Nauðgun - alvarlegur glæpur

Nauðgunum þar sem árásarmenn eru fleiri en einn virðist vera að fjölga.

Þessi skelfilegi glæpur verður æ hryllilegri, grófari og ofbeldisfyllri.

Refsingarnar eru sjaldnast í samræmi við alvarleika brotsins.

Refsiramminn fyrir nauðgun er sá sami og í morðmálum.

Er einhver von til að dómskerfið fari að senda skýr skilaboð til ofbeldismannanna og nota betur það svigrúm sem þeim er gefið innan lagana?

Mikið skelfing ætla ég að vona það.

Lögreglan rannsakar nauðgun

Frankestein dýraríkis, epplingar og lyklar á Kletthálsi

Fréttir eru ekki alltaf fréttir í sjálfu sér heldur meira svona lýsing á stemmingu, jafnvel prívat skoðunum þess sem heldur á pennanum.

Á Ísafirði varð útlendur ökumaður fyrir því að loka bíllyklana inni í bíl þar sem hann var staddur á Kletthálsi.

Svona klúður hendir ekki Íslendinga.  Aldrei nokkurn tímann.  Við læsum ekki bíllykla inn í bílum og þá aldrei á Kletthálsum heimsins.

En ég fór á frábæran fyrirlestur hjá næringarþerapista í gær.

Varð margs vísari.

Veit til dæmis að spelt er ein af þeim mjöltegundum sem verður að vera lífræn til að það skili sér í gróða fyrir kroppinn.

Komst líka að því að venjulegt smjör (ekki mýkt) er hollara og betra en léttoglaggottið og systkini þess í hillunum í búðinni.

Við vindum okkur nú yfir í lífrænt ræktaða ávexti.

Ég keypti einu sinni lífrænt grjót, æi ég meina döðlur en þær eru auðvitað minni og harðari en risastóru spíttræktuðu döðlurnar.  Fékk að vita að ég hefði átt að leggja þær í bleyti. 

Þetta vissi ég ekki og notaði því þær lífrænt ræktuðu í mitt vikulega grjótkast við nágrannana.

Svo að eplunum.

Lífrænt ræktað epli, til dæmis, er lítið og aumingjalegt og það er vegna þess að epli eru ekki hlussustór og glansandi frá náttúrunnar hendi.  Þau eru búin til á rannsóknarstofum og eru Frankensteinar ávaxtaríkissins.

Mér létti, þessi horrorepli sem ég hef verið að kaupa í stórmörkuðum og hræddu úr mér líftóruna með stærð sinni og glansi eru þess vegna ekki epli, í sannri merkingu orðsins, þau eru stökkbreytingar,  meira svona epplingar.

Héðan í frá mun ég reyna að kaupa lífrænt ræktað þar sem því verður við komið.

Hver vill verða fyrir árás ógeðisepla sem gætu jafnvel farið að tala til manns frá ávaxtaskálinni.

Þessi epli sem ég kaupi fyrir jólin og má spegla sig í eru bónuð.

Ég meina það, kommon, maður ber ekki gólfefni á mat.

Nú verð ég leidd fyrir aftökusveit vegna þessara pælinga minna.

Það kemur einhver eplaheildsali og lemur mig í hausinn með kílói eða svo.

Gott að eplamálin í lífi mínu eru að komast á hreint.  Einu vandamálinu minna að díla við.

Farin að skoða í grænmetisskúffuna.

Hver skyldi vera Swartzenegger grænmetissins?

Í alvöru, vitum við hvað við erum að leggja okkur til munns?

Ha?

Læsti bíllykla inni upp á Kletthálsi

Hver hefur sinn djöful....

Ítalir eru með Berlusconi.

Við drögnumst með Davíð Oddsson.

Djöfuls leiðindi.

Berlusconi snupraður í fjölmiðlum

Fáfíklar, þrífíklar og fjölþjófar

Það er hægt samkvæmt einhverjum geðlækni (?) að vera fjölfíkill og skorta vilja eða kjark til að taka á sínum málum!

Vá, hafa einhver undur og stórmerki komið fram í læknavísindunum sem rennir undir það stoðum að það sé eingöngu vilji og kjarkur sem til þarf?

