Ég fór í búð og sonna

Stundum leggur Jenn sig aðeins í rúmið hjá litla bróður. 

Ég, Sara, Jenný Una og Hrafn Óli, skutluðumst í Rúmfatalagerinn, mig vantaði eldhúsgardínur (Ibba, jólagardínurá leið niður og það þó langt sé í nóvember).  Hrafn Óli var ekki meðvitaður um verslunarferðina, enda sofandi.  Jenný Una hefur tekið upp á því að ferðast á milli heimilis síns og okkar hlaðin farangri.  1 bleik ferðataska á hjólum,  2 hliðartöskur fullar af dúkkufötum, brúna dúkkan Dóra, og fleira skemmtilegt.  Þetta tók hún með sér inn í Rúmfatalagerinn og sagði mér í trúnaði að hún væri með mjög, mjög mikið dót.

Afrakstur ferðar:

1 eldhúsgardínur, ansi sætar.  Því máli reddað og húsmóðurheiðri í leiðinni.

2. Perlufestagerðarsett sem var laumað ofan í körfu, af ákveðinni ungmær (ég nefni engin nöfn).

3. Drykkjarkönnur 4 stk. því  ég áttaði mig á því þarna í búðinni að ég var i svíðandi þörf fyrir svona drykkjaráhöld.  Ég vissi að það var eitthvað sem stóð hamingju minni fyrir þrifum.  Þær eru röndóttar.

4. Handþeytari, hinn sem fyrir var fór í gassaganginum um jólin.

Tótal: Rúmlega 5000 kall.

Af hverju er ég að segja ykkur þetta?

Jú af því að ég fór út úr húsi og mér var kallt inn að beini.

Mér finnst það merkistíðindi.

Og barnið á kassanum var að minnsta kosti orðið 12 ára. Alltaf að hækka aldurinn á starfsfólkinu þarna, en hún var með tyggjó.

Nú er ég farin að biðja mínar hefðbundnu sunnudagsbænir.

Bretar segja að hér sé allt á niðurleið, ég ætla að vona að öryrkjar og aldraðir fái ekki kauplækkun til að redda þjóðarbúinu.

Þau hin breiðu bökin.

Kikkmítúhellandbakk..

Úje

Nú kemur Ósama, það er næsta víst.

Jesús

minn

almáttugur

hjálpi

minni

aumu

sál

Kaupþing seldi ARÖBUM 2% hlut í Kaupþingi.

Ætli þessir siðleysingjar hafi ekki selt KELTUM eitthvað líka?

Nei nú fyllast Þingvellir af arabískum sumarbústöðum og það verður opnaður hver Kebabstaðurinn á fætur öðrum í miðbænum.

Ég er flutt til Dubai.

AEG

Kaupþing seldi aröbum 2% hlut

Óþverraþjóðfélagið

Ég fór til læknis í dag, sem ekki væri í frásögur færandi, nema af því að ég er að segja frá því núna.

Sjálf er ég með tímabundna örorku og þurfti að borga einhverjum hundraðköllum meira en venjulega.  Ég spurði konuna, svona af því að ég er forvitin um hagi mína, hversu hátt öryrkjahámarkið væri fyrir afsláttarkorti.  Það hafði hækkað um einhverja upphæð.  Sem sagt, örykjar  (og aðrir reyndar líka) þurfa að borga hærri upphæð til að fá sk. aflsáttarkort.  Brilljant. Af því að ég er ekki alveg á horriminni og ekki svo tíður gestur (amk. ekki hingað til) á læknastofum, þá yppti ég öxlum en hugsaði ekki fallega til svikarana sem alltaf eru lofandi öryrkjum og eldra fólki, manneskjulegum lífsskilyrðum.

Ég settist og beið.  Inn kom kona í hjólastól með konu sem fylgdi henni. Hún  þurfti að borga hækkuðu upphæðina auðvitað og henni brá verulega. Fimmhundruðkallinn getur verið mikill peningur hjá þeim sem hafa örfá slíka til ráðstöfunar eftir að vera búnir að borga leiguna yfir höfuðið á sér.

 Konan sagði í hálfum hljóðum við fylgdarkonu sína, eitthvað á þá leið að hún vissi ekki lengur sitt rjúkandi ráð.  Mannsæmandi kjörum hafi verið lofað en það eina áþreifanlega gagnvart sjúklingum væru beinharðar hækkanir. Svo nefndi hún upphæðina sem hún hafði á mánuði til ráðstöfunar (sem ég ætla ekki að tíunda hér, ef hún læsi nú bloggið mitt eða einhver sem þekkir til hennar) og það er skemmst frá því að segja að mig langaði að fremja eitthvað, gagnvart nokkuð mörgum aðilum.

