"Think you very much mister president"

 

Ég er á móti blikkinu sem hengt er utan á fólk og heitir orða.

Ég er í grundvallaratriðum á móti svona vegtyllum sem tengast inn í gamla kóngaveldið og við Íslendingar ættum fyrir löngu að vera búnir að kasta fyrir róða.

Örugglega frábært fólk sem fær orðurnar - ekki vafi í mínum huga - viðkomandi gerviskartgripir ættu bara að fást í Kolaportinu, ekki á Bessastöðum.

Ég er alltaf að bíða eftir að einhver töffari með hugsjón segi nei.  Nei takk ég vil ekki vera þátttakandi í svona úreltu geimi, borgið mér bara sómasamleg laun, thank you very much mister president!

En fram að þessu hefur enginn gert það.  En það kemur örugglega að því.

Ég hef stigið á stokk og strengt áramótaheit og það í allra fyrsta sinn!

Ég er ekkert minna en dúlla fyrir þær sakir einar og er þá fátt eitt upptalið.

Og auðvitað hef ég ykkur sem vitni að þessum stórviðburði sem leiddi til þess að Jenný Anna gerði samning við sjálfa sig. 

Sú er ekki bangin að ætla að treysta þessum flautaþyrli fyrir einhverju.  Henni er vorkunn stelpunni en það var ekki öðrum til að dreifa.  Algjört glapræði.  Maður gerir ekki samninga við suma.

Heitið er einfalt.  Ég ætla að segja það sem mér býr í brjósti varðandi allt sem ég blogga um á komandi ári.

Ekki draga úr, ekki vega og meta hvort það henti og ég ætla að standa með því.

Bömmer að þetta er ekki svo langt frá því sem ég hef verið að gera á s.l. ári og reyndar síðan ég varð edrú - en að þessu sinni verða allar málamiðlanir við sjálfa mig látnar lönd og leið.

Ekki misskilja, ég ætla ekkert að fara að blogga um hver er leiðinlegur, hver er að skilja, hver er feitur og hver óþolandi - ég er ekki í svoleiðis og reyndar finnst mér persónulegar væringar og kjaftasögur á milli bloggara algjörlega síðasta sort.

Börnin góð svoleiðis gerir maður í símann ef maður vill vera á persónulegu nótunum í skítkastinu.

En..

það sem ég er að leika mér með hérna er einfaldlega sá gamli sannleikur - að vera sjálfum sér trúr og þá væntanlega án þess að særa aðra.  Amk. er það ekki á dagskránni þó maður hafi alveg átt sínar rispur og alveg merkilegt að svona aaaaaaafskaplega gömul sál eins og ég geti hrokkið svona upp af standinum.

Þið vitið krakkar að samkvæmt einhverjum Michael fræðum þá erum við svo rosalega þroskaðar sálir vér Íslendingar, búnir að lifa oftar en flestir, vitum betur en aðrir og erum bara að skemmta okkur hér á síðustu metrunum inn í ljósið og himnaríki.

Nú myndi ég segja - afsakið á meðan ég hendi mér þið vitið en ég læt það eiga sig.

Þroskaðri en flestir minn andskotans afturendi.

Og áður en nóttin er öll þá ætla ég að blogga um meðferð fréttastofu Stöðvar 2 á sjálfri sér og Kyrddhelvítinu.

Ég var svona gasalega hrifin af þeirri umfjöllun eins og þið auðvitað voruð líka.

Later.

Ellefu sæmdir heiðursmerkjum fálkaorðunnar

Kryddsíldarfár

 

Ég hef ekki losnað við ónotatilfinningu eftir Kryddsíldaruppákomuna í gær.

Hef verið að bræða með mér hvað mér finnst fyrir utan hið sjálfsagða, firringuna sem felst í því að ætla að sitja prúðbúinn í veislusal á meðan Róm brennur sem er auðvitað fingurinn framan í þessa þjóð.

Ég hefði viljað sjá Steingrím og Guðjón segja nei takk við að mæta í þáttinn. 

Halló, ef byggja á almennilegt þjóðfélag upp af rústum þess gamla þá er þetta þáttafyrirkomulag algjörlega búið að vera og olía á eld.