Er búið að afsanna að fíkn sé sjúkdómur?  Auðvitað er sjúkdómshugtakið umdeilanlegt en alkóhólismi (sama hvort rýkur, rúllar eða rennur) var skilgreindur sem slíkur innan læknisfræðinnar síðast þegar ég vissi.

Við þurfum að fá öppdeit frá þessum geðlækni hérna.

En að glæpamanninum.

Í fréttinni er hann greindur sem fjölfíkill.

Hm...

Ég var í róandi og áfengi, er ég þá fáfíkill?

Eða tvífíkill?

Ég heiti Jenný og ég er tvífíkill.

Aðrir þrífíklar, fjórfíklar og þegar efnin eru orðin fleiri þá fjölfíklar?

Ef maður reykir og étur eins og enginn sé morgundagurinn þá bætast væntanlega tvær fíknir við í nafnbótina.  Úje!

Svo eru það endurkomumennirnir sem þurfa að fara aftur og aftur í meðferð áður en þeir ná að stilla sér upp sólarmegin á lífsgötunni.

Þeir eru pjúra þráfíklar. 

"Maðurinn var fundinn sekur um ítrekuð umferðarlaga- og fíkniefnabrot. Þá var hann sakfelldur fyrir að stela kókflösku, neskaffi og mjólk úr verslun."

Halló, fjölþjófurinn þinn.  Skammastín"  Kók, kaffi OG mjólk!

Rólegur á græðginni.

Nei þá er betra að koma heilli þjóð á rassgatið og fá orðu á Bessastöðum í leiðinni.

Flytja svo lögheimilið sitt til útlanda og verða aldrei sóttur til saka.

Bilað ástand?

Nei, nei, allt í góðu og svona bara.

Rugl.

 

Fjölfíkill í skilorðsbundið fangelsi

Hver hélt framhjá mér?

 

Ég elska heimskulegar kannanir.

Þær hafa oft og iðulega bjargað hjá mér heilu dögunum.

Eins og þessi; krakkarnir (lesist ökumenn af báðum kynjum, jájá) á lúxusbílunum eru líklegri til að halda framhjá en þeir á venjulegu rennireiðunum.

Fletti, fletti, flett í heilabúi.  Nebb, ég slepp með mína kærasta og fjölmörgu eiginmenn.  Allt lúserer í bílalegum skilningi.

Öðlingar í öðrum skilningi.

Sjúkkkkkitt.

Ekki að það skipti máli svona eftir á.  Það sem er búið er búið og þeir mættu hafa átt tugi kvenna í takinu mín vegna meðan ég var hamingjusamlega ómeðvituð um það.

Svona eftirá sko, ekki á meðan ég var með þeim, þá hefðu höfuð einfaldlega fokið.

En nú vantar nýja rannsókn á strætófólkið.

Er fólk sem ferðast með strætó líklegra til að halda framhjá en reiðhjólafólkið?

Eru reiðhjólmenn alltaf skimandi upp í strætógluggana í leit að að hankí pankí bölvaðir?

Þetta er spurning sem heimurinn stendur frammi fyrir núna og bara verður að fá svar við.

Svo er það fólk eins og ég, sem þorir ekki að keyra bifreiðar og er því yfirleitt með einhvern sem gerir það fyrir mig í fylgdarliði sínu.

Er fólk í minni stöðu líklegra til framhjáhalds?

Úff, ég gæti sagt ykkur sögur.

En ég ætla ekki að gera það.

Þið getið lesið um það í endurminningum mínum sem koma í bókabúðir innan tíðar.

Jeræt, það sem þið eruð forvitin börnin mín á galeiðunni.

Súmí.

Líklegastir til þess að halda framhjá

Fitjastefnan og Útlendingalögreglan

Ég er komin með upp í kok af kerfiskörlum sem virðast hafa lög og reglur í hjartastað og beita þeim óspart fyrir sig þegar reynt er að benda þeim á að þeir eru að fjalla um líf og örlög fólks.

Útlendingastofnun er held ég sú ómanneskjulegasta stofnun sem hér hefur verið búin til og að því er virðist til þess eins að koma fólki úr landi sé þess nokkur kostur.

Ég vil ekki hafa þetta svona, og ég er svo sannarlega ekki ein um það.

