fasti liðurinn á netmiðlunum.  Amy friggings Winehouse.

Ég elska tónlistina hennar og röddina.  Held að hún sé með betri söngkonum sem komið hafa fram lengi.

En konan er að deyja úr fíknisjúkdómi.  Sjálfseyðingin er slík og þvílík að mig langar ekkert til að lesa um það á hverjum degi.  Svo er hún hundelt og konan er vart af barnsaldri.  Sem alki og manneskja þá finn ég innilega til með þessari stelpu.

Það eru myndir af henni með kókakín í nös.  Klósettferðir hennar á klúbbunum eru taldar.  Ég veit að það er langt síðan að hún hefur rakað á sér þið vitið, af því það náðust myndir af því líka.

Give it a fucking rest good people.

Það er aðallega visir.is sem er með Winehouse þráhyggju.

En þetta er tuðpistill dagsins.

Frá mér til ykkar: Amy að harðneita að fara í meðferð.

Tafir hjá Iceland Express

Björn Bjarna í tilfinningalegu svigrúmi

Á yfirreið minni um bloggheima í gær sá ég einhverja nörda vera að skjóta á okkur sem höfum bloggað og mótmælt meðferðinni á Paul Ramses (og öðrum hælisleitendum), að úr okkur væri allur vindur, við nenntum þessu ekki lengur.

Aular.

Við ykkur vil ég segja eitt; það er biðstaða í málinu við erum að gefa Birni Bjarnasyni TILFINNINGALEGT SVIGRÚM hérna, til að vinna málið eins og maður.  Þið kannist væntalega við það fyrirbæri? 

Ég hef engu gleymt, ekki gefist upp, mér stendur málið jafn nærri hjarta og í byrjun.

Svo brosti ég út í annað áðan þegar ég rakst á að Paul væri Framsóknarmaður.  Gott hjá honum.  Um að gera að taka þátt í pólitík, taka afstöðu og vera virkur.  Það er meira en margur nöldrarinn af íslenskum uppruna nennir að gera.  Ég hefði hins vegar farið í rusl hefði hann fundið sig í Frjálslynda.

Og Frjálslyndir koma ekki á óvart í málefnum þeirra sem ekki eru af íslensku grjóti mölvaðir.  Sjá hér.

Jón Magnússon, mannvinur, fer þar fremstur í flokki.

En annars bara góð, en þið?

Later guys.

"Heimilið með að heiman"

 

Ég man eftir auglýsingu sem hljómaði eitthvað á þessa leið: "Heimili að heiman" en ég man ekki hvað var verið að selja.  En mér datt þetta slagorð í hug núna áðan þegar ég burðaðist með stóran part búslóðarinnar inn í hollum eftir sólarlagslangt ferðalag niður á Leifsgötu.

Ég tek þennan frasa lengra og segi: "Heimilið með að heiman".

Ég tók rúmlega tvo alklæðnaði og tvenna skó plús þá sem voru á löppunum á mér þegar ég mætti í pössunina ásamt húsbandi.  Svo nenni ég ekki að tíunda allt hitt, en brauð, eplaedik og matvinnslurjómi voru með í för, ekki spyrja hvers vegna, þetta er einfalt mál, svona "just in case" dæmi.

Ég er ekki í lagi.

En..

Ég var búin að gleyma hversu mikið djobb það er að vera með tvö lítil börn og við vorum tvö, ég og húsband.  Við gengum auðvitað allt of langt í dekri og svoleiðis en fyrr má nú aldeilis fyrr vera, maður er bara lafmóður.

Og kl. 4,30 að staðartíma s.l. nótt vaknaði Hrafn Óli, 6 mánaða og var í stuði.  Mamma hans hafði sagt að hann svæfi alla nóttina en það þýddi ekkert að ræða það við barnið, hann horfði á mig með svona SÓ?-svip og einbeitingin í litla andlitinu sýndi glerharðan brotavilja til partíhalds með ömmunni áður en haninn galaði.

Amman gaf að drekka, lét ropa, skipti á bleyju, sussaði og bíaði og hann hélt uppi einræðum við sjálfa sig í rúminu sem byrjuðu á agí og enduðu á babba.  Um leið og ég vék mér frá kallaði hann hátt og skýrt "agíanaganagúanagei" sem þýðir: komdu þarna kélling.

Og ég braut öll lögmál uppeldisfræðinnar og gaf skít í regluna um rútínu og ladídadídei, náði í vagninn fram í þvottahús, lét barn í, það tók mínútu og hann hraut.

Síðan selflutti ég hann yfir í rúm og hann rumskaði ekki, fyrr en hann og systir hans hún Jenný Una vöknuðu kl. 07,30 eða nánast um leið og ég var að festa svefn eftir partíið með yngsta barnabarninu.

Meira seinna.

Ætla að ná mér saman.

