Haffa kaman

Ég held að það sé langt því frá öfundsvert að sitja í ríkisstjórn í rústum hins manngerða efnahagshruns.

Þess vegna varð ég smá hissa þegar ég sá að stjórnin hefur aukið fylgi sitt frá kosningum.

Það er ekki beinlínis hægt að ætlast til uppklapps við þessar aðstæður.

Ég held að ég styðji þessa stjórn áfram enn um sinn, ekki að það sé eitthvað stórmál hvað mér finnst, en ég er enn í stuðningsliðinu með obbsjón til að gagnrýna grimmt eða breyta um skoðun.

Samt snýst ég í trúfestu minni í allar áttir, allt eftir því hvað er í gangi hverju sinni.

Ég geri ekki kröfu um kraftaverk frá þessu fólki, en ég ætlast til að fá heiðarleg svör og að þeir útrými leyndarmálapólitíkinni snarlega.

Stundum líður mér eins og litlum krakka sem lendir í illa upplýstum foreldrum sem vinna eftir reglunni, því minna sem þú veist því betra.

Það hefur aldrei gagnast neinu barni né heldur okkur hinum.

Ég get ekki tekið mér orðið gagnsæi í munn né sett á blað nema til að nótera það hjá sjálfri mér að ofnotaðra orð er ekki til á Íslandi.

En það vantar g.... í vinnubrögðin.

Laga!

Ekki seinna en á morgun.

Þetta var það sem ég vildi sagt hafa.

Nú er ég farin að haffa kaman og liffa lífinu.

Stuðningur við stjórnina eykst

Er það nema von að Ísland sé á rassgatinu

Siðlausar og ruddalega uppáþrengjandi auglýsingar virðast ein leið til að selja vöru í kreppunni.

Í viðtengdri frétt segir frá auglýsingu sem er dulbúin eins og bréfkorn frá nágrönnunum en er í raun auglýsing frá Garðlist.

Reyndar tók ég eftir því í góðærinu, þegar auglýsingar voru gerðar nánast eins og leikrit í nokkrum þáttum, að staðalímyndarugl og yfirborðsþekking á fólki blómastraði sem aldrei fyrr.

Ég var eiginlega búin að gefa mér að þeir sem gerðu auglýsingar væru hálfvitar margir hverjir.

Enn er ég ögn á þeirri skoðun vegna þess að ennþá halda auglýsingar sem byggja á hallærislegum mýtum um kynin áfram að birtast á skjánum.

Mér finnst að fólk sem gerir svona auglýsingar geti ekki hafa kynnt sér þjóðfélagsgerð og breyttan hugsunarhátt síðan nítjánhundruðsjötíuogeitthvað, það virðist lifa í öðrum heimi en allir hinir.

Ég get tekið sem dæmi tvær auglýsingar sem ofsækja mann á þeim sjónvarpsstöðvum sem ég horfi á.

Viðhaldsauglýsingin, þar sem tengt er saman ungri konu og því sem hún er að sýsla við.

Boðskapur; maðurinn er að hugsa um "viðhaldið".  Áhorfandinn fær að velta því fyrir sér hvort hann eigi við stúlkuna (viðhaldið) eða viðhaldið á húsinu eða bæði.

Algjör hugarleikfimi og djúpur fokkings boðskapur.

Hin síðari sem kemur mér á endanum til að fremja eitthvað voðalegt er auglýsingin á Heineken bjórnum þar sem hin yfirborðskennda og kaupsjúka kona sýnir jafnsjúkum vinkonum sínum fullt fataherbergi og þær veina og garga henni til samlætis með flottheitin í systurlegri raðfullnægingu yfir himnaríki á jörð.  Alveg: Hver þarf kynlíf þegar fataherbergi er í boði?

Í næsta herbergi fara fram raðtaugaáföll karlmannanna í boðinu yfir heilu bjórherbergi.

Svona auglýsingar hafa gagnstæð áhrif á mig og þá sem ég hef talað við um málefnið.

