Gamlar sálir minn afturendi

Ég myndi ráðleggja þeim í bandaríska þinginu að slaka á út af þessu framíkalli þar sem einhver þingmannanörd sagði Obama ljúga.

Þeir eru að fara á el límingós þarna í Whasington út af þessu.

Þeir ættu að horfa á eins og eitt myndband frá Alþingi Íslendinga á góðum degi þegar sársvekktir Sjálfstæðismenn, sem aldrei komast yfir að vera ekki við völd, fara á kostum við undirleik og bakraddir órólegu deildarinnar í Framsókn.

En eins og nánast allur heimur veit (þeir sem ekki hafa kynnt sér málið eru hálfvitar) þá erum við með elsta þing í heimi en það er ekki að sjá á hegðuninni innan dyra.

Ég ætla að snúa þessu við.

Þeim í USA er enginn greiði gerður með því að fara að kynna fyrir þeim barnalega hegðun á íslenska þinginu, gæti gefið þeim hugmyndir að óeirðum í þingsal heima hjá sér.

Einhver Michael-vera, sem mun vera alviskan holdi klædd úr eternum á að hafa haldið því fram að við værum svo gamlar sálir vér Íslendingar, en Bandaríkjamenn sem hefðu svo gaman af að leika sér og kaupa hluti væru ungbarnasálir.

Agú - versus fokkings alvitrir íslenskir sálaröldungar.

Michael hefur ekki séð nógu langt fram í tímann.  Halló, hringja flatskjáir, sumarhallir, demantagemsar, jeppar, einkaþotur, græðgi, mont og oflæti einhverjum bjöllum?

Kannski væri gáfulegt að senda órólegu öldungadeildina á íslenska þinginu í námsferð til ungbarnasálnanna í USA.

Kannski þeir gætu lært eitthvað nytsamlegt.

Ónei, það gengur ekki.

Samkvæmt Michael þá eru gamlar sálir búnar að læra allt sem þarf að læra.

Eru bara að tjilla á jörðinni í síðasta sinn áður en þær verða eitt með alheiminum.

Úje.

Hart deilt um frammíkall

Beint í bólið með tólið

 

Bíddu, bíddu, af hverju er ég að missa?

Er ég búin að lifa mína löngu ævi án þess að hafa skoðanir á nærbuxum karlmanna?

Djöfull er ég aftarlega á merarósómanum.

Ég hef heilmiklar og djúpar skoðanir á nærfatatískunni, enda fátt skelfilegra en að vera gómaður á undirfötum frá tísku síðasta árs.

Tala nú ekki um að vera í lufsulegum nærbuxum úr nælonblönduðu draloni með mynd af kólibrífugli framan á þið vitið hverju. 

Ég hef fylgt þeirri meginreglu í gegnum fullorðinslífið að klæða mig alltaf þannig innst (og yst) að ég fari vel í sjúkrabíl  og á ambúlans.

Hef átt yndisleg móment áður en ég sofna þar sem mig dreymir dagdrauma um mig liggjandi hvíta sem ná á sjúkrabeði, skrámaða, saumaða og með slöngu í handlegg og svona en óaðfinnanlega dressuð í falleg undirföt frá Victorias Secret.

Amma sagði við mig þegar ég var barn að fara aldrei í götóttum sokkum út úr húsi og í ljótum nærfötum inkeis ég yrði fyrir bíl.

Ég tók þetta algjörlega til mín á meðan ég hins vegar blés á ráðleggingar hennar varðandi kærasta, reykingar og Glaumbæjarheimsóknir.

Úff.

Ég hef sem sagt aldrei út úr húsi farið öðru vísi en að vera algjörlega klædd á bekkinn og í kistuna ef allt færi nú á versta veg.

Hef ekki hingað til haft erindi sem erfiði en held ótrauð áfram. 

Fyrirfram aðvöruð - fyrirfram vopnuð og allur sá ballett börnin mín södd og sæl.

En að ég velti mér upp úr nærfötum karla er af og frá.

Veit bara að mér finnast nærbuxurnar hans Svamps Svanssonar ótrúlega skver og hallærislegar.

Glætan að ég fari að segja ykkur hvað mér finnst um karlmenn á nærhöldunum.