Hvað er að þessu andskotans þjóðfélagi sem borgar þessum herrum hérna í fréttinni 76 milljónir í árslaun og 300 milljónir fyrir að hefja störf. Og rúsínan í pylsuendanum er þetta: "Bjarni Ármannsson, fyrrverandi forstjóri Glitnis fékk 190 milljónir króna í launagreiðslur á síðasta ári. Þar af voru 100 milljónir bónusgreiðsla en Bjarni lét af starfi forstjóra Glitnis í maí á síðasta ári. Hann vann ákveðin ráðgjafastörf fyrir bankann eftir að hann hætti sem forstjóri Glitnis. Hagnaður Bjarna vegna kaupréttarsamninga nam 381 milljón króna."

Hefur enginn í ríkisstjórninni, í samfélaginu yfirleitt, heyrt um sanngirni og meðalhóf?  Að græðgi sé löstur og afskiptaleysi og ill meðferð á fólki algjört siðleysi?

Ég er hreinlega komin með ógeð á þessu jakkafataþjóðfélagi, jeppa og einkaþotublæti og allri þesari taumlausu græðgi.

Og það eina sem öryrkjar fá í sinn hlut á þessum  lóðarísdögum ríkisstjórnarinnar, eru hækkanir fyrir læknisþjónustu.

Skammist ykkar þið sem ábyrgðina berið og hvað í andskotanum ætlar fólk að gera með alla þessa peninga á einni hendi?

Skeina sér á þeim?

Svo eru kofakaupin hjá hinum nýja meirihluta efni í aðra færslu.   Þetta eru auðvitað smápeningar, en þegar þeir sem lítið hafa á milli handanna eru til umfjöllunar þá er sunginn annar söngur.  Helvítis verðbólgusöngurinn.

Sjútmíækúldentkerless.

Forstjóralaun hjá Glitni 266 milljónir

Hið svarta blæti Jennýjar Önnu

 

Ég á við vandamál að stríða.  Bara eitt sko.  Jeræt.

Ég er fatasjúk, en vandamálið er ekki það, fatasýki er afskaplega skemmtilegt tómstundagaman, svona næstum því jafn skemmtilegt og að blogga.

Vandamálið er hinsvegar ásækni mín í svartan fatnað.  Svart, svart, svart.  Ef það leynist bara eins og ein lítil rós eða tvær köflur á flík þá er hún út. 

En í London átti að gera bragarbót á hinum svarta fataskáp.  Vilji einbeittur. 

Ég óð um verslanir borgarinnar og gúffaði í körfur og kistla.  Frumburður dró mig með valdi að bláum, rauðum, gulum,grænum, röndóttum, doppóttum og köflóttum fatarekkum.  Hm.. já, sagði ég, of æpandi, fitandi, styttandi, lengjandi og svo dróst ég eins og segull að hinum svörtu rekkum með örlitlu stoppi við þá gráu, þar sem keypt voru nokkur ætem.

Niðurstaða: Fullur fataskápur af kjólum, peysum, og öðru slíku, ásamt skóm, í svörtu.

Ég þarf að nota vasaljós þegar ég leita mér að klæðum á morgnanna.

Heiðar snyrtir myndi segja að ég væri að loka orkuna mína inni, en ég segi að ég sé að halda orku annarra úti.

Getur einhver gefið mér skýringu á þessari ást á svörtum fatnaði?

Þetta hlýtur að vera sálrænt.

Er þetta löngun til að verða ekkja, stunda jarðafarir, sjást ekki, eða bara líta út fyrir að vera virðuleg?

Einhver?

Þekkið þið einhvern sem á svarta sumarkjóla? Já þið þekkið mig!

Þekkið þið marga sem hafa gift sig í svörtu?  Já ég er ein af þeim.

Hjálp!!!!!!!!!!!

Úje Blakkisbjútífúll.

Nefnd og málið er dautt

Mér er svakalega illa við nefndir.  Nefndir sem eru stofnaðar í kringum aðgerðaráætlanir til að bæta eitthvað ástand.

Einn af mínum uppáhaldsstjórnmálamönnum, Jóhanna Sigurðardóttir, var að stofna eina, starfshóp sem falið verður að vinna aðgerðaráætlun til að sporna gegn fátækt og treysta öryggisnet velferðarkerfisins.

