Aumingja SUS, aumingja Mogginn og aumingja íhaldið

Nýji formaður SUS skilur að vissu leyti gagnrýnina vegna flugvélarinnar sem leigð var undir vinina til að kjósa hann í hallarbyltingu sem hann gerði óforvarandis í gærmorgun.

Hann vann með nokkrum atkvæðum.

Hann útskýrir þetta hér.

Það kostaði alls ekki jafn mikið og blöðin halda fram að fljúga þessum fimmtíu atkvæðum vestur á Ísafjörð í þeim tilgangi að koma ljóshærða hnokkanum til (for)manns.

Nei, miklu ódýrari sko, sussu-sussu.

Kílómetragjaldið er málið, hvernig læt ég, skil ekkert.

Halló!

Það sýnst ekki um það Ólafur Örn Nielsen ertu vankaður maður?

Þetta snýst um aðferðarfræðina piltur sæll, "fair play" og siðferði í stjórnmálum.

Aumingja SUS, aumingja Mogginn, aumingja íhaldið.

Þeim verður allt að meini þessa dagana.

Dæs.

Sama hvaðan vont kemur

Minn flokkur, þ.e. sá sem ég kaus í apríl s.l. VG kom til valda án þess að hafa hrunablóð á höndum sér.

(Ég á reyndar ekkert í þessum flokki en þeir fengu atkvæðið mitt eftir mikla yfirlegu).

Sumir þingmanna flokksins voru með hreint borð og þá meina ég pólitískt.

Þess vegna varð ég ekki par glöð þegar ég sá í fréttunum áðan að Katrín Jakobsdóttir hafi nú sett sósublett á sinn annars tandurhreina hvítflibba með því að ferðast til Kanada í fimm daga ásamt aðstoðarmanni og kosta okkur skattborgara 1,2 milljónir króna.

Hún hafði svör á reiðum höndum, réttlæti þennan gjörning.

Hringir það bjöllum?

Katrín hefur hingað til ekkert gert svo ég viti til sem minnir á 2007.

En engin kvikmyndahátíð getur verið þess virði að setja niður í augum fólks sem hefur haft fulla trú á henni.

Það er kreppa Katrín.

Ég er að hugsa um að meila Ögmundi og biðja hann um að taka ráðherra menntamála í læri hvað varðar ráðdeild og viðhorf til eyðslu á skattpeningum.

Reyndar er ekki talað mikið um það að Ögmundur hefur ekki þegið ráðherralaun fram á þennan dag.

Mikið skelfing mættu fleiri taka það sér til fyrirmyndar.

En kannski eru ráðherrarnir búnir að gleyma hvernig almenningur berst í bökkum og á eftir að gera lengi enn.

Ég er döpur yfir þessu flippi menntamálaráðherra vegna þess að ég hefði aldrei látið mér detta í hug að hún tæki upp takta forvera síns.

Það er nefnilega sama hvaðan vont kemur.

ESB - já takk!

Einhvern tímann fyrir margt löngu þegar verið var að ræða dýrar sólarlandaferðir á Íslandi, svo dýrar reyndar að það borgaði sig að fljúga t.d. til Kaupmannahafnar og kaupa ferðir í sólina þaðan, réttlæti íslenskur ferðaskrifstofufrömuður verðlagið þannig:

"Jú, það er svo dýrt að vera Íslendingur, sjáið þið til og við eigum að vera stolt af þjóðerninu og tilbúin að kosta meiru til fyrir þau forréttindi".

Ha?  Ertu ekki að fokking kidda mig, hugsaði ég með mér. (Orðaði það reyndar aðeins öðruvísi en þið skiljið hvert ég er að fara).

Þetta var á þeim tíma sem það var ekkert sérstaklega verið að pressa viðmælendur í fjölmiðlum um svona smáatriði eins og að rökstyðja mál sitt.

Skyldi þessi hugsunarháttur enn vera við líði?

Þ.e. að það séu pjúra forréttindi að vera Íslendingur og að það kosti meira en allir (flestir) aðrir þurfa að borga fyrir að halda í sér lífi, byggja, leigja, ferðast og svoleiðis?