Hefur engum dottið í hug að höfða til heilans í fólki þegar það vill selja eitthvað?

Vá, er það nema von að Ísland sé á rassgatinu.

Það kaupir varla kjaftur vöru sem auglýst er með þessum hætti.

Þetta er beinlínis móðgandi.

Hvern langar að verlsa við fyrirtæki sem gera ráð fyrir að fólk sé fífl?

Aular.

 

Braut lög með auglýsingu

Vá; að nenna þessu

 

Það er örugglega lágmenningarlegt af mér að gapa yfir verðinu á ljósmynd eftir Sigurð Guðmundsson, Mountain (gjörningur) sem Listasafnið er að kaupa fyrir tíu milljónir, en það verður að hafa það.

Mitt mat á list er einfalt.  Hrífur það mig, snertir mig á einhvern hátt og tekur sér bólfestu innan í mér, þá er það list.

Þetta mat mitt á við um allt litróf listar, í myndum, tónum, tali og riti.

Þessi mynd hreyfir ekki við mér á þann máta.

Í besta falli þá hugsa ég; vá, að nenna þessu!

Er þetta ekki að kæfa manninn allt þetta farg á brjóstinu á honum?

En ég er heldur enginn sérfræðingur.

Kannski er þettta Mona Lisa nútímans en fyrirgefið, hún mætti enda á geymsluvegg mín vegna.

Tíu millur fyrir þetta verk á krepputímum gerir mig undrandi og pirraða.

En ég veit að listaelítan sem situr og ákveður hvað sé list og hvað ekki er í mörgum tilefellum alls ekki sammála mér.

Ég hef það meira að segja á tilfinningunni að þeir glotti út í annað stundum þegar þeir meta hvað sé góð list og hvað ekki.

Kannski er það heilbrigðismerki að vera ekki sammála þessu mati.

Ég held að ég kalli þetta bara listrænan ágreining milli mín og þeirra.

Dæs.

Dýrasta verkið

..er að finna minn innri kjarna

 

Í morgun þegar mamma hennar Jennýjar Unu kom inn í herbergið hennar sat fjögurra ára snótin í lótusstellingu á rúminu sínu, augun lokuð og hendur í jógastellingu.

Mamma: Hvað ertu að gera elskan?

Jenný Una: Ekki trubbla mig, ér að hugleiða til að finna minn innri kjarna!

Mamman: Ha??????????

Jenný Una: Það er jóga.

Mamman: Hver kenndi þér þetta?

Jenný Una: Ég geri alltaf svona í leikskólanum mínum.

Amman er í öflugu krúttkasti.

Þess má geta að Jenný Una er á leikskóla Hjallastefnunnar.

Þar er greinilega verið að gera eitthvað af viti.

Bara einn Ögmundur

Nú er allt í járnum í kjaraviðræðum.

Hinn almenni launþegi á að sýna skilning, taka á sig byrðarnar, borga fyrir partíið.

Krafan um það er skýr.

Það leiðir huga minn að öðru máli.

Fréttablaðið sendi nýlega fyrirspurn til allra ráðherra um hvort þeir myndu fara að fordæmi Ögmundar Jónassonar, heilbrigðisráðherra, og þiggja aðeins þingfararkaup, en Ömmi tók þessa ákvörðun strax og hann settist í stól ráðherra í síðustu ríkisstjórn.

Það er skemmst frá því að segja að enginn ráðherra (reyndar voru utanþingsráðherrar ekki spurðir því þeir þiggja ekki þingfararkaup) sér sér fært að gera það.

Ástæður: Gömlu klisjurnar um að maður geti ekki verið í sjálfsskerðingu og með vísan til kjarasamninga og ladídadída.  Einn ónafngreindur ráðherra sagði að Ögmundur væri einfallega betri maður hann.

Ég er enginn sérstakur talsmaður þess að fólk eigi að gefa frá sér umsamin laun, alls ekki, en nú eru óvenjulegir tímar. 

