ATHUGASEMD BÍÐUR SAMÞYKKIS

Ég fór yfir á vísisblogg til að kíkja á síðu þar sem mér hafði verið bent á.  Það er nú svo sem ekki í frásögur færandi nema hvað, ég með mína tjáningargleði varð að skrifa athugasemd.  Eftirfarandi gerðist þegar ég sendi athugasemdina:

Vinsamlegast skráið nafn (krafist) - ók ég skráði fornafn.  Síðan kom:

Vinsamlegast sláið inn netfangi - hvað ég og gerði.  Þá birtist eftirfarandi

Athugasemd bíður samþykkis!!

Ég tek fram að ég er ekki að kvarta yfir því að þurfa gefa upp nafn og netfang, þó ekki væri. Ætli þetta fari fyrir fund þarna uppi á 365 áður en samþykki er gefið fyrir færslu?  Við hvað er fólk hrætt?

Og ég sem hélt alltaf að það hafi verið erfitt að heimsækja bankastjóra hér í gamla daga.  Að bíða eftir fund hjá stjóra og fá svar upp á gott og vont daginn eftir í besta falli.  Þetta blogg átti vinsæll fjölmiðlamaður.  Kannske eru bara þeirra blogg svona þarna hjá Vísi.  Ég veit það ekki.  Má ég þá heldur biðja um heimilislegt moggabloggið þar sem ég sé ekki að farið sé í manngreinarálit og fólk getur sett inn athugasemdir í beinni!

Æi kannski er þetta bara eðlilegt.  Fjölmiðlungar eru séðir af mörgum sem Guðir nútímans, ekki að ég haldi að það sé skoðun þeirra sjálfra, allavega ekki þeirra fjölmiðlamanna sem halda úti vinsælustu bloggunum hér á moggabloggi og gera það algjörlega í trássi við að sótsvartur almúginn segi skoðun sína.

Ég held áfram á moggabloggi; ekki spurning.

HÖRMUNGASAGA

Á bak við alla drengina sem urðu fyrir ofbeldi á Breiðuvík liggur harmleikur.  Svona má aldrei endurtaka sig.  Aldrei!

Ása Hjálmarsdóttir segist aldrei munu fyrirgefa, ekki heldur „hinum megin“

HUGLEIÐINGAR UM HAMINGJU OFL.

Er að velta því fyrir mér svona á laugardegi hvað gerir mann hamingjusaman.  Ekki það að við gleðjumst öll yfir sömu hlutunum heldur meira svona almennt.  Ég "gúgglaði" á happy women og þá kom ma. upp þessi forláta innkaupapoki.  Þar kom líka upp dollaramerkt innkaupakarfa.  Ergo: Hamingjusöm er konan kaupandi.  Jeræt! Þegar ég var að alast upp versluðu konur í matinn, keyptu föt á börnin, eiginmanninn og sjálfa sig, þá komu karlarnir ekki nálægt svoleiðis stússi enda kvenmannsdjobb.  Maðurinn minn sem reyndar kaupir mikið inn til þessa örheimilis okkar, læddi því út úr sér um daginn að hann vildi heldur fara einn í matarinnkaup (sem hann kaupir samviskusamlega eftir miða skrifuðum af mér) þar sem það kæmi á mig einhver dreyminn hillusvipur þegar ég færi í stórmarkaði og það væri ekki séns að ná kontakt við mig og honum finnst ég fara hamförum í kryddeildinni.  Arg....

Ég er hamingjusöm þegar ég les.  Ég les mikið nánast undantekningalaust og hef gert frá því ég var barn.  Þegar ég les er ekki hægt að ná kontakt við mig, ég er inni í veröld bókarinnar og kem þaðan ekki ótilneydd.  Stelpurnar mínar voru iðnar við að nýta sér tækifærið í uppvexti sínum og báðu um allt sem þeim datt í hug og langaði í því ég var búin að forrita heilann með standardsvarinu "já, já" til að fá að vera í friði.  Þeim fannst þetta afskaplega nytsamlegt áhugamál þetta með lesturinn.

Það sem gerir mig glaðasta "nuförtiden" er að vera með barnabörnin.  Ég er orðin svo svakalega "dómestik" undanfarin ár.  Börn eru svo gefandi, svo yndislega hrein og bein og svo eru þau með svo rosalega skemmtilegan húmor.  Í dag ætlar Jenny að vera hjá ömmusín í nokkra tíma meðan mamma er að læra og pabbi að "minna". Það  er eintóm hamingja.

Nóg um það

Systir mín hún Gösl (kölluð það af innvígðum) ætlar að halda upp á fimmtugsafmælið sitt í dag en hún "verður að heiman" á afmælisdaginn.  Þær systur mínar munu örugglega drekka mörg köff og kannski eitthvað fleira í tilefni dagsins.  Ég man ekki alveg hvort það var Greta systir eða Göslið sem lágu í glugganum á tveggjára afmæli sínu um miðja síðustu öld (Guð hvað ég er old, en mér líður eins og þrítugri konu) og beið eftir afmælinu.  Afmælið var komið í fúll sving en afmælisbarnið hékk í glugganum og beið það var jú búið að segja henni að afmælið "kæmi" í dag.  Ég man hins vegar mjög vel hvor þeirra það var (en ætla ekki að gefa það upp svo ég verði ekki sett út af sakramentinu) sem datt í það fjögurra ára,  komst í bolla með påfengi þegar mamma og pabbi fengu konjak með kaffinu hjá Betu frænku, varð vel íðí og lamdi mig og hló tryllingslega alla leiðina frá Hafnarfirði til Reykjavíkur.   En það var þá í þá gömlu góðu daga þegar börn drukku áfengi.  Segisonna.

Gösl ef ég kemst ekki í dag þá kem ég alveg á næstunni elskan í einn kaffi eða mörg köff.  Jafnvel þótt ég sé hætt í kaffinu.  Til hamó með ammó darling.

Nú ætla ég að ganga frá (í) eldhúsinu og skutla mér í bað.

Sé ykkur krakkar

Um að gera að vera vel skóaður

 

 

ÞUMALFINGURSREGLAN

Skelli hérna inn gamalli færslu um þumalfingursregluna fólki til fróðleiks.

Þumalfingursreglan "the rule of thumb"

Þar sem ég skrifaði um kynlægt ofbeldi í dag finnst mér tilvalið að láta þennan fróðsleikmola fylgja með.

Þumalfingursreglan svokallaða er talin eiga uppruna sinn á Englandi en þar finnst hún fyrst skjalfest árið 1692. Þumalfingursbreidd kaðals eða annars bareflis var talin leyfileg stærð fyrir eiginmenn sem vildu refsa konum sínum með barsmíðum.

Það mun hafa verið Sir Francis Buller sem fyrstur mun hafa kveðið á um þetta.  Hann var því fyrir vikið kallaður Þumall dómari að því er sagnir herma. 

Maður gekk um í mörg ár og talaði um þumalfingursregluna hingað og þangað án þess að hafa grænan grun um að þar lægu að baki kvenlegir harmar.