Ég er af hippakynslóðinni, við slepptum svoleiðis hégóma.

Beint í bólið með tólið.

(Djók? Nei, nei, fúlasta alvara).

Farin að sofa.

Eða þannig.

Kikkmítúðebón.

Þröngar nærbuxur takk!

Skammist ykkar!

Ég hef alltaf haft megna andstyggð á því að blanda saman skólastarfi og peningum.

Þ.e. að fjárhagsstaða foreldra geti haft áhrif á að þarfir barna í skólastarfi séu uppfylltar.

Það er í fyrsta lagi engin hemja að skólamáltíðir skuli ekki vera ókeypis, þ.e. við borgum skatta og útsvar, þaðan má taka þessa peninga.

Ég bjó um árabil í Svíþjóð og þar höfðu fríar skólamáltíðir tíðkast frá árinu 1947.

Núna í þessu árferði sem ekki fer fram hjá neinum er verið að gefa út rukkanir á foreldra sem skulda mataráskrift síðan í fyrra og þangað til að búið er að ganga frá því geta börnin ekki fengið að borða.

Sé skuldin ekki greidd innan 10 daga fer hún í milliinnheimtu.

Afskaplega er mikill Intrum-bragur á þessu orðalagi.  Eru matarskuldirnar sendar í lögfræðiinnheimtu til að toppa ósómann?

Hvað er að gerast í hausnum á okkur Íslendingum ef okkur finnst svona framkoma við börnin okkar í góðu lagi?

Flestir meðal almennings telja sig saklausa af gróðærisástandinu og ég er nokkuð viss um að það er ekki fjarri lagi.

Til dæmis grunar mig að hið einstæða foreldri á strípuðum töxtum hafi ekki lagt mikið af mörkum til sukkpartísins, þyrlupallamenningarinar og gullátsins.

Það er svo algjörlega hafið yfir allan vafa að börnin í þessu landi bera ekki ábyrgð á kreppunni.

Skólayfirvöld í Reykjavík Sjálfstæðisflokks og Framsóknar mega skammast sín og það ofan í tær fyrir að sjá sér ekki fært að gefa börnunum í borginni að borða og bíta svo höfuðið af skömminni með hótunum um innheimtu og loka fyrir mataráskrift til barnanna. 

Hysjið upp um ykkur og lagið þetta.

Eða á að láta börnin í borginni sem eiga foreldra í fjárhagsvandræðum að líða fyrir það og ganga svöng í skólanum?

Er það lögmál á Íslandi að allt sem miður fer þurfi fyrst og fremst að koma niður á þeim sem alsaklausir eru?

Nú er mér fjandinn hafi það nóg boðið.

Hvernig getur þetta fólk sem svona hagar málum sofið á nóttunni og dragnast með sjálft sig í gegnum daginn?

Sagt að semja um eldri skuld til að fá nýja mataráskrift

Helvítis fokking fokk og áfram kennari!

Þeim þætti í mér sem hefur gaman að fólki sem setur sig á þverveginn við einu og öðru og steinþegir ekki yfir skoðunum sínum, tekur alveg ofan fyrir þessum kennara sem er í uppreisn gegn menntatráði borgarinnar og því sem hann kallar verksmiðjuvæðingu skólastarfsins.

Það kom nefnilega hópur af stimpilklukkufólki til að kenna á eitt stykki svoleiðis.

Kennaranum finnst þetta tímaeyðsla og niðurlægjandi skilaboð til kennara, að það sé stórmál fyrir þá að læra að halda utan um tímann sinn.

Ég er í raun algjörlega sammála manninum.

Rebellinn í mér skríkir líka af kátínu yfir að maðurinn skuli segja fokk jú við ráðið á heimasíðu sinni.

En..

Ég er líka mamma og amma og veit ekki alveg hvað mér finnst um fokkjúið frá þeim sjónarhóli séð.

Hef alltaf haft ákveðnar hugmyndir um kennara og hvernig þeir eigi að haga máli sínu.

Ég vann reyndar sem kennari (réttindalaus offkors) bæði með námi í Svíþjóð og svo tók ég sænskukennslu að mér í tveimur skólum í denn vegna skorts á kennurum í faginu.

