Djúsbókhald Theódórs

 

Ég er í kreppufríi, fram að fréttum og þá leik ég mér að brauðbakstri og hangi yfir myndum af drukkinni Amy Winehouse og bláedrú Tinu Turner.

Svo fór ég að hugsa um fatnað.  Sem hefur verið eitt af mínum hitamálum í gegnum tíðina.

Ég man eftir að hafa verið fastur kúnni á Drengjafatavinnustofunni í denn hvar ég lét sauma á mig föt.  Enda ekki um auðugan garð að gresja í Reykjavíkurborg þar sem enginn var búinn að átta sig á því að börn yrðu unglingar en hoppuðu ekki beint í að verða litlar kerlingar og karlar.

Ég man eftir að hafa steðjað niður Bankastrætið í sérsaumuðu kápunni frá Drengjó, með Lennongleraugu, stífmáluð með hárið flaksandi í helvítis gaddi.  Til fótanna var ég í stígvélum sem náðu upp á mið læri og voru kölluð mellustígvélin af hlýlegum ættingja mínum sem nú er löngu dauður og óska ég honum til hamingju með það.

(Það má geta þess að sami ættingi kallaði mig kanamellu af því ég fór á ball í Stapann þegar Hljómar voru að spila.  Ak ei inn í Keflavíkurumdæmi ella skaltu mella kallast).

Svo var farið á Hressó.  Vér keyptum oss djúsglös á ellefu krónur og Teddi útkastari þessa veitingahúss, sat og fylgdist með að glösin tæmdust og henti okkur svo út, nú nema við ættum fyrir öðru.

Hugsið ykkur að vinna við að vera lifandi djúsbókhald?

Alveg: Taka status á þrjátíu djúsglösum jafnmargra unglinga.  Djöfuls karlinn er dauður, ég vona að hann hafi fengið skemmtilegri verkefni en unglingaofbeldi á himnum.

Og nú spyr einhver sem hefur ratað inn á þessa síðu til að lesa lærða grein um Tinu Turner: Hvað kom þessari nostalgíu af stað hjá konunni?

Jú, það skal ég segja ykkur.

Ég er löngu hætt að láta sauma á mig föt á Drengjó, mellustígvélin löngu ónýt og ég hef engan hug á að endurnýja þau.  Né heldur kynnin af Hressó og sykurdjúsnum sem þar var í boði.

Það var nefnilega þá, núna er núna.

En Tína krúttið, þessi frábæri listamaður er enn í hnébuxunum sem slógu í gegn í eitís.

Halló, hoppa inn í nútímann.

Ég er að berjast við að halda mér þar.

Úje

Tina Turner enn í fullu fjöri

Hlýleg ummæli

"Ríkisstjórnin er eins og sauðdrukkinn bílstjóri" er greining alþýðumannsins Bubba Morthens  samkvæmt þessari frétt.

Svei mér þá ef þetta er ekki ein sú hlýlegasta lýsing sem ég hef heyrt á ríkisstjórninni frá áramótum.

En ég á það líka til að vera mikið í vondum félagsskap.

Hmprfm

 

Ríkisstjórnin eins og sauðdrukkinn bílstjóri

Ljósið í myrkrinu

Það er vakning í íslensku samfélagi og mér finnst það stórkostleg staðreynd.

Í gróðærinu var ekki hægt að koma saman hópi nema þá helst í kokteilboðum, snobb uppákomum, fjandans spai og á viðlíka sjálfshátíðum.

Það er af sem áður var.

Ég held að flestir séu að átta sig á þessari frábæru breytingu á annars steinsofandi þjóð sem var búin að gleyma að það væri hægt að hafa áhrif á samfélagið.

Nema stjórnmálamenn og aðrir pótintátar sem hafa átt ansi náðuga daga lengi.  Þeir þrjóskast enn við.  Átta sig ekki á því enn að fólk vill ekki lengur Ísland upp á gamla mátann.

Nú í morgun var verið að mótmæla árásum Ísraelsmanna á Gaza. 

Ísraelsmenn virðast æstir í að sviðsetja helförina og endurtaka hana á saklausum borgurum í Palestínu.

Í kvöld er svo borgarafundur í Háskólabíói klukkan átta.

Ég mæti og ég vona að sem flestir  sjái sér fært að gera það.

Þið sem hafið setið heima með hnút í maganum og angistina uppi í háls með svipaða líðan og ég hef glímt við æði oft upp á síðkastið, megið vita að það er ótrúlega gott að koma á borgarafundina, finna samstöðuna og baráttuviljann meðal fólksins. 

Manni líður mikið betur á eftir. 

Og við höfum áhrif.  Það hefur sýnt sig.

Ég persónulega er ákaflega stolt af íslenskum almenningi þessa dagana.