Það var hins vegar rétt hjá Valgerði að mæta, hún og hennar flokkur eiga stóran þátt í hvernig fyrir okkur er komið enda Valgerður prívat og persónulega einn af hönnuðum bankakerfisins. 

Svo að honum Sigmundi Erni sem ég var orðin svo skolli ánægð með eftir að það rann upp fyrir honum ljós á þeim borgarafundi sem hann sat.  Hann gerði sig sekan um nokkur grundvallarmistök að mínu mati.

Hann vissi að fyrirhuguðum mótmælum, hann var ánægður með þau alveg þangað til að þau hentuðu honum ekki lengur. Ef manninum er svo leitt sem hann lætur þá var honum í lófa lagið að taka þáttinn upp í einhverju reykfylltu bakherbergi svo ég komi með dæmi.

Og fyrirgefðu kæri maður, það var klippt á kapla til að stöðva snobbútsendinguna og ég trúi því tæpast að ráðist hafi verið að þínu fólki, nema ef vera skyldi að óeirðalöggan hafi gert það.

Síðan á þér og þínum samstarfsmönnum að vera ljóst að svona þáttur sem mér finnst reyndar hundleiðinlegur, á ekki við í þeim rjúkandi rústum sem við almenningur dveljumst í þessa dagana.

Framtíð fólksins verður ekki gerð upp í ofskrýddum veislusölum, í sparifötum yfir bjór og snafs, svo langt þar í frá.

Þar er nákvæmlega ekkert sem fær okkur til að hafa áhuga á prúðbúnum stjórnmálamönnum að segja sömu hlutina og þeir sögðu í fyrra og árið þar áður og hafa verið að kyrja allt árið.

Það eru flestir, fyrir utan Stebba Fr. og aðrar tímaskekkjur, löngu hættir að hlusta, trúa svo ég tali nú ekki um að treysta.

Svo ganga Egill Helga og fleiri menn blásaklausir yfir Austurvöllinn og þá gerir Stöð 2 þeim upp hugsanir og tilfinningar.  Jösses.

Stundum held ég að fjölmiðlungar séu flestir búnir að ná því að ekkert er lengur eins og það var, að vantrú fólks á ráðamönnum er nánast algjör og það þarf að hugsa hlutina upp á nýtt.

En svo kemur svona Kryddsíldarfyrirkomulag sem sýnir manni fram á að það á að róa sömu leku kænunni og bjóða upp á sömu úreltu sýninguna með úrsérgengnum leikurum.

Og ekki nóg með það þá er músíkin sífellt uppskrúfaðri og oft langt frá þeirri tónlist sem venjulegt fólk hlustar á.  Það eykur tilfinninguna af framandleika fyrir áhorfendann og gerir það að verkum að honum finnst hann vera að horfa á geimverur frá annarri plánetu.

Og að lokum Sigmundur Ernir.

Ég sá að þátturinn var kostaður af fokkings álrisanum RIO TINTO!!

Halló, afsakið á meðan ég hleyp fram í eldhús, næ í álpappírsrúlluna mína og tæti hana í öreindir sínar.

Og Steingrímur þú mæti stjórnmálamaður, ertu heillum horfinn?  RIO TINTO glæpafyrirtækið var að borga ofan í ykkur síldina og snafsinn!

Ésús.

P.s. Þeir sem efast um hvað gerst hafi í gær þegar allt varð vitlaus verða einhverju nær með því að lesa og skoða HÉR.

Þremenningunum sleppt

Tær snilld

Ég veit ekki með ykkur en Skaupið í ár hitti beint í mark hér á kærleiks.

Ég sá ekki atriði sem hefði mátt missa sig.

Takk fyrir frábæra skemmtun RÚV.

Ég vorkenndi Geir eitthvað í ávarpinu.

Mér fannst hann eitthvað svo hnípinn.

Ég vorkenndi honum alveg þangaði til hann sagði eitthvað á þessa leið:

"Hafi ég gert mistök þá finnst mér það leitt".

Þessi uppsetning á afsökunarbeiðni hefur valdið næstumþví skilnuðum hér á kærleiks.

Sko húsbandið á til að orða hlutina svona ef honum verður á og finnst hann þurfa að segja fyrirgefðu.

