Valdið í flokknum

Það hefði nú talist fréttaefni hefðu Sjálfstæðismenn EKKI gagnrýnt Seðlabankafrumvarp forsætisráðherra.

Það á að leggja niður stöður þriggja Seðlabankastjóra. 

Ergó: Það á að koma Davíð frá völdum.

Kommon, Davíð er hið eiginlega vald í Sjálfstæðisflokknum.

Hann sat af sér ríkisstjórnina - pælið í því.

En eftirtektarverðastur fannst mér Pétur Blöndal.

Hann er nefnilega brímandi brjálaður úr heift.

Án þess að ég fari nánar út í það þá verð ég að segja að skapgerðarbrestir (sem og kostir) ganga greinilega í ættir.

Það er í ósigrinum sem fólks sýnir sitt rétta eðli greinilega.

Nú eða í lönguninni til að halda í valdið.

Það sýnir Sjálfstæðisflokkur svo ekki verður um villst þessa dagana.

 

Hörð gagnrýni á seðlabankafrumvarp

Talandi um banka...

Mér er sama þótt Ásmundur verði bankastjóri í bankanum okkar í Austurstræti.

Svo fremi að hann sé almennilegur maður.

En talandi um banka...

Ég hef heyrt að Seðlabankastjórar hafi ekki enn svarað bréfi Forsætisráðherra.

En skilafrestur var í dag.

Eru þeir saman í valdabandalagi hinna harðsnúnu bankastóra?

Eiga þeir Ísland?

Lúta þeir engum?

Ég legg til að það verði sendur krani á þá og þeir selfluttir heim til sín ef þeir sinna ekki kalli.

Það þarf að ryðja þeim úr vegi eins og hverri annarri umferðarhindrun.

Nú nema að þeir séu búnir að svara, ætli að hætta á morgun og ef svo er þá bið ég þá auðmjúklega afsökunar og ét alla mína trefla.

Og þeir eru margir og þykkir.

Úff.

 

Ásmundur bankastjóri um tíma

Bann á ferðir fyrir almannafé

Ég legg til að sett verði ferðabann á ráðamenn nema í algjörum neyðartilvikum.

Skv. þessari frétt í DV hefur t.d. Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir ferðast fyrir á aðra miljón króna s.l. þrjá mánuði.

Dagpeningar eru um 87 þúsund á dag og Ásta Ragnheiður hefur ekki orðið vör við að það sé afgangur af dagpeningum enda sé dvalið á dýrum hótelum.

Einhvern tímann hefði maður sagt; veldu hótel á hæfilegu verði og skilaðu mismuninum.

Ég þekki mann sem vinnur hjá stórum samtökum og hann hefur alltaf skilað hverri krónu til baka umfram það sem hann þarf nauðsynlega að nota.

Þetta dæmi sem tekið er um ÁRJ er ábyggilega almennt dæmi sem á við fleiri alþingismenn og mér er svo nákvæmlega sama hvaða flokki þeir tilheyra, þetta gengur ekki upp.

Þessi upphæð sem nefnd er hér er fyrir s.l. þrjá mánuði eins og að ofan segir.  Þessa þrjá mánuði gott fólk, þar sem fólk hefur verið að missa vinnu í stórum stíl, er að missa heimili sín og þarf að berjast við skelfilegar afleiðingar peningasukks sem það á enga sök á.

Þess vegna er mér fyrirmunað að skilja að þingmenn taki ástandið ekki alvarlegar en svo en að þeir ferðist fyrir almannafé upp að þessu marki að það hlaupi á milljón og ríflega það á ekki lengri tíma en þetta.

Nú er kominn tími á að allir og þá meina ég allir fari að sýna hegðun í samræmi við ástandið.

Það er kreppa á Íslandi.  Efnahagslegar hörmungar þar sem reikningurinn sem sendur er almenningi með upphæðum sem við venjulegt fólk fáum ekki skilið og enn er ekki allt komið á borðið hvað það varðar.

Ef það er ekki kominn tími á að bjöllur hringi hjá forréttindastéttunum þá veit ég ekki hvenær hún mögulega rumskar.

Ferðabann á fólkið.

Við verðum einfaldlega að sitja heima á meðan ástandið er svona.

Spilling í leik og starfi

Leiðinlegt að brostnar væntingar skuli vera í Landhelgisgæslunni.

En ég fullyrði að sá harmur er öllu minni en minn eftir að hafa horft á Kastljósið í gær.

Mínar væntingar gagnvart íslenskri stjórnsýslu hrundu gjörsamlega.

Ók, ég viðurkenni að klíkuráðningar innan fjölskyldu og frændgarðs yfir höfuð komu mér ekki alveg á óvart.  Spillingarfyrirkomulagið er sífellt að verða sýnilegra.

Helvítis stjórnsýslan er meira og minna sundurspillt. 

Þörfin fyrir nýtt Ísland gargar á mann í hverjum fréttatíma, í hvert skipti sem manni er litið í blað eða hlustar á útvarp.

En það má sjá eitthvað jákvætt við alla hluti.

Nú má taka matarboð, fermingarveislur og aðrar samkomur í fjölskyldum upp á nýtilegra plan.

Í staðinn fyrir gjafaborðið í horninu má nú setja upp ráðningaskrifstofu.

Ég á t.d. afmæli á þriðjudaginn.

Ætlaði ekkert að gera mál úr því - en nú sit ég við og skrifa boðskort eins og motherfucker.

Svo býð ég í glas, ég á helling af merkilegum ættingjum og vinum.

Ég þekki líka fullt af fólki sem mér er kært og hefur misst vinnuna nýlega.

Á tíunda glasi (gestanna sko, ég er enn alki þrátt fyrir kreppu og held mér í kaffinu) mun ég ráða í stöður eins og enginn sé morgundagurinn.

Mér er alls ekki hlátur í hug - en það er í raun ekki skrýtið að hugurinn flögri til ónefndra Afríkuríkja þegar upplýsist um vinnuaðferðir sumra íslenskra embættismanna bæði í leik og starfi.

Leikhús fáránleikans hvað?

Kastjós.

Brostnar væntingar í Landhelgisgæslunni