Úje

P.s. Efst er mynd af genginu, Jenný Unu, Hrafni Óla og kettinum Núll.

Martraðarkenndir ættingjar

Ég horfði á fréttir Stöðvar 2 á hlaupum enda í ábyrgu umönnunarhlutverki með tvö börn.

Ég er ekki svo viss um að sumt eigi maður að taka alvarlega hvað þá heldur ræða um það en ég get ekki orða bundist.  Að eiga ættingja í líkingu við þá sem Paul Ramses á hér á landi  hlýtur að vera martröð hvers manns.

Af hverju koma þau í fréttir og segja að það sé ekki satt að Paul sé í hættu?

Það má sjá á veraldarvefnum að ástandið er ótryggt fyrir pólitíska andstæðingar stjórnarinnar.

Burtséð frá því þá er ég að velta fyrir mér tilganginum með þessu hjá ættingjunum ljúfu.

Þeir og Paul hafa ekki verið í sambandi frá því að hann kom hér. Gæti verið að það ríkti ekki vinátta þar á milli?

Manni hlýtur að vera illa við einhvern ef það er hægt að fá mann í fjölmiðlaviðtal með svona óábyrgt slúður sem  nánast ómögulegt er að sanna.

Þvílíkur vináttuvottur og frændsemin blómstar.

Með svona ættingja kysi ég heldur að vera algjör einstæðingur.

Ég á ekki orð.

Í vindlahylki í mörgþúsund feta hæð

Þegar ég fer í flug er að mörgu að hyggja.

Ég reyndi ávallt að líftryggja mig en eftir eilífan barning og leiðindi við tryggingarfélög þá gafst ég upp, þeir tryggja ekki alka, þrátt fyrir að bláedrú séu og með heilbrigðan lífstíl. Aular.

Og svo tek ég statistík á flugslys, (ég get varla skrifað orðið svo skelfingu lostin er ég), ég pæli í veðrum og vindum og helst myndi vilja fá að taka persónulega í hönd flugmanna og láta þá blása, en það hefur hingað til ekki verið í boði.

Svo fer ég með bænirnar mínar í huganum, verð ógeðslega væmin inni í mér og kveð stelpurnar mínar eins og ég gæti verið að sjá þær í síðasta sinni.

En..

um leið og ég er komin á loft þá er allur þessi vandræðagangur og skelfing svo út úr korti eitthvað.  Þarna er maður staddur  í vindlahylki hátt uppi í geimi og það er ekki eins og það sé hægt að labba út ef manni líkar ekki vistin.

Reyndar var ein af vinkonum mínum að fljúga innanlands í denn og sagði ófriðarseggi nokkrum um borð að ef hann gæti ekki hagað sér gæti hann yfirgefið svæðið.

Þrátt fyrir að ég sé tiltölulega hipp og kúl í háloftunum þá er ég ekki búin að ná þeim þroska að geta horft á bíómyndir á leiðinni.  Ég þarf að hlusta eftir hljóðum, vera með bremsufótinn tilbúinn og svona.

Þannig að mín vegna má leggja af bíómyndasýningar strax á morgun.

En í raun er mér beisíklí algjörlega sama.

Allir í mat.

Hætta kvikmyndasýningum í flugvélum

Er allt falt fyrir peninga á Íslandi?

 

Ég er að safna mér fyrir sumarbústað eða væri að því ef ég ætti peninga til að leggja til hliðar.

Segjum nú að ég myndi vinna í lottói (verð þá að muna að taka þátt), eða með einhverjum hætti eignast peninga afgangs og ég færi í sumarbústaðagerð.

Þá fýsir mig að vita hvar er hægt að kaupa lóðir á Þingvöllum, helst inni í þinghelginni á Valhallarstíg þar sem þyrlur sveima þessa daga með byggingarefni fyrir glæsihýsi auðugra eiganda?

Get ég pantað mér eitt stykki lóð, bara út á mitt alþýðlega fas?

Og getur einhver sagt mér hver sér um úthlutanir á lóðum í þjóðgarðinum?

Ef við Íslendingar eigum nóg að einhverju þá er það landrými, getur þetta lið ekki byggt annarsstaðar en þarna?

Hvern andskotann er verið að leyfa einhverju forréttindaliði að byggja ofan í þinghelginni, á stað sem við væntanlega viljum öll geta heimsótt án þess að okkur mæti girðingar og varnarvirki ríka fólksins.

Mikið rosalega er mér heitt í hamsi.

Mikið fjári er ég leið á að láta segja mér að ég jónajóns eigi að herða fjandans sultarólina, lifa á loftinu ef ekki vill betur á meðan hin þjóðin í landinu byggir í MÍNUM þjóðgarði og notar til þess þyrlur í kreppunni.

Það er eitthvað asskoti mikið að.

Og veit einhver hvert ég á að snúa mér með fyrirspurnir?

ARG

Þyrlur sveima yfir þjóðgarði