Haukur Guðmundsson, forstjóri Útlendingastofnunar er jafn mannlegur og grjótmulningsvél (að vanda) þegar Morgunblaðið spyr hann um hvort undirskriftalistar íbúa Seyðisfjarðar til stuðnings Japsý Jacob, sem þar býr og starfar en á nú að henda úr landi, hafi áhrif á mál hennar og svarar með eftirfarandi hætti:

"Það er engin heimild í lögum til þess að gefa út dvalarleyfi á grundvelli undirskriftalista, það er bara svo einfalt."

Það vantar bara að hann bæti við: Nananabúbú, aularnir ykkar.

Hafið þið heyrt það fallegra:  "Bara svo einfalt"?

Útlendingastofnun sem reyndi að flikka upp á ímynd sína með því að hætta að heita "Útlendingaeftirlit" hefur ekkert breyst.

Svörin frá Hauki Guðmundssyni eru nákvæmlega í takt við þau svör sem við fengum eftir að hann flutti Paul Ramses úr landi í skjóli nætur í fyrra.

En þar beittu borgararnir þrýstingi.

Það er Útlendingastofnun sem á heiðurinn að hönnun og hugmyndafræði Fitjastefnunnar þar sem hælisleitandi fólk er haft í félagslegri einangrun mánuðum, jafnvel árum saman, á meðan þeir tjilla lesandi lög og reglugerðir á stofnunni.

Þetta er okkur ekki sæmandi gott fólk.

Ég vænti þess að nýr dómsmálaráðherra, hver sem hann verður, fari í að lofta út úr þessari mannfjandsamlegu stofnun þar sem Haukur Guðmundsson og hans líkar ráða ríkjum.

Útlendingastofnun á að heita Útlendingalögreglan til að standa undir nafni.

Köllum bara skóflu, skóflu.

Svei mér þá.

Engin lög um dvalarleyfi á grundvelli undirskrifta

Kastljósið og heimilin

Ég var að horfa á Kastljósið.

Ég skil ekki hann Gylfa, mér finnst hann algjörlega heillum horfinn eftir að hann varð ráðherra, og mér fannst þetta sérstaklega áberandi núna.

Það breytir ekki því að hann sem ráðherra fer auðvitað ekki að taka undir með fólki að það hætti að standa við skuldbindingar sínar.

En hann er orðinn eitthvað svo mikill.. ja, ráðherra ala íhaldsmódelið.

Mér finnst líka ábyrgðarhluti að hvetja fólk til að greiða ekki af lánunum sínum, hver sem það gerir, en það endar auðvitað með ósköpum fyrir alla, bæði menn og þjóð.

Fyrir utan, að það er skelfilega erfitt andlega að standa í slíku, hvað sem hver segir eða því trúi ég að minnsta kosti.

Ég er svolítið höll undir lögfræðinginn og manninn frá Hagsmunasamtökum heimilana sem komu í Kastljósið, báðir skýrir og frómir menn sem töluðu þannig að það skildist.

En halló, þetta viðtal við mann sem er hættur að borga var kannski ekki hið týpíska neyðardæmi, þó ég sé ekki að gera lítið úr slæmri stöðu mannsins, en hann varð atvinnulaus núna um mánaðarmótin.

Hann hætti að borga í september, hann er enn með tvo bíla.

Ég ætla að leyfa mér að benda á að það er fólk sem er bíllaust, atvinnulaust síðan í hruni og hefur þurft að lifa af lágum atvinnuleysisbótum frá því í haust.

Ég vil heyra frá því fólki.

Enn og aftur tek ég fram að ég er ekki að gera lítið úr neinum, það eru bara enn verri dæmi sem kannski myndu frekar opna augu þeirra sem með fjármál ríkisins fara.

Það er nefnilega svo skelfilegt ástand víða um landið, það má m.a. sjá á auknum tilkynningum til barnaverndarnefnda.

Á hvaða leið erum við eiginlega?

Kastljósið

Furða sig á ummælum ráðherra

Mannréttindabrot?

 

Reykingar eru viðkvæmt mál hjá mér.

Af því ég er ekki enn hætt sko.

Málið er að það þrengir að mér meir og meir með hverjum deginum sem líður.

Hóst.

Ég hef farið mikinn um reykingafasisma hér á minni síðu, það mannréttindabrot að við sem reykjum megum ekki kveikja í á opinberum stöðum, eða á kaffihúsum og á djamminu, guð hjálpi mér, en ég er ekki á leiðinni þangað.