Ég lofaði sjálfum mér og börnunum að þetta skyldi ég aldrei gera aftur, það er ekki nóg að kunna fagið sem kenna á, maður verður að vita eitthvað um kennslu. 

Og ykkur að segja sökkaði ég sem kennari.  Sagði mér samstundis upp í huganum um miðjan vetur og lofaði guði að koma aldrei nálægt uppfræðslu barna aftur.

Ég held ég sé svolítið gamaldags í viðhorfi mínu til kennara.

Þeir voru reyndar guðir (eða djöflar) í mínu ungdæmi.  Ósnertanlegar verur sem töluðu við okkur  að ofan.

Ég er nú bara að hugsa upphátt hérna og ætlaði að fara að segja að kennarar ættu ekkert að fokkjúast í máli, myndum eða á prenti, en á meðan ég skrifaði þá rann það upp fyrir mér að mér finnst bara ekkert að því svo fremi sem þeir tali ekki svona við nemendurna.

Íslendingar hafa nefnilega góðar og gildar ástæður fyrir að segja (öskra) fokk, helvítis fokking fokk!

Og ég skil þennan kennara vel að verða pirraður þegar einhverjir pólitíkusar í menntaráði koma og halda að þeir hafi fundið upp hjólið (klukkuna) og ætla að fara að kenna fólki að haga sér.  Fólki sem hefur getað gert hlutina hjálparlaust hingað til.

Helvítis fokking fokk og áfram kennari.

Uppreisn gegn stimpilklukku

Agaleysi barna hvað?

Ég er að hlusta á þingið núna.  Og horfa þegar ég má vera að.

Núna er óundirbúinn fyrirspurnartími.

Jájá, en ég hef tekið eftir nýrri "hefð" hjá stjórnarandstöðunni (Framsókn og Sjálfstæðisflokki).

Frammíköll eru orðin hluti af þingfundinum.

Auðvitað hefur það gerst af og til í gegnum tíðina að það er hrópað utan úr sal en aldrei eins og núna.

Það má enginn af stjórnarmeðlimum stíga í ræðustól án þess að það sé kallað fram í endalaust.

Ég er búin að missa húmorinn fyrir þessu.

Getur verið að það sé svona mikið um þetta vegna þess að fleiri nýir eru á þingi en oft áður?

Ekki nema að hluta til held ég.

Hvað varðar Sjálfstæðismenn þá verður slíkur viðsnúningur á þeim þegar þeir missa völdin að þeir tapa sjálfstjórn.

Fara hamförum.

Kalla og ólátast.

Svakalega er hægt að vera ergilegur.

Svo kallar SDG og félagar fram í líka.

Rödd formannsins þekkist allsstaðar.

Mér líður eins og ég sé að horfa á óróleikabekk í beinni.

Svo er verið að tala um agaleysi barnanna okkar.

Ég held að við ættum að byrja að setja íslenska stjórnmálamenn á kurteisisnámskeið.

Og upprifjun á fundarhegðun svona almennt.

Jabb, gerum það.

 

Erfitt en óumflýjanlegt

Lúxusvandamál

Ég get ekki orða bundist við þessari "frétt" um móðurina sem talað er við og er reið, bálreið ásamt fleiri foreldrum sýnist mér, vegna þess að dótturinni var "hafnað" í Verzló þrátt fyrir góðar einkunnir.

Hvers lags hugarfar er þetta eiginlega?

Konan talar um að "börnin" hefðu þurft að fá áfallahjálp vegna þess að þau komast mögulega ekki í þá skóla sem þeim fannst henta best.

Róleg á dramatíkinni gott fólk.  Þetta er lúxusvandamál.

Ég segi velkomin á leiksvið lífsbaráttunnar. 

Lífið er ekki auglýsingabæklingur prentaður á glanspappír þar sem allar vonir og langanir okkar ganga eftir - af því að við höfum unnið okkur inn fyrir því með einkunnum, vinnuframlagi eða æskilegri hegðun.

Lífið er einfaldlega fullt af verkefnum og við sigrum stundum og stundum ekki.

Eins gott að átta sig á því.