Ég veit ekkert um stýrivexti, hvernig þeir verða til og um forsendurnar fyrir þeim, ekki nema það sem allir vita á því að lesa fréttirnar.

En hvað er það sem veldur því að íslenskir stýrivextir eru himinháir en í USA t.d. 0.25%?

Hvernig stendur á því að kostar miklu, miklu meira að taka lán á Íslandi en í Evrópu?

Af hverju, af hverju?

Ég er búin að fá leið á því að vera Íslendingur upp á þessi býti.

Ég held svei mér þá að ég vilji ganga í Evrópusambandið strax á morgun.

Ég trúi því varla að ég sé að segja þetta, hvað þá meina það.

En ég er að segja ykkur villingarnir ykkar að það getur ekki orðið verra ástand hér en nú er.

Ég ætla að skipa mér í Já-flokkinn þangað til annað kemur í ljós.

Og hana nú á himni og jörð.

Óbreyttir stýrivextir í Bandaríkjunum

Bannað að reykja hvað?

Rayanair ætlar að leyfa farþegum sínum að reykja reyklausar sígós um borð í vélunum sínum.

Halló, þetta er óld stöff.

Kannist þið ekki við Nikótínhylkin sem maður sogar að sér nikótíni.  Öflugt stöff, maður flest út á vegg í stærstu hviðunum?

Búin að gera þetta í mörg ár þegar ég fer í flugvél.

En að þessu sögðu þá fór ég að nostalgíast í þeim tímum þar sem mátti reykja um borð í flugvélum.

Ómæ, gaman og ljúft.

Man eftir að hafa starað á skiltið "no smoking" á meðan vélin kom sér í loftið, með sígóið tilbúið á milli fingranna.

Bling og það slokknaði á skiltinu og kviknaði í sígóinu.  Dásamlegt.

Merkilegt hvað maður getur fært þolþröskuldinn sinn til.

Ef einhver hefði sagt mér þá að mér myndi finnast hugmyndin um að reykja í flugvél alveg ferlegea lítið sjarmerandi eftir nokkur ár, þá hefði ég haldið hinn sama stórlega bilaðan.

Því auðvitað reykti maður í flugvél.

Maður reykti í bankanum.

Á biðstofu læknisins.

Í öllum herbergjum á heimilinu - offkors.

Gott ef ekki í strætó.

Kommon, það voru mannréttindi.

Núna hefur hins vegar allt farið í hinar öfgarnar.

Nú fær maður haturssvip frá fólki ef maður kveikir í úti á götu.

Ég sver það, í Svíþjóð átti að banna konu að reykja í sínum eigin garði af því nágranninn fann lyktina yfir til sín.

Konan vann málið.

En þetta er það sem koma skal.

Tími reykingafasistana er runninn upp!

Og á meðan þeir andskotast og þrengja mín sjálfsögðu mannréttindi þá ætla ég að reykja.

Af því mér finnst það gott, af því ég er háð efninu og af því ég þoli ekki forræðishyggju.

„Reykt“ hjá Ryanair

Ég er frá Finnlandi

Er það ekki frábært, æðislegt og dásamlegt hvað margir áhugamenn um hróður Íslands hafa tekið sig saman á undanförnum misserum og haldið úti stífri landkynningu fyrir okkur?

Hver á fætur öðrum stíga þeir fram þessir víkingar og koma okkur í heimspressuna.

Bráðum verður það þannig að fólk í öðrum löndum verður alveg; Björk who? en þekkir alla fjárglæpamennina með nöfnum og hefur meira að segja kennitölur þeirra á hraðbergi, maka, börn, skóstærð og fleira.

Íslensku glæpamennirnir eru að verða að heimilisvinum víða um heim og Ísland verður öllum kunnugt vegna glæpamannanna sem héðan koma.

Íslendingasögur hvað?

Björk hvað?

Laxness who?

Liðinn tími að ég segi glaðbeitt hvaðan ég er þegar ég bregð mér næst til útlanda.