Halló, hér er fólk að berjast við fátæk frá degi til dags.  Á varla mat á borðið fyrir börnin sín, hvað þá að fólk hafi efni á að leyfa börnunum að stunda tómstundastarf of lifa eðlilegu lífi barna í nútíma samfélagi.

Og hvað með þá öldruðu sem vart eiga til hnífs og skeiðar?

Eða öryrkjana sem eru neyddir til að lifa á loftinu stóran hluta mánaðarins?

Nefndir skoða og spá og spegúlera.  Koma saman og velta fyrir sér einu og öðru og enginn í nefndinni þekkir til neyðarinnar á eigin skinni.  Að minnsta kosti tel ég það nokkuð víst.

Ég er ekki þolinmóð í grunninn en gagnvart þessu er ég gargandi brjáluð.

Fyrirgefið orðbragðið; en aulist til að gera eitthvað núna.  Strax um mánaðarmótin bara.

Það er hægt að gera allskonar á nótæm.  Hendast til úlanda og skoða orkufyrirtæki og útrásarmöguleika, hver ráðherrann (aðallega einn)  eru sífellt bloggandi frá útlöndum.  Um eitthvað útrásar, orku ladídadída.

Það hlýtur að vera hægt að setja fart í málið.

Þetta óréttlæti er að gera mig brjálaða hérna.

Málið sett í nefnd og er þar með strax komið í dauðateygjurnar.

Og hvar eru húsin sem voru tilbúin fyrir jól, fyrir útigangsmenn?  Hvar eru þau?  Gætu hafa farið fram hjá mér, en eru þau í fullri notkun?

Arg

Aðgerðaáætlun gegn fátækt

Brjóstin á mér...

 

...voru allt í senn, gífurlegt vandamál, mikið til umfjöllunar (nei subbur ekki til umfjötlunar) og til skoðunar í nýlegri Londonferð.

Hér ætti ég að setja punkt, því þá myndi brjóstaáhugafólk frá raðtaugaáföll.

Ég er hippi, sér í lagi þegar kemur að brjóstahöldurum.  Þar fyrir utan eru brjóstin á mér ansi lítil, og ekkert til að flagga með (ekki lesa eitthvað klám úr þessu heldur perrarnir ykkar).

Ég hef yfirleitt notað brjóstahaldara af dætrum mínum, eða einhverjir hafa gefið mér slíka gripi í gjafir og ég hef aldrei vitað nr. hvað ég nota af þessari vöru.  Til að einfalda málið, þá hef ég sleppt því að kaupa þessi hallærisföt.

Frumburður sagði við mig snemma í ferð:  Móðir góð (það segir hún alltaf þegar hún er ákveðin í að umbylta lífi mínu á einhvern hátt), móðir góð, nú verslum við á þig nokkur stykki af brjóstahöldurum í þessari ferð.  Ég alveg: Frumburður bendir á svæði ofan svæðis fyrir ofan mitti.  Brjóst eiga að vera staðsett hér, en ekki hér (og nú bendir hún á afar víðtæk, óútreiknanlegt svæði neðar á efri hluta ofansvæðis). Og, móðir góð, svo eiga þau að vera í sömu línu, þ.e. algjörlega samhliða.

Þessu gat ég ekki mælt í mót, þú þráttar ekki við lögfræðinga sem þar að auki eru árangurstengdum launum hjá  brjóstaguðinum og ég var drifin inn í einhverjar brjóstaverslanir, mæld og mátuð á enda og kanta, þar til frumburður var ánægður.

Maysan var alveg yfirkomin af aðdáun þegar ég kom heim um kvöldið.  Alveg: Vá mamma ertu í nýjum brjóstahaldara (fyrir framan annað fólk, ég er ekki að ljúga)?  Bara með skoru og allt. Að ég dytti ekki niður dauð.

Ég er nokkrum brjóstahöldurum ríkari (spurning hvort þeir ættu ekki að heita eitthvað annað í mínu tilfelli, það er ekki miklu að halda, en það má ýta því sem er upp) og óvön eins og ég er, að vera í svona brjóstahöldum, þá finnst mér eins og brjóstin standi út úr hálsinum á mér, en það er ég ein um, greinilega, því engin uppþot hafa orðið vegna brjósta minna, þar sem ég hef farið um eftir að ég kom til landsins.

Húsband sagði úlala og þá langaði mig til að berja hann.  Af hverju sagði maðurinn ekki eitthvað þegar ég þurfti á því að halda, og var svona gangandi brjóstakvasimótó, með annað út á handlegg og hitt niður með síðunni?

Engum að treysta í þessu lífi, nema hreinskilni Frumburðar.