Hafi ég, ef ég hef verið eitthvað leiðinlegur þá fyrirgefðu.

Bara svona just in case dæmi.

Arg.

En annus horribilis er nánast á enda runnið.

Mikið skelfing er ég glöð.

Gleðilegt ár esskurnar.

ÁRAMÓTASKAUP ALDARINNAR SÓ FAR.

Villingarnir mínir

 

Það er þetta með að skila gjöfum.  Ekki mín sterkasta hlið.

Nú nema að ég fái fleiri en eina af sama hlutnum.  Þá stekk ég til og skipti.

Jólagjafir eru hins vegar viðkvæmt mál hjá mér, mér þykir svo vænt um þær vegna gefendanna.

Mér finnst eins og ég sé að vanþakklátt kvikindi ef ég fer og skila einhverju af því mér líkar ekki litur, áferð, tegund eða yfirhöfuð smekkur viðkomandi.

Þá er ég að segja; Rosalega ertu með auman smekk kæri gefandi.  Þú átt ekki að gefa hluti, þú átt að gefa gjafabréf.

En það er öðruvísi með bækur, þeim má skila.  Enda gaf ég eintómar bækur í ár svo allir gætu gert það sem þeir vildu með pakkana án þess að finnast þeir móðga mig.

Ég á einn náinn ættingja sem ég ætla ekki að skilgreina frekar og þegar ég hringdi í viðkomandi að morgni jóladags og var búin að þakka fyrir mig, spjalla um veðrið, jólamatinn, pólitík, ættingja á austur- og suðurlandi, möguleika bílaiðnaðarins í kreppunni, gæði jólahangikjötsins, líkur á vatnsþurrð á komandi árþúsundum, mögulegar kosningar á árinu, gæði ákveðinna kaffibauna og ljósleiðaralögn héðan og til Galapagoseyja gat ég ekki beðið lengur og spurði viðkomandi hvað honum hafi fundist um bókina sem hann fékk frá mér.

Ættingi: Ég hef engan áhuga á að lesa bók eftir þennan höfund.  Hann er á stöðugri sjálfshátíð og alltaf að segja frá sömu hlutunum og í leið hversu æðislegur hann er.

En hvernig fannst þér bókin sem ég gaf maka þínum?

Ættingi: Ekki skárri, hún fer beint í Eymundsson hvar henni verður skipt.  Okkur líst ekkert á hana.

Þessi ættingi minn hlýtur krúttverðlaun ársins.  Þvílík sannleiksdúlla og gleðigjafi.  Ég sagði honum það og það krimti í honum, alveg: Hehehe þú spurðir.

En í ár fékk ég bara hluti sem mig langaði í.

Jakka, sjal, tvennar peysur, maskara, handklæði, ullarsokka alveg þrælflotta og fleira sem upp verður talið seinna.

Falalalalala og nú er úti ævintýri.

Hangið góð á jólunum villingarnir ykkar ég er að blogga til að halda ykkur gangandi.

Ég er fokkings móðir Theresa bloggheima, égsverða.

 

Jólagjöfum skilað

Árið alveg að líða - jösses á jólunum

Árið er að verða búið.  Ég var að átta mig á því áðan og það ekki á skemmtilegan máta.

Hinar hefðbundnu fyrirfram sprengingar eru hafnar.  Ég gæti gargað en geri það ekki.  Ótýndir götustrákar að taka forskot á sæluna.

Ég fæ ekki kikk út úr flugeldum en af því að ég ber ótakmarkaða virðingu fyrir hjálparsveitunum okkar þá finnst mér að það ætti enginn að versla þessa "nauðsynjavöru" annars staðar.

Annars á að reka hjálparsveitirnar af samneyslunni, það er ekki öðruvísi.  Þessi þjónusta bjargar mannslífum.

Ekki versla við dílerinn á horninu sem er að fjármagna eigin neyslu.  Jabb, ég er að tala um flugelda ekki dóp.

En jólin rúlla hjá með látum.  Það er að segja hraðar en hönd á festir.

Áður en ég sný mér við verður "Nú árið er liðið í aldanna skaut" sungið í útvarpinu.  Þá er stutt í að árið sé horfið - búið og bless.