Þetta er auðvitað brot á réttindum og algjör tvöfeldni í þokkabót vegna þess að ríkið selur stöffið og vill svo ekki kannast við neytendurna.

Dílarinn gefur auðvitað skít í viðskiptavininn, gömul saga og ný.

En ég er sem sagt í vandræðum.

Það eru allir, nema auðvitað hinn kærleiksaðilinn sem eru hættir að reykja.

Stelpurnar mínar eru hættar.

Flest allar mínar vinkonur líka.

Og allt þetta fólk spennir í mig augun, mismikið samt, hefur áhyggjur af því að ég gangi frá mér.

Svo er það dálítið "trailortrassað" að reykja.

Og ég er sjálf farin að skammast mín fyrir að halda þessu áfram.

Alltaf að undirbúa hættingu.

En einhvern tímann hefði mér fundist þetta ógeðslega krúttlegt frétt.

Reykið eða yður mun refsað verða!

Tilbreyting í því.

Er það ekki fokkings mannréttindabrot líka?

Hm..

Farin í smók.

Skipað að auka reykingar

Koma svo

Ég er eitilharður stuðningsmaður vonandi verðandi ríkisstjórnar.

En það eru forréttindi að fá að hafa fast land undir fótum, kæra Jóhanna.

Allir eru að bíða og bíða.

Reyndar telst þetta ekki langur tími í stjórnarmyndunarviðræðum en ástandið er ekki alveg hefðbundið heldur.

Væruð þið ekki til að rumpa þessu af bara?

Svo biðinni ljúki og það sem ekki síst er um vert;

að bitru Framsóknarmennirnir hætti að tuða, á öllum bloggum og bara alls staðar.

Arg.

Koma svo.

„Viljum hafa fast land undir fótum“

Muniði?

 

Ég man aldrei eftir að það væri talað um kynlífsfíkla þegar ég var barn, unglingur, ung kona og alveg þangað til núna nýlega, svei mér þá.

Það var heldur aldrei talað um átfíkla, spennufíkla eða fólk með lesti og bresti, sem um sjúkdómsástand væri að ræða.

Lengi vel var heldur ekki talað um fíkla varðandi ofnotkun (misnotkun) á vímuefnum.

Það voru einfaldlega til skilgreiningar eins og rónar, dónar, fitubollur og önnur hlýleg lýsingarorð á borð við slík, sem bar vitni opnum huga og miklu fordómleysi samfélagsins.

Hm...

Ég man reyndar bara eftir Leibba dóna, ef við tökum kynlífselementið sem dæmi, sem var svo alls enginn dóni þegar á reyndi heldur áhugamaður um armbandsúr og örlítið nærsýnn með því greyjið.

Svona var lífið einfalt.

(Sem það var auðvitað ekki, allt í felum á bak við byrgða glugga auðvitað).

En ég hékk í volæði mínu inni á ljósmyndasafnsvefnum í dag og rakst þar á nokkrar myndir af fólki frá sólbekkjabrjálæðistímabilinu.

Áttatíuogeitthvað.

Munið þið hversu viðurstyggilega brúnir allir voru þá?

Með sítt að aftan?

Og herðapúða dauðans?

Ég var nefnilega brúnkufíkill.  Vissi það auðvitað ekki þá, það er bara núna sem það er að renna upp fyrir mér.

Ég hefði sennilega hent matarpeningunum í ljósabekkinn hefði ég þurft að velja (jabb).

Komst ég ekki í mína nánast daglegu ljósatíma leið mér eins og vélritunarblaði í óopnuðum pakkanum.

Eða eins og Snæfinni Snjókall nýkomnum úr yfirhalningu.

Þá sjaldan sem ég komst ekki í ljósin gat ég ekki beðið með að komast í tíma daginn eftir og þá tvo.

Svo hlustaði ég aldrei á músík á meðan ég lá í bekknum.

Mér fannst einhvern veginn að athyglin á brúnkuvinnunni yrði að vera hundraðprósent, ekkert mátti leiða hugann frá verkefninu.

Svona jafn gáfulegt og að taka sér frí úr vinnunni til að safna hári.

Er þetta ekki bilun?

Minnir mig á þessa elsku hér.

Sjitt, svona læt ég þegar ég hef lofað sjálfri mér að blogga bara fíflafærslur.

Mun leita mér hjálpar hið bráðast.

Jeræt.

Kynlífsfíklum fjölgar