Það tekur fólk mislangan tíma að koma sér af stað, margir eru ekki búnir að átta sig á ósköpunum sem hafa riðið yfir íslenskt samfélag.  Mér finnst nákvæmlega ekkert undarlegt að það taki tíma.

En þetta er allt að koma.

Ég er svo glöð yfir vakningunni í þjóðfélaginu, allt í einu erum við farin að láta okkur varða um hvaðeina.

Verst að það þyrfti kreppufjandann til.  Ansi dýrkeyptur lærdómur það.

En baráttan fyrir betra og heilbrigðara þjóðfélagi er ljós í myrkrinu.

Borgarafundur

Kæra RÚV, vinsamlegast sýna beint frá fundi. 

Það er þar sem hlutirnir gerast og allir eiga ekki heimangengt.

Varpa beint takk.

Mótmælt við stjórnarráðið

"Kommer ikke til grene"

 

Frá áramótum hefur kreppan ráðist á sálina í mér af fullum þunga. 

Mér hefur fundist að ekkert á þessari jörð geti kallað fram breytingar á spilltu og ónýtu kerfinu sem við búum við.

Enginn tekur ábyrgð, það er sama hvað gerist, almenningi er sent stór og feitur fingurinn af stjórnmálamönnum, ríkisstjórn og þeim stofnunum sem eiga að kallast eftirlitsstofnanir.

Ég var farin að velta því í alvöru fyrir mér að fara til Indlands og setjast að í hugleiðslustöð og eyða lífinu í að stynja OM allar vökustundir alveg þangað til að ég leystist upp í frumeindir mínar.

Það er of sárt að vera til stundum.  Mér finnst eins og ég andi að mér rakvélablöðum oft á tíðum, svei mér þá.

En sem betur fer er ég aldrei lengi í einu í vonleysinu.  Það er fullt af litlum hlutum sem gleðja mig, eins og fólkið mitt og ég hef örugglega sagt ykkur að ég á besta fólk í heimi.

Svo gerast stórir hlutir af og til sem hreinlega kveikja í mér upp á nýtt.  Gera það að verkum að ég eflist um meira en helming og mig langar út að breyta heiminum.

Njörður P. Njarðvík hreyfði við mér í Silfrinu og það svo um munaði.

Ég ber ótakmarkaða virðingu fyrir manninum.  Hann er í öflugu hjálparstarfi í Afríku.  Einn af þeim mönnum sem lætur verkin tala.

Hann talaði um nýtt lýðveldi.  Auðvitað; hugsaði ég, það núverandi er ónýtt, smánað og í öndunarvél og það er borin von um bata með þeim meðulum sem fyrir hendi eru.

Hörður Torfa er líka svona íkveikjukall.  Eva aðgerðarsinni og fullt af öðru fólki.

Og allt í einu hlakkaði ég til að fara á borgarafundinn í Háskólabíói annað kvöld.

Ég á hugleiðslusetur til að omma frá mér lífið?

Kommer ikke til grene eins og mætur maður sagði einu sinni.

Hörður: Mótmælin rétt að byrja

Hver hefur sinn djöful..

Hver hefur sinn djöful að draga.

Íslenska ríkisstjórnin situr uppi með sjálfa sig.

Íslenskir mótmælendur sitja uppi með jólasveininn og friðarhöfðingjann Ástþór Magnússon.

Sem reyndar lætur ófriðlega.

Hver sagði að lífið væri auðvelt?

Lá við að fundurinn leystist upp

Útlendingar - gat verið

Gat nú verið, útlendingar að slást.

Mér brá bara fyrst, hélt að Íslendingar væru farnir að slást, bræður að berjast.

En sjúkkit sem betur fer ekki enda íslenskir íbúar Hlíðanna til fyrirmyndar eins og allir vita. 

Dettur hvorki af né drýpur.

En af hverju fáum við ekki að vita hverrar þjóðar þessir útlendingar voru?

Mér finnst þetta alls ekki nógu góðar upplýsingar.

Voru þetta Pólverjar, Danir, Færeyingar eða Grænhöfðingjar?

Kannski Mexíkóar? 

Þetta er aktjúallí grundvallaratriði offkors.

Koma svo lögregla, láta vita um upprunaland, kennitölu, skóstærð og húðlit.

Jeræt.  Svei mér þá í hvaða kúkúlandi er ég stödd?

Hópslagsmál í Lönguhlíð

Uppblásnar varir og endaþarmshvíttun

Pappírsmiðlar eru að verða óþarfi.  Netið er hin nýja leið til að lesa blöðin.  Því trúi ég.

Fréttablaðið og Mogginn í pappír eru mér stöðugt kvalræði samviskulega séð. Ég nenni ekki í endurvinnsluna og dembi heilu rjóðrunum í tunnuna.  Já ég skammast mín.

Annars þurfa 365 ekki að hafa miklar fjárhagsáhyggjur held ég.

