Brjóstastækkunin fyrirhugaða, hér með, tekin af dagskrá!

Rækallinn sjálfur.  Mogginn mun hafa ýmislegt á samviskunni þegar upp er staðið.  Nú mun heimurinn verða fyrir miklum vonbrigðum.  Ég er hætt við að fara í brjóstastækkun.  Nú mun ég garga af skelfingu ef lýtalæknir svo mikið sem gjóar augunum að mér, í Hagkaupum, hvað þá ef einn slíkur tæki upp á að bjóða mér góðan daginn.

Ég þori ekki fyrir mitt litla líf að láta eiga við brjóstin á mér, vegna viðtengdrar fréttar.  En kona sem stungin var af býflugu í brjóstið, horfði á það verða vindlaust á innan við tveimur sólarhringum.  Reyndar var hún á ferð þegar flugan stakk en saltvatnsfyllingin í brjóstunum á að þola allt að 200 kg. þrýsting.

Þar sem ég á það til að vera flækjufótur og lenda í allskonar uppákomum, ætla ég ekki að vera með uppblásin brjóst sem springa, næst þegar það dettur á mig gámur, ég hjóla á vegg eða ef býfluga stingur mig þegar ég er að renna mér á sleða().

Fyrirgefið gott fólk, það mun áfram vera mögulegt að nota barminn á mér sem straubretti - um alla framtíð.

Ég heldi það nú.

 

Býfluga gerði gat á fyllingu í brjósti

Æi svo mikil dúlla eitthvað...

..og ég er alls ekki að halda því fram að hann Játvarður sé eitthvað ólánlegur þarna á myndinni.  Sumir taka bara alveg ferlega glataðar myndir eitthvað.

Muna Játi minn að hafa hirðljósmyndarann með næst.

Annars bara góður,

arg

ég,

í krúttkasti.

ER BÚIÐ AÐ SEGJA GJÖRIÐ SVO VEL?

Ég er ekki ein af þeim sem finnst Jesúauglýsingin fyndin.  Hún truflar mig ekki, alls ekki, mér fær mig bara ekki til að hlægja.  Ég játa að það hefur valdið mér áhyggjum að vera svona úr takti við hinn almenna húmor, því meira að segja fólk, með svipað skopskyn og ég,  sem er skemmtilegt og með eitraðan húmor, hefur hlegið að þessu; "er búið að segja gjörið svo vel" fyrirkomulagi.

En nú hlæ ég, alveg skellihlæ.  Þetta stönt með Vodafone merkið er algjörlega brilljant.  Jón Gnarr er æðislega klár að finna marga fleti á sama brandaranum.  Nú verður haldið áfram að tala um þessa auglýsingu og síminn græðir og græðir.

Ekki reyna að segja mér að þetta hafi verið óvart, þ.e. að það sjáist í merki Vodafone í auglýsingunni.  Það getur ekki verið að neinn sé svona vitlaus.  Fólk býr ekki til rándýra auglýsingu, og hana flotta, og klikkar svo á smáatriðunum svona gjörsamlega.  Eða er það?

"Er búið að segja gjörið svo vel hvað"?

Merki Vodafone sást í Símaauglýsingunni

Í FIÐURMJÚKUM "MÖRMUM" MÍNUM

..sungu skátvibbarnir mínir,  þegar þeir voru litlir.  En þeir voru algjör krútt.  Mér datt þetta í hug þegar ég las þessa frétt þar sem ISG segist hafa "tekið" eftir því að Ísland væri ekki lengur á lista yfir hinar staðföstu þjóðir (þvílíkt nafn á stríðandi þjóðum).

Ég vil að utanríkisráðherrar þessa lands taki mig í fangið í pólitískum skilningi.  Segi við mig: Jenný Anna við gerum ekki neitt sem stofnar landinu þínu, þjóðinni og afkomendum þínum í hættu.  Við efnum ekki til ófriðar og við virðum rétt annarra þjóða til að ráða ráðum sínum.

Hm.. ég hvíli þessa dagana ekki í fiðurmjúkum "mörmum" utanríkisráðuneytisins.  Er til of mikils ætlast að ráðherrann (sem ég lít upp til og virði mikið), viti hvort við erum á þessum bölvaða lista eða ekki? Taki ekki bara eftir því einn daginn að við séum horfin af honum?  Eigum við að bíða eftir að vera sett eða tekin af honum, ef og þegar Bandaríkjamönnum dettur það í hug? 