Þessu ári gleymi ég seint ef nokkurn tímann.

Í ár var ég vakin upp með þokulúðri beint í eyrað þar sem ég svaf værum afneitunarsvefni haldandi að ég tilheyrði súperþjóð.  Ok, ok, ok, ég hélt alls ekkert að Íslendingar væru klárari en aðrir en það var ekki laust við að ég væri farin að hallast aðeins á þá síðuna eftir heilaþvottinn í fjölmiðlum, í forsetanum og ríkisstjórninni um ofurmennsku smáþjóðarinnar.

Halló Jenný, var veinað í hlustirnar á mér, nú skaltu vakna og sjá á hvaða andskotans ormagryfju þú hefur komið þér fyrir á með öllu þínu hyski.

Jabb, ekkert verður samt aftur og kannski sem betur fer.

Það dásamlega við kreppuna er að hugarnir fara að starfa aftur.  Einkaþoturnar og jeppahelvítin verða símból fyrir hyskni og óheiðarleika og úr rústunum mun rísa fallegt fólk að innan og í algjörum stíl við náttúruna sem getur drepið mann með fegurðarfyrirkomulagi sínu.

Birtan er bjútífúl eins og sjá mátti í frábærri mynd gærkvöldsins, Brúðgumanum.

Þvílík fegurð á þessari eyju.

Haskið ykkur á lappir hér er verk að vinna. 

Burt með gamla Ísland inn með nýja siði og nýja vendi.

Hér þarf að sópa úr öllum hornum.

Æmgonnasúðemoðerfokkers.

Bankamenn sprengdir

Morðingjar

Í dag myrtu Ísrealar að minnsta kosti 195 Palestínumenn og særðu yfir 300 með þróuðum morðtólum sínum sem þeim er látið í té af Bandaríkjamönnum.

Bölvaðir morðingjar segi ég og ég meina það.

Þeir ætla að fara að kjósa í Ísreal og þá er þetta vinsælt stönt að uppræta Hamassamtökin en drepa saklaust fólk í hundraða tali.

Ég reikna með að íslensk stjórnvöld standi upp frá jólaborðinu og mótmæli kröftuglega.

Eða er þetta morðæði Ísraelsmanna í sömu kategóríu og morðin í Írak?

Í stríðinu sem við erum þátttakendur í?

Svona allt í lagi gjörningur af því Bandaríkjamenn hafa velþóknun á?

195 látnir, yfir 300 særðir

Kjöt, nömm og köff

 

Ef svo undarlega vildi til að mig myndi langa til messu á aðfangadagskvöld þá myndi ég steðja í Fríkirkjuna til Hjartar Magna.  Það er gott að vera í Fríkirkjunni og gott að vera nálægt þessum presti.

Ég veit þetta, þessi hálfgerði heiðingi sem ég er, vegna þess að hann hefur skírt tvö barnabarnanna minna.

En þrátt fyrir að ég sé algjör dragbítur á kollega guðs í þjóðkirkjunni og kaþólska fyrirkomulaginu þá viðurkenni ég það hér með að mér finnst jólamessan á aðfangadag afskaplega fallegt fyrirbrigði.  Svona eins og jólakveðjurnar, bráðnauðsynlegar á jólum.

Ég hef aftansönginn í bakgrunninum á meðan ég er að klára í eldhúsinu.

En samkvæmt fréttum er kirkjusókn að slá öll fyrri met, kannski hjálpar þetta fólki í kreppunni.

Við áttum yndislegt aðfangadagskvöld með Frumburði, Birni, og Jökli Bjarka, elsta barnabarninu mínu.

Draumur Jökuls um gítar nokkurn, að nafni Gibbson SG bærist honum eins og fyrir kraftaverk, rættist og svipurinn á drengnum var óborganlegur.

Jólin eru hátíð barnanna og við njótum góðs af.

Nú er ég á leiðinni í hálfgert náttfatajólaboð hjá Frumburði aftur.  Nú eru það Maya, Robbi og fallegi Oliver ásamt skádóttur minni henni Ástrós sem höldum jóladaginn saman.

Hlaðborð sem svignar undir hangiKJÖTUM, hamborgarahryggjum, nömmum og köffum.

Mikið gaman, mikil gleði.