Þeir eru með eindæmum frjóir í hugsun þessa dagana.

Eins og t.d. þátturinn Ísland í dag sem með nýjum stjórnendum eiga örugglega eftir að slá í gegn.

Búið að reka hann addna Sölva sem var alltaf á kafi í stjórnmálaumræðunni, spillingunni og svoleiðis leiðindum.

Nýir tímar hafa verið innleiddir í þáttinn.  Mál mánaðarins er auðvitað líkamsrækt.

Allir fara í líkamsrækt í janúar, það veit hvert barn og ALLAR konur eru annað hvort nýkomnar úr fegrunaraðgerð eða á leiðinni í eina svoleiðis.

Þess vegna snertir þetta mál okkur öll.  Munu Íslendingar verða heimsmeistarar í endaþarmshvíttun og uppblásnum vörum?

Þetta er mál sem verður að kryfja til mergjar núna á Nýja Íslandi.

Svo kemur febrúar.  Hvað er mál þess mánaðar?

Ég veit hvað brennur á mér.  Hér koma tillögur á hraðbergi;

23 hægfara aðferðir við rúllupylsugerð.

Hvernig við getum sippað okkur út úr kreppunni og losnað við lærapokana í leiðinni.

Gæludýrahald, getum við fengið dýrafeldinn til að glansa fallega með lítilli fyrirhöfn?

Marínering á roðum,beinum og íslensku handritunum.  Beggi og Pacas koma svo.

Ég vil óska "fréttastofu" Stöðvar 2 til hamingju með nýja Ísland í dag.

Núna fyrst eru þeir farnir að höfða til hugsunarinnar.

Takk, takk.

 

Útgáfudögum Fréttablaðsins fækkað

Þú skallt trúa einhverju manneskja!

 

Mér hefur alltaf fundist Guðmundur Steingrímsson krútt og svo held ég að hann sé ærlegur maður.

Töff hjá honum að fara formlega úr Samfylkingunni á sama degi og síðasti jólasveinninn fer til fjalla.

En það sem hrífur mig hins vegar ekki er þessi flokkahugsun fólks í pólitík.

Ef flokkurinn minn er ekki að mínu skapi, hugsar fólk, þá verð ég að finna mér annan.

Svona svipað og í denn þegar ég var hippi, ég vildi ekki vera í þjóðkirkjunni þá varð ég að fara í annað trúfélag.

Möguleikinn á að vera utan trúflokka var ekki fyrir hendi.

Þú skalt fjandinn hafi það trúa einhverju manneskja!

Og Guðmundur fór í Framsókn.  Heim í heiðardalinn.

Mig langar til að benda Guðmundi á að það er að verða bylting í hugsunarhætti fólks varðandi flokkafyrirkomulagið.

Inntakið er; Vertu á eigin vegum, taktu málefnalega afstöðu með verkum hvers og eins og láttu flokkamaskínuna lönd og leið.

Það er hægt að ganga úr flokki út í bölvaða óvissuna.  Engin stefnuskrá til að segja þér hvað þér á að finnast um hvað eina - bæði stórt og smátt.

Alveg satt, þetta er hægt. 

En..

Síðasti jólasveinninn er á hraðleið til fjalla. 

En eftir sitja heilsársjólasveinarnir með lögheimili í ýmsum löndum meira að segja og fara hvergi.

Hvorki af þingi, af stólum í fyrirtækjum né á annan máta.

Sumir hanga í dyragættinni og þar mun finnast að minnsta kosti einn sem þegar hefur keypt sér aðgöngumiða inn á lokabrennuútsöluna.

Suma er bara ekki hægt að losna við.

Eða hvað?

Við munum halda áfram að reyna.

Guðmundur í Framsóknarflokk

Óþjóðalýðurinn ég

36% styðja ríkisstjórnina samkvæmt nýja þjóðarpúlsi Gallup.

Það er 35,99% of mikið.

Ekki svo að skilja að það eru auðvitað tíðindi þegar föðurflokkur okkar allra er þriðji minnstur.

Vald spillir krakkar mínir, vissuð þið það?

Ég vil hafa endurnýjunarfyrirkomulag á Alþingismönnum.  Átta ár hámark og svo aftur í grasrótina.

Kjötkatlafólkið er orðið samdauna valdinu og heldur að það sé komið með eignarhald á fyrirkomulaginu.

En vandinn er, að það er þannig á Íslandi.  Náir þú inn og sértu í góðum flokki sem styður vel við bakið á sínum mönnum þá eru yfirgnæfandi líkur á því að þú sért kominn með æviráðningu og hana spikfeita með hlussu eftirlaunasamning fyrir allan peninginn.

En hvað er að þessum minnihluta fólks sem enn sér frelsun í Sjálfstæðisflokknum?