Ég ætla að segjast vera frá Finnlandi.

Eða eitthvað.

Íslendingur sagður á bak við milljarðasvikamyllu í Svíþjóð

Óframinn glæpur

Skelfilegt ef þetta plot hefði tekist hjá þessum þremur karakterum.

En þeir urðu engum að bana.

Síðast þegar ég vissi varð að fremja glæpinn til að hægt væri að sakfella.

En kommon, setjirðu múslíma, hryðjuverkaógn og flugvélar saman á pappír.

Þá fríka allir út.

Sama gerist ef þú setur Landsbanka - Icesave og Ísland í umræðuna.

Þá fáum við sömu meðferð.

Sjitt.

Hefðu orðið 10.000 að bana

Álfarnir voru bankamenn

Hvernig er hægt að taka þjóð alvarlega sem lætur taka viðtal við sig um álfa í umfjöllun um efnahagshrunið?

Það er kona í þessu myndbandi sem fer alveg með mig.

Hún bendir á stokka og steina og bendir á hreyfingu í grasinu og sýnir svo álfadúkku til að sýna stærð þessara "lífvera".

Krúttlegt en það eru líka þjóðsögurnar og ævintýrin og fín til heimabrúks.

En annars er þetta fínn þáttur hjá ástralska 60 minutes.

Fín viðtöl við fólk, líka sjómanninn sem varð að bankamanni.

Ef við gætum nú sleppt þessu víkinga- og álfakjaftæði alltaf hreint þá gætum við svei mér þá verið tekin í fullorðinna manna  tölu.

Ég varð svo hrygg þegar ég sá þetta klipp sem fylgir fréttinni.

Mikið skelfing erum við búin að vera.

En þá er að bretta upp ermar.

Köllum álfana til hjálpar.

Annar sjómaður sem talað var við var algjörlega að mínu skapi.

Aðspurður hvort hann tryði á tilvist álfa svaraði hann á þá leið að þeir álfar sem hann vissu um hefðu allir verið bankamenn.

Spot on.

„Uppskrift að stórslysi“

Söknuður, sorg, blíða, ást, gredda (nú eða þrá), svefnleysi, hungur eftir hlátri og samræðum, hahahahahaha, búhúhúhúhú og komdu heim - núna!

 

Kúbanski rithöfundurinn Ludmilla hefur séð fyrir sér í 15 ár með því að skrifa ástarbréf fyrir fólk.

Af hverju datt mér þetta ekki í hug, hugsaði ég og boraði í nefið á mér gröm á svip.

Svo kviknaði á perunni.  Auðvitað datt mér þetta ekki í hug þar sem ég hef aldrei skrifað eitt einasta ástarbréf á minni löngu ævi.

Er of krumpuð og lokuð til að hafa skrifað ástarviðföngum mínum í gegnum lífið enda eru til símar og engin ástæða til að skella samböndum til baka í tíma allt aftur til fjaðurpennamenningarinnar.

Hvernig myndi ég skrifa ástarbréf ef ég ætlaði í einlægni að setja hlýjar og heitar kveðjur á blað til míns heittelskaða?

Hm.... látum okkur nú sjá, hafið þolinmæði ég kann þetta ekki. 

Hvar á hann að vera staddur?  Jú hann getur verið að spila blús, segjum á Kúbu.  Nei það gengur ekki, hefði aldrei samþykkt að fá ekki að fljóta með.  Ókei, setjum hann niður með gítarinn í Félagsheimili Harðangursfjarðar í Norge. Mig langar ekkert þangað.

Jibbedydonk.

Elsku ástin mín (hérna heldur hann að ég sé að gera eitthvað stórkostlegt af mér en ókei, allt fyrir ástina).

Ég elska þig jafn mikið og ég gerði þegar þú fórst.  Ég get ekki borðað, ekki lesið og ekki bloggað.  Það er nefnilega búið að loka fyrir rafmagnið.

Gengur ekki, kaldhæðni í ástarbréfum er nónó.