Hvað varð um okkar eigin ákvarðanarétt?

Farið það í hoppandi, hvað ég er öryggislaus.

Súmí.

Ísland ekki lengur á lista yfir staðfastar þjóðir

SNÚRUBROT

Stundum á ég erfitt með að snúrublogga.   Það tekur á ef mér líður ekki nógu vel og auðvitað langar mig stundum til að horfa fram hjá líðan minni og hvorki skrifa né segja um hana eitt einasta aukatekið orð.

Í gær var erfiður dagur, fyrir margra hluta sakir.  Ég bloggaði reyndar um það og náði meira að segja að snúa vörn í sókn þegar leið á daginn.

Frá því ég kom úr meðferð í fyrra, get ég í fullri einlægni sagt, að ekki einu sinni hefur mig langað í áfengi, róandi- eða svefnpillur (úff að vera svona mikill fíkill ég roðna).  En stundum hefur það hent, að mig hefur langað í breytt ástand, þ.e. að líðanin hefur ekki verið nógu góð, og þá hef ég fallið í þann fúla pytt að vilja eitthvað annað en ég hef.  Það getur reynst hættulegt.  Í gær langaði mig í breytt ástand.  Ég var ekki einu sinni meðvituð um það fyrr en eftirá.  Þessi hugsunarháttur, ef ég væri heilbrigðari, ríkari, hamingjusamari, þá væri allt fullkomið.

Ég eins og allir aðrir, hef aðeins augnablikinu yfir að ráða og það er eins gott fyrir mig að muna það.  Annars er ég heppin kona, að hafa siglt svo lygnan sjó eftir að ég kom úr meðferð.  Ég veit að það er ekki sjálfsagt.  

Ég frétti af manni vinkonu minnar sem var að falla.  Það kippti mér óþægilega niður á jörðina.  Hver einasti alkóhólisti er jafn langt frá glasinu, í raun, þó tíminn vinni auðvitað með okkur.  Það var mér sagt í meðferðinni og hingað til hefur fólkið á Vogi ekki klikkað á einu atriði, hvað alkahólismann varðar. (Né nokkru öðru ef út í það er farið)

Með hægðinni hefst það, er þaeggibara?

Úje 

HÚMOR?

Frétt Moggans um rannsókn Hönnu Láru Steinsson, félagsráðgjafa á aðstæðum 45 til 65 ára einstaklinga sem þjást af Alzheimer, er nokkuð aðthyglisverð.

Spurningin er hins vegar um fyrirsagnaskrifara Moggans, sem fer hamförum þessa dagana, hvort hann sé að fara yfir strikið í fíflalátunum þegar hann skrifar.

"HEILABILAÐIR VALSA UM Í KERFINU" 

Hmprf

 

 

Heilabilaðir valsa um í kerfinu

MÁNUDAGAR ERU GÓÐIR..

..hef ég sönglað í allan morgun og auðvitað náði ég að sannfæra sjálfa mig um það.  Ég neita nefnilega alfarið að beygja mig undir þann útbreidda misskilning að mánudagar séu í eðli sínu þunglyndisvekjandi.

Þessi mánudagur, þ.e. tilhugsunin um hann, vakti mér þó kvíða að þessu sinni.  Það hittist þannig á að ég þurfti að sinna erfiðum verkefnum akkúrat í blábyrjun vikunnar.  Verkefnin eru að hluta til leyst, án þess að það kostaði náttúruhamfarir innan í mér, en ég hef komist að því að hlutirnir eru sjaldnast eins erfiðir í raunveruleikanum og þeir geta orðið í hausnum á mér,  fái þeir tækifæri til að vaxa og dafna, eins og núna um helgina.

Þetta er sum sé mánudagur eins og þeir gerast bestir, að mínu mati.  Vindurinn gnauðar, og ég þarf hvorki að fara lönd né strönd, frekar en ég kæri mig um.

Aðeins eitt stórmál er að bögga mig núna.  Fékk músakk í eyrað áðan meðan ég beið eftir manni í símanum.  Það var músakk útgáfan af "He ain´t heavy he´s my brother".  Nógu væmið er þetta lag í sinni upprunalegu mynd, en sem lyftu/símatónlist getur það drepið hvern meðal mann, og farið létt með það.