Ekki bara óvenjulegir tímar heldur skelfilegir líka, þar sem ekkert er eins og var, fólk er að missa eignir sínar og atvinnu.  Við erum að berjast fyrir lífinu í fullkominni óvissu upp á hvern einasta dag.

Þess vegna myndi það gleðja mig og efla í trúnni á að við getum þetta saman, ef ráðherrarnir færu að fordæmi Ögmundar.

Þá myndi fólk skynja að landsstjórnin áttaði sig á að við þurfum öll að leggja af mörkum til að komast yfir þessa skelfilegu tíma í sögu landsins. 

Það gæti blásið okkur í brjóst auknu baráttuþreki sem við erum í mikilli þörf fyrir svo sjái til sólar.

Svo er moli í Fréttablaðinu þar sem enn segir af Ögmundi.  Hann sat á almennu farrými í flugvél um daginn en opinberir starfsmenn teygðu úr sér á Saga Klass.

(Það gerir mig óskaplega hrygga að vita til þess að opinberir starfsmenn skuli á þessum tíma sólunda almannafé með að ferðast á snobbfarrými).

Og að þessu sögðu dreg ég nokkuð rökrétta ályktun að mínu mati:

Það er bara einn Ögmundur á meðal íslenskra ráðamanna og starfsmanna þeirra.

Því miður.

Frestun launahækkana er bitbeinið

Er´ann hommi?

 

Hvernig getur fólk látið sér detta annað eins í hug?

Að þessi drengur sé samkynhneigður?

Meira ruglið í Ameríkönum.

DV

Ekkert flagg í Viðey

 

Íbúar Öregrund eru komnir á svartan lista hjá mér.

Eða væru, ef ég væri með einn slíkan.

Fánastangir kosta peninga finnst Öregrundaríbúunum.

Okei, þeir um það að sleppa íslenska flagginu af sparnaðarástæðum.

Öregrund er hola þar sem skráðir voru 1.552 íbúi árið 2005. 

Ég er með hugmynd.

Auga fyrir auga og allur sá pakki.

Við hættum að flagga sænska í Viðey þar til þeir hafa kippt þessu í liðinn.

Nú, er ekki flaggað sænskum í Viðey?

Skít sama, þeir í Öregrund vita ekki afturenda um það, bara senda þeim póst og tilkynna um flaggrefsinguna.

Ni är ute.  Heja, heja.

P.s. Uss, ekki segja, en mér gæti ekki staðið meira á sama hvort þeir flagga íslenska fánanum eða ekki.

Slepptu íslenska fánanum

Ég held að ég láti leggja mig inn!

 

Ég nenni ekki að vera í fári vegna ástandsins á Íslandi.

Amk. tek ég mér frí frá því til klukkan 14,32 og verð í góðu skapi þangað til.

Svo brjálast ég.

En.. Ég er að verða gömul, nú eða þá að lyktarskyn mitt hefur bilað í bankahruninu.

Ég er ofsótt af allskyns lykt sem tengir mig við atburði í lífi mínu, suma skemmtilega, aðra síðri.

Ég fæ reglulega lyktarkast sem tengir mig inn á spítalann á Spáni þar sem ég lá nánast milli heims og helju fyrir nokkrum árum.

Hún er svona: Ólívuolíumatarlykt, sótthreinsiefni, blönduð líkamslykt og blómaangan.

Oj.

Svo fæ ég reglulega lyktrænar heimsóknir frá bernsku minni.

Ég seldi stundum Mánudagsblaðið (þann sorasnepil) á laugardögum.

Þá voru allir, svei mér þá, að bóna í Vesturbænum.   Húsmæður hljóta að hafa haft sameiginlega stundarskrá, ég sverða.  Lyktin af Mjallar og Sjafnarbóni er yfirgengilega sterk.  Það er ljúft.

"Ekki vaða yfir nýbónað gólfið krakki"; hljómaði um göturnar þegar ég tróð mér inn til að selja.

Það var meira framboð en eftirspurn á smáfólki á þessum tímum og því ekki verið að vanda sig neitt sérstaklega í samskiptum við þessi kvikindi.