Ég get ekki séð harminn í því að komast "bara" í Menntaskólann við Sund eða einhvern annan góðan skóla, því nóg er af þeim sem betur fer.

Við búum við þau forréttindi að geta menntað börnin okkar.

Hvernig væri að gleðjast yfir því?

Það er svo önnur saga og ömurleg að skólar eins og M.R. og Versló, svo ég taki dæmi, skuli velja úr nemendum eins og þeim sýnist, hegðandi sér eins og prímadonnur á sterum, með bullandi Harward wannabíisma.

Svei mér þá hvað vandamálin geta verið misstór og með allri virðingu fyrir foreldrakreppunni, misalvarleg.

Stór hluti þjóðarinnar er nefnilega að berjast við að láta enda ná saman.

Í kreppunni sko.

Foreldrar bálreiðir

Þorskandi mannréttindamissir - taka 2

Nú veit maður hvaða stúlkur verða á flotta samningum við Arnar Laufdal.

Ég bloggaði um samninginn hér og miðað við innihald þá treysti ég mér ekki til að óska vinningshöfum til hamingju.

En ég óska þeim hins vegar alls hins besta og vona að þær verði í lífinu metnar af verðleikum og dugnaði.

En...

Það er ekki við barnungar stúlkur að sakast þó einhverjar karlálftir kjósi t.d. Valenciastúlku (er það súkkulaði?) og skartgripastúlku.

Er Valenciastúkan þá best í að borða súkkulaði fallega?

Er skartgripastúlkan talin af dómnefndum vera lofandi sem gína?

Æi, þetta er rugl.

Farin að lesa.

Guðrún Dögg valin Ungfrú Ísland

Þessi fallega stúlka

Yngsta dóttir mín hún Sara Hrund (28 ára), mamma Jennýjar Unu og Hrafns Óla er að útskrifast sem stúdent í dag. 

Á þeim fjórum árum sem hún tók í námið eignaðist hún tvö börn, var alvarlega slösuð í baki, en það varð til þess að hún ákvað að klára það sem hún hafði byrjað á nokkrum árum áður.

Hún útskrifast með toppeinkunnir að sjálfsögðu og ef þið hafið ekki áttað ykkur á því enn, þá tilkynnist hér með að ég er afskaplega stolt af henni.

Ég er reyndar rígmontin af öllum stelpunum mínum enda allar hver annarri fallegri og duglegri og það sem meira er um vert, þær eru gegnheilar og góðar manneskjur.

 

Myndirnar voru teknar á dimmiteringunni um daginn. 

Í dag er það útskriftarathöfnin í Háskólabíó og svo veisla á eftir.

Þetta er stór dagur, það eina sem vantar upp á fullkomnun er að miðstelpan mín hún Maya er í London og verður fjarri góðu gamni.

Ég er sem sagt í hátíðarskapi og með tárin í augunum.

Þannig er ég alltaf á svona stundum, algjör grenjuskjóða.

Í stúdentaveislunni hennar Helgu Bjarkar (elstu) fengjum við Diddú til að syngja og ég grenjaði flóði af einskærri hamingju.

Annars er ég töffari upp á tíu.

Njótið dagsins.

Mensan og tærnar

 

Ég vaknaði ekki hress í morgun á þessum hátíðisdegi.

Eftir langan tíma af raddleysi, inntöku myglulyfja og alls kyns árásaróðum flensugerlum, er ég nánast búin að missa húmorinn.

Ég hef til að mynda engan húmor fyrir því að tveggja ára barni skulið troðið inn í gáfumannafélagið Mensu.

Mensa er eins og allir vita gáfumannafélag sem er til í vel flestum löndum.  Inngönguskilyrði eru þau að þú komir vel út á gáfnaprófunum sem þeir hafa þróað.

Fyrir mér er þetta skortur á góðri sjálfsmynd, mikilmennskubrjálæði og gífurleg þörf fyrir að geta blakað félagaskírteini upp á að þú sért æðislegur, ofboðslega gáfaður, algjört séní og mikið klárari en vel flestir, sem veldur því að svona selskapur verður til.

Svo á að troða barni inn í félagsskapinn.  Tveggja ára smábarni.

Halló!