Ég gæti ekki verið væmin á blaði þó líf mitt væri undir.

Ég gæti hins vegar alveg átt það til að gerast smá klúr til að fá ástina mína til að brosa.

Elsku draumaprinsinn minn, ég sakna þín mest í við gúrkurekkann í Hagkaupum og þangað fer ég þegar þrá mín eftir þér verður hvað öflugust, ég styn af frygð innan um grænmetið, allt frá kúrbítum að ætiþislahrúgunni.

Ég gefst upp, ég er í alvörunni smáborgaraleg í ástarmálum, sko hvað varðar svona ástarjátningar.  Svo er ég hrædd um að einhver kæmist í bréfið og myndi setja það á netið og hringja á væmnilögguna nú eða klámlögguna ef ég fer í klúru deildina.

Af hverju á maður að búa til sönnunargögn gegn sjálfum sér?

Hvað hefur maður ekki oft orðið ástfanginn í bríari í svo sem eins og vikutíma nú eða sólarhring þegar best (verst) lét? 

Haldið þið að það væri gaman að hafa skriflegar heimildir um tilraunastarfsemi með eigin hormóna?

Arg.

Þá er best að lyfta tóli og tala í gegnum sæstrenginn.

Ég gæti sagt:

Söknuður, sorg, blíða, ást, gredda (nú eða þrá), svefnleysi, hungur eftir hlátri og samræðum, hahahahahaha, búhúhúhúhú og komdu heim - núna.

Love you darling.

Nei, ég þarf örugglega að leita á önnur mið eftir tekjulind.

Ástarbréfahöfundur verð ég ekki úr þessu.

P.s. Ég öfunda samt smá vinkonur mínar sem eiga ástarbréf í skókössum upp á háalofti.

Það er einhvers konar "Notebook" og "Bridges in Whatevercounty" yfir því.

Ástarbréf í akkorði

Eins og maður í trans

Geir H. Haarde, sagði við breska ríkisútvarpið í dag, að það hafi verið of seint á síðasta ári að bregðast við þeim erfiðleikum sem steðjuðu að bankakerfinu.

Einmitt.

Þess vegna óðu hann og ISG væntanlega í allar áttir um heiminn til að selja lygina um að allt væri í lagi.

Vá hvað það er búið að kosta íslensku þjóðina.

Svo skil ég ekki af hverju GH talar alltaf fyrir utan sjálfan sig, svona eins og maður í trans sem kom ekki nálægt neinu.

Alveg eins og miðill bara að túlka skilaboð að handan.

Jájá, "mayby I should have" alla leið.

Arg.

Of seint að bregðast við

Þarf bílpróf á Doddabíla?

 

Pabbi vinkonu minnar átti Trabant.

Við fórum út úr bænum í berjamó og svona á krúttmolanum.

Vitið þið að það var sagt um Trabantinn að ef hann beyglaðist þá þyrfti bara að setja heitt straujárn á viðkomandi beyglu og vola, allt komið í lag aftur.

Ég hef svona nostalgíuást á Trabbanum.

Samt þótti lúðalegt að eiga Trabant í æsku minni þó það væri alls ekki algengt að fólk ætti heimilisbíl.

Strákarnir í Verkó görguðu úr hlátri yfir plastbílnum. Alveg: Hí á Trabantinn.  Drusla, drusla!  Helvítin á þeim, ég vona að þeir hafi allir misst bílprófið.

Afi minn átti sko alvöru bíl, rauðan Skoda Oktavíu.

Hann (afi) var stórhættulegur í umferðinni var alveg: Lalalala ég er einn í heiminum, frá, frá, Fúsa (Guðmundi) liggur á.

Við hlið hans sat frú Jenný Andrea amma mín og gargaði úr hræðslu.

Ómæ, það voru ljúfir tímar.

Ég er eiginlega dedd á því að fá mér rafknúinn Trabba.

Ætli maður þurfi nokkuð að hafa bílpróf á svona Doddabíl?

Umferðarlögregla: Here I come.

Næsti Trabbi verður rafbíll