Ég seldi merki fyrir allskonar líknarfélög og það var gert á sunnudögum.

Þá voru allir (sama stundarskrá aftur) að steikja sunnudagsverð fyrir hádegi.

Hryggur, grænar, rauðkál og sósa.

Halló hvað þessi óholli málsverður lyktaði vel.

Stundum finn ég lykt af vori og sumri úr Vesturbænum (það var allt öðru vísi þar en annars staðar), sú lykt er milljónsinnum betri en árstíðalyktin í dag.

Ætli það komi ekki til af hreinni náttúru, ómenguðu grasi og minni bílaumferð?

Æi, ég veit það ekki, en núna hellist yfir mig lyktin af nýrri skólatösku, brakandi leðurlykt.

Andskotans ófriður er þetta.

Ég held að ég láti leggja mig inn.

P.s. Popplyktin úr Tjarnarbíó getur komið þegar minnst varir.

Síðasti bærinn í dalnum og allur sá ballett.

Ómæ.

Gleypt og skilað?

 

Ég veit um mann, alveg satt, hann er utan af landi.

Hann átti til að gleypa peninga annað slagið þegar sálin í honum var ekki upp á sitt besta.

Hann vildi meina að þar væru þeir öruggastir.

Gleypa - skila - gleypa - skila.

Hin eilífa hringrás var notuð í stað banka.

Þetta hafði það í för með sér að maðurinn var fluttur í hús, með mörgu fólki, sumu í hvítum fötum, og hann var klæddur í aðskorna treyju með furðulegum ermum.

(Eða hefði verið væri þetta blákaldur sannleikur).

Þú mátt eiginlega ekki borða lykla, peninga, úrgang (þó sumar unnar matvörur hér á landi falli klárlega í þann flokk, nó dád abátitt) eða annað sem til óætis telst og getur verið heilsu þinni beinlínis hættulegt.

En gerir þú þetta þá áttu á hættu að  það verði skutlast til þín með ofannefnda treyju og þú klæddur í þessa sérstöku hönnun á fatnaði.

En svo eru sumir sem sleppa þrátt fyrir vægast sagt perralega siði við matarinntöku.

Þeir strá gullflögum yfir rísóttóið sitt þegar þeir vilja gera vel við sig.

(Ég spyr; hvað er að heiðarlegu silfri?).

Þrátt fyrir að málmblæti þetta sé til á myndum og skjalfest stendur á að mennirnir með treyjuna komi til á blússandi fart.

Hvar eru þeir?

Halló!

En hvað ætli viðkomandi strágull hafi verið mörg karöt?

Ég er forvitin.

Notuðu viðkomandi merkismenn- og konur aðferð mannsins sem ég minnist á?

Gleyptu og skiluðu?

Eða var eðalmálmi þessum bara kúkað í klósettið?

Nehei, það getur ekki verið.

Þetta fólk er auðvitað fullkomlega áttað á stað og stund en fer bara svo vel meða. 

Og nú veina ég á kviðristukittið sem aldrei fyrr!

Hjálp.

Idjóta Capital og Hálfvita Group

Ari tekur við Landsvaka.

Hörður kemur til Sjóvá, Þór tekur hins vegar pokann sinn þar.

Tryggvi fer til Saga Capital.

Marteinn frændi fer til læknis.

Einar með bílinn í skoðun.

Só?

Ég er engu nær, þekki ekki þessa menn sem fá um sig "fréttir" í blöðin í hvert skipti þegar þeir stökkva út eða inn.

Bíð alveg eftir: Guðríður ræstitæknir hættir hjá Idjóta Capital og hefur störf á mánudaginn hjá Hálfvita Group.

Meira kjaftæðið.

Eina sem ég veit fyrir víst að Gunnar í Kópavogi og Gunnar á Selfossi eru í djúpum skít.

Af mér er það að frétta að ég er í sólbaði, eða væri ef sólin skini og ég nennti.

Og hana nú.

 

Ari tekur við Landsvaka