Og hvernig stendur á að skynsamasta fólk ver stjórnina með kjafti og klóm bara af því að það kaus annan hvorn stjórnarflokkinn fyrir rúmu ári við allt aðrar aðstæður en nú ríkja?

Það er eins og fólk sé að tapa ærunni ef það hefur slysast til að kjósa flokk sem það trúði á og sá hinn sami flokkur reynist ekki traustsins verður.

Ég meina það.

Svo er ég algjörlega brjáluð úr reiði (ok, frekar róleg samt en öskuill engu að síður).

Það er þetta Stokkhólmsheilkenni sem er að drepa stóran hlut þessarar þjóðar (35,99%) og kemur í veg fyrir að hlutir geti gengið fyrir sig á eðlilegum hraða.

Stokkhólmsheilkennið lýsir sér í grófum dráttum þannig að þú leggur traust þitt á kvalara þinn.

Ferð í sleik niður í kok við vöndinn og biður um meira.

Gott fólk við skuldum tugi milljóna á mann og það sér ekki fyrir endann á því máli. Fjármálaeftirlit gerir sitt besta til að halda öllu leyndu og við verðum að reiða okkur á nafnlausar ábendingar fram hjá eftirlitinu.

Börnin okkar og barnabörn eru blásaklaus skuldug upp fyrir haus.

Fólk missir vinnuna í samlede verker, fólk þarf að sækja sér fátækrahjálp til góðgerðastofnana.

Neyðin vex og vex.

Vaknið!

Við þessar aðstæður er hellingur af fólki sem nær ekki upp í nefið á sér yfir því að hiti sé í mótmælum.

Hrópar "Guð minn góður; eignaspjöll".

Hvað er að þessum forgangi spyr ég?

Hvaða andskotans þjónkun er þetta?

Ég er algjörlega kross helvíti bit á samlöndum mínum stundum.

Held svei mér þá að mér svipi frekar til þeirra frönsku duggara sem elskuðu formæður mínar og gerðu það að verkum að ég genasplæstist á jörðina (guði sé lof fyrir allt mannkyn).

Frakkar sko, þeir kunna að mótmæla.

Þeir eiga sér mótmælamenningu - og nei ég fer þá ekkert bara til Frakklands og mótmæli þar.

Ég ætla að garga mig hása á mínum íslensku torgum alveg þangað til að kórinn verður orðinn svo hávær að "einhvern" fer að svíða í eyrun.

Í guðanna bænum þið sem eruð þjóðin (ég er óþjóðalýður) hysjið upp um ykkur.

Ríkisstjórnin nýtur stuðnings 36% kjósenda

Í kreppu og alles

Ég vaknaði í morgun fyrir allar aldir.

Ég vaknaði stressuð með hnút í maganum. 

Hvað er í gangi, hugsaði ég um leið og ég staulaðist fram í myrkrinu.

Kötturinn hennar Jennýjar Unu sem er hér í gæslu á meðan fjölskyldan jólast í Svíþjóð, vafði sig utan um lappirnar á mér og ég var nærri því dottin á andlitið.

Hvað er að þér köttur hefurðu aldrei heyrt talað um tillitssemi? Ég urraði á hann.

Majááá svaraði kötturinn og nartaði vinsamlega í tærnar á mér.

Ég var alveg hissa á slæmu geðslagi mínu og tók stutt tékk á hinum ýmsu andlegu þáttum.

Skoðun framkvæmd:

Sál þreifuð og hún hvíslaði geðvonskulega; láttu mig í friði ég vil sofa, það er myrkur, kreppa og allt í brjálaðri steik.  Ég er ekki til viðræðu fyrir hádegi.  Farðu!

Hm...

Ég potaði í mótmælastöðina en hún er aftarlega í hægra heilahveli og hún vaknaði samstundis: Fram til orrustu gargaði hún frekjulega, það er ekki eftir neinu að bíða.  Gas, gas, gas.  Helvítið var komin í Kraftgallann og tilbúin í slaginn.

Verðlaunastöð könnuð, engin viðbrögð.  Öll orka farin í jólagleðina.

Þegar hér var komið sögu rann upp fyrir mér ljós.

Ég er að eldast með ljóshraða ofan á kreppu og almennar áhyggjur í skammdeginu.

Ég á nefnilega afmæli á innsetningardegi forseta USA.

Á fjögurra ára fresti er ég illilega minnt á þá staðreynd að allt styttist í annan endann.

Ég stundi þunglega, bloggaði um skelfilega upplifun mína í morgunsárið, gaf kettinum að éta og ákvað með sama að koma mér í bælið aftur og leyfa sálinni að fara mjúklega inn í daginn.

Ég er hvort sem er fokkt á alla enda og kanta verandi fólkið í landinu.

Í kreppu og alles.

Styttist í embættistöku Obama