Bridge over touble water, lalala

Úje

P.s. Þetta er hálfgerð snúra.  Á hverjum degi tekst ég á við raunveruleikann, ódeyfð og alsgáð og ég finn að ég styrkist með hverju verkefni. 

Það er svo rífandi gaman að vera edrú.

 

HVERNIG BLOGG?

Það líður varla sá dagur hér í bloggheimum, að einhver finni ekki hjá sér hvöt til að blogga um hvernig aðrir blogga.  Ég sjálf, þrátt fyrir góðan ásetning, hef misst mig í það líka, jafnvel þó það sé mín einlæga skoðun að hver og einn megi blogga með sínu nefi svo fremi það sé ekki beinlínis meiðandi og særandi fyrir annað fólk.

En að sjálfri mér.  Ég er búin að blogga síðan í lok febrúar.  Ég vissi ekkert út í hvað ég var að fara þegar ég fór af stað og síst af öllu datt mér í hug að þessi heimur sem bloggið er, fæli í sér "kynni" af stórskemmtilegu og áhugaverðu fólki.  Auðvitað felur sami heimur í sér slatta af kverúlöntum og leiðindapúkum, rétt eins og í lífinu sjálfu og það er um að gera að sneiða hjá þeim sem eru að bögga mann.  Í sannleika sagt þá eru það ekki margar bloggsíður sem ég hef ekki eitthvert gagn eða gaman af að lesa.

Þegar ég byrjaði að blogga fékk ég allskonar ráðleggingar um hvernig ætti að blogga "vel". Fréttblogg voru t.d. ömurleg.  Andlaust og teljarasjúkt lið sem það gerði, upp til hópa.  Sumir sögðu að fólk ætti EKKI að blogga um líf sitt, aðrir að það væri hið eina rétta.  Sumir blogga stórskemmtilega um hvernig aðrir eiga ekki að blogga og ég held svei mér þá að ég sæki í smiðju allra bloggaranna sem ég les.

Ekki má gleyma að minnast á að hægt er að nota samtakamáttinn til góðra verka hér á blogginu og er skemmst að minnast herferðinni gegn "nauðgunarlyfinu" sem skessan setti í gang hér með góðum árangri (www.skessa.blog.is). Dæmin eru fleiri og mér finnst æðislegt til þess að hugsa að hinn almenni maður geti haft áhrif á umræðuna með því að blogga.

Þetta datt mér nú í hug þegar mér varð litið á teljarann minn sem sýnir heimsóknir frá upphafi.  Mér brá svolítið en flettingarnar eru komnar vel yfir fjögurhundruð þúsund.

Þarf maður ekki að fara að blogga um allt þetta flettingasjúka fólk .þarna úti? Heh.  Neibb, ég er bara svo þakklát yfir að fólk nennir að kíkja hér við.

Þannig er nú það í þessari hellidembu.

Ójá

 

"VÍSBENDING" LÍTIÐ GLEÐIEFNI

Að rannsóknir sýni vísbendingu um að menn séu gáfaðri en apar, er ekki neitt sérstakt gleðiefni, að mínu mati.

Við rétt merjum apana, samkvæmt þessu.  Vísbending lofar ekki góðu.  Við erum þá tregir hálfvitar í vondum málum.

Hrmpff

Úje

Vísbending um að menn séu gáfaðri en apar

HALLOKI UNDIR STÝRI

..enn einn ganginn og nú á........... hjóli.  Alvarlegast þykir mér þó að maðurinn skuli hafa verið dökklæddur í myrkrinu, bara það ætti að nægja til sviptingu hjólaprófsréttinda.

Annars gekk ég einu sinni fram á dauðadrukkinn mann á hjóli.  Hann var í kraftgalla og á hjólinu héngu alls kyns tæki og tól, en maðurinn var rafvirki og hafði dottið í það í vinnunni.  Hann var á leiðinni í verkefni.

Það er eitthvað svo ömurlega pathetikk við fólk sem er drukkið á hjóli.  Það er birtingarmynd hallokans skiljiði?

Vá hvað ég er samt fegin fyrir hönd mannsins að han álpaðist ekki á hjólinu til Selfoss.  Þvagleggurinn hefði verið tekinn á hann.  Ég er svo viss um það.

Bæsikkúl!

Úje

Handtekinn vegna ölvunar á reiðhjóli