Úff, það er full vinna að stöffa í sig á jólum en ykkur að segja þá er ég tiltölulega hófsöm í deildinni sem er eins gott ég er með sykursýki.

Sendi á ykkur mínar fallegustu hugsanir og ég óska ykkur fallegrar og friðsamrar jólahátíðar.

Við sjáumst í kvöld.

Þá verður síðueigandi kominn úr vemmilega jólahamnum og orðin forstokkuð með hvínandi attitjúd eins og hennar von og vísa er.

Við munum væmnijafna.

En ég elska ykkur í köku.

 

 

Metaðsókn í Fríkirkjunni

Aðfangadagur

 

Dagurinn í dag er: Stund milli stríða, rjúpa, Nóakonfekt, kertaljós, lykt af kanil og eplum, marglit jólaljós, falleg föt, eftirvænting, meyr lund og tár í augum, fallegar minningar, söknuður, hamingjusöm börn, pakkar, greni, frönsk súkkulaðikaka, hátíðarkaffi, bið, hátíðleiki, falleg tónlist, mikið uppvask og angandi lín.

Ég vona elsku dúllurnar mínar að dagurinn ykkar feli í sér allt það sem ykkur finnst hámark gleði og hátíðleika.

Ég óska lesendum síðunnar minnar gleðilegrar friðarhátíðar og ég þakka ykkur öllum sem komið hér inn og lesið.

Ég kem svo tvíefld og mjög hversdagsleg, jafnvel rífandi kjaft um leið og hátíðleikinn bráir af mér.

Gæti orðið strax í kvöld.

Friður sé með okkur öllum, ekki mun af veita.

Jólin.

Fréttaþjónusta um jólin

They aim to please

Ólafur Ragnar Grímsson, forseti og

Dorrit Moussaieff, forsetafrú buðu "skríl" í kaffi og ég sá að Dorrit var með útlimagleði á höfuðbúnað hjá einum gesta sinna.

Hvað um það.

They aim to please.

Ólafur og Dorrit buðu mótmælendum upp á kaffi

Dimmar rósir, jólatrésskreytingar og bókakaup - allt á sama deginum

Ég fór með Dúu vinkonu minni í jólagjafaleiðangur og kom klyfjuð heim.  Með bækur ofkors.  Það er jólagjöfin í ár hér á kærleiks.

Ég eyddi of miklu en það verður að hafa það.  Ég mun lifa á roði og beinum (lesist hafragraut) alla hina dimmu og jólalausu vetrarmánuði sem framundan eru.

Svo tóku við önnur skemmtilegheit sem var jólatrésskreyting Jennýjar Unu, Jökuls og Ástrósar skádóttur minnar.

Við skemmtum okkur vel hérna stórfjölskyldan mínus María, Robbi og Oliver sem eru fjarri góðu gamni í London en koma um helgina.

Á sunnudaginn fara systkinin Jenný Una og Hrafn Óli til föðurlandsins Svíþjóðar og verða þar fram í janúar með foreldrum sínum.

Búhú.

En talandi um bækur.

Ég var að lesa Dimmar Rósir eftir Ólaf Gunnarsson.

Maðurinn er stórkostlegur höfundur og bókin heldur manni föngnum frá fyrstu blaðsíðu.

Mér finnst hann skrifa svo fallega hann Ólafur svo lýsir hann miklum örlögum fólks þannig að maður hrífst með.

Bókin gerist á árunum 1969 til 1971.  Ekki leiðinlegt fyrir mig sem var á sumum atburðum sem koma fyrir í bókinni eins og t.d. Zeppelíntónleikunum í Laugardagshöllinni 1970 og var fyrir marga eitthvað sem alltaf situr eftir sem stórkostleg lífsreynsla.

Dimmar rósir er ein af þeim bókum sem ég á ekki eftir að gleyma og líka ein af þeim sem ég mun lesa aftur og aftur af því orðunum er raðað saman á svo fallegan máta að ég fæ stundum kökk í hálsinn.

Það er milljónprósent skáldskapur.

Þið eruð auðvitað spennt yfir að fá að vita hvort ég mæli með bókinni er það ekki?

Nú notið höfuðið og reynið að finna það út.

Falalalalalala