En svo furðulegt sem það nú er þá er ekki eins og þú þjálfir þig upp í að vera klár í kollinum.  Auðvitað geturðu lært og þjálfað heilann endalaust, en ef úthlutunin er ekki beysin í upphafi þá tekur heilinn ekki sönsum.

Það er svona jafn "gáfulegt" og að stofna félag fólks með fallegar tær.

Og þó ekki, það eru til lýtalæknar, má redda ljótustu tám, sem er fínt og hér er ég komin með hugmynd mér til handa.  Er með forljótar tásur eftir áralangar misþyrmingar á þeim í alls kyns háhæluðum skóm.

Það er ekki hægt að drífa sig með heilabúið til lýtalæknis, nú eða skipta um og bæta við líffærið.

Við notum það varla, vitum mest lítið um innihald viðkomandi líffæris og verðum að gera það besta úr úthlutuninni sem við fengum.

Þrátt fyrir að hafa tæpast unnið til þess sjálfur að fá heila vel yfir meðallagi í fúnksjón þá á fólk í "gáfumannadeildinni" til að ganga um með attitjúd og láta eins og það standi á verðlaunapalli eftir harðan kappleik og hafi unnið sig upp frá núlli.

Halló.

En kannski er húmorinn á leiðinni.

Þetta er eiginlega of "gáfulegt" til að hlæja ekki að því.

Mensa here I come! 

(Ókei, ég veit að Mensufólkið hittist og reynir að bjarga heiminum, blablabla og vonandi getur sú litla lagt sín lóð þar á vogarskálar).

2 ára stúlka í gáfumannasamtök

Hverjir voru sigurvegarar kosninganna 2009?

Það leiðinlega við kosningar er eftirákarpið um hver var sigurvegari.

Um það eru skrifaðar "lærðar" greinar og svo er blaðrað í sjónvarpi og útvarpi.

Einhvern veginn hefur það verið þannig að allir flokkar hafa sigrað kosningarnar og það hefur verið farið í langar hjáveituaðgerðir, hliðarvinkla og skurðgröft til að koma því til skila.

Að þessu sinni voru þó tveir flokkar sem klárlega töpuðu kosningunum. 

Sjálfstæðisflokkurinn fékk svo illilega á lúðurinn að ekki er hægt að kjafta sig út úr þeim ósköpum, enda hefur mér sýnst að þeir reyni það ekki einu sinni.

Frjálslyndi flokkurinn tapaði auðvitað, þurrkaðist út, púff, farinn, týndur.

Ástþór með Lýðræðishreyfinguna tapaði ekki, enda ekki hægt að tapa einhverju sem maður hefur aldrei átt.

En nóg um það, eina sem ég fer fram á varðandi þetta að fólk hætti að lýsa sig sigurvegara hægri, vinstri, þetta er svo ansans ári þreytandi.

En nú hafa bæst við ný leiðindi.

Útstrikanir.

Nú fara dagarnir í að rífast um hvort um skipulagðar útstrikanir hafi verið að ræða, hver hafi verið strikaður mest út og svo framvegiiiiiis.

Útstrikanir eru ömurleg aðferð og engum bjóðandi, neikvæð alla leið.

Þetta er svo eineltislegt, en þó skömminni skárra en þegar útstrikanir höfðu lítið sem ekkert vægi.

En svo þetta röfl verði ekki fylgifiskur kosninga framtíðarinnar þá í máttugs bænum verður að koma hér á persónukjöri og það fyrir næstu kosningar.

Mér er nefnilega slétt sama hver strikar hvern út í hvaða tilgangi, en gleðst í mínu illgjarna hjarta þegar Gulli og Árni falla niður um sæti, það skal viðurkennast (skammastu þín).

Reyndar ættu báðir að sjá sóma sinn í að draga sig í hlé.

En mér kemur það ekki við.

Og hver var svo sigurvegari kosninganna 2009?

Einfalt mál: Allir flokkar sem ekki töpuðu frá því í síðustu kosningum.

Og hananú.

P.s. Skömm að þessu, gleymi kynsystrum mínum sem eru auðvitað hinir stóru sigurvegarar.  Aldrei fleiri á þingi en nú.

Áfram stelpur!

Fásinna að útstrikanir hafi verið skipulagðar í Árborg