Pamela fargings Anderson, snæddu hjarta.

Úje

"Ómagabætur" hækka hjá Reykjavíkurborg

Einhvers staðar las ég að um 160 þúsund krónur þyrfti fólk að hafa handa á milli, til að eiga fyrir nauðsynjum, eins og leigu, mat, síma, rafmagni, fötum og slíku.  Það má vera að sú upphæð sé ekki alveg rétt, en hún var a.m.k. vel yfir hundraðþúsundkallinn.

Og nú les ég mér til mikillar furðu, að þeir sem sækja þurfa fjárstuðning til Reykjavíkurborgar, af einhverjum orsökum, fái hækkun úr 95.325 krónum í 99.329 krónur á mánuði.

Hækkun hjóna/sambýlisfólks hækkar úr 152.520 krónum í 158.926 krónur á mánuði.

Ég er ekki hátekjumanneskja, en kemst af með mitt og kvarta ekki.

En hvernig í ósköpunum á það fólk sem þarna verður að sækja sér framfærslu að lifa á þessum krónum?  Þetta getur ekki verið tala sem er miðuð út frá raunverulegum kostanaði við að framfleyta sér og halda heimili.

Pétur Blöndal gæti ábyggilega sýnt fram á að þetta sé meira en nóg til að lifa af, en hann er sá eini sem ég veit um sem getur skafið mat af berum steinunum.

Myndi vera þakklát fyrir, ef einhver gæti útskýrt hvað liggur að baki þessum útreikningi.

Ég vil að manneskjur  fái að lifa með reisn.  Allir sem einn og þetta er ekki í neinum tengslum við þann kostnað sem kostar að lifa.

Getur hinn nýi meirihluti ekki gert betur en þetta?

Nú er ég hlessa.

Fjárhæð fjárhagsaðstoðar hækkar hjá Reykjavíkurborg

Andskotans kúnnafíflin

Í gegnum árin og þá einkum og sér í lagi, einokunarárin, hefur mér fundist töluvert skorta á virðingu við farþegana hjá Flugleiðum.

Ég er þá ekki að tala um áhafnirnar sjálfar, þar sem ég hef aldrei mætt neinu nema velvild, þannig að það mál er út af borðinu hér með.

Ég á við viðhorf félagsins, gagnvart kúnnanum, sem lengi vel hafði litla sem enga valmöguleika um flugsamgöngur.  Enda verðlagið eftir því í gegnum árin.

Núna tekur steininn úr.

Lögreglu var sigað á óánægða farþega sem vegna seinkana, sem urðu vegna skorts á úthvíldum áhöfnum hjá Flugleiðum og veðurs.

Haft er eftir Bergþóri Bjarnasyni að framkoma starfsmanna þjónustuborðs hafi verið til skammar, þeir hafi verið dónalegir og lögreglan verið kölluð til vegna farþega sem var heldur æstur en engin þörf hafi verið á því.

„Ísland er nú ekki svo mikið lögregluríki að fólk megi ekki segja skoðun sína," segir hann. Hann er ósáttur við kvörtunarþjónustu fyrirtækisins, hann hafi áður sent athugasemdir þangað en engin svör fengið.

Það virðist ekki vera mikil áhersla lögð á kurteisi í "þjónustuborði" félagsins, ef marka má þetta og reyndar fleiri sögur sem ég hef heyrt af óánægju fólks með hið svo kallaða þjónustuborð.

En hér kemur svo rúsínan í pylsuendanum:

"Guðjón Arngrímsson,upplýsingastjóri Icelandair, hefur  útskýringar á töfunum á reiðum höndum auðvitað og svör hans má lesa í greininni.  En eftirfarandi segir hann í lokinn:

„Þar af leiðandi koma reglulega kvartanir, sumar réttmætar en oft er fólk að reyna að verða sér úti um eitthvað sem það á ekki rétt á."

Ég trúi varla mínum eigin augum?  Er þetta viðhorf Flugleiða til viðskiptavinanna?  Eflaust er alltaf eitthvað um að fólk reyni að nýta sér aðstæður en það getur ekki verið meirihluti farþega félagsins, ég trúi því ekki.  Eða er maðurinn að segja að Íslendingar séu upp til hópa gírugir andskotar sem skirrist ekki við að reyna hafa út úr Flugleiðum eitthvað sem það á ekki rétt á?

Það mætti benda upplýsingafulltrúanum á að það eru til hugtök sem heita þjónustulund og virðing gagnvart kúnnanum.  En kannski er það óþarfi, þeir sitja nánast einir að markaðnum og geta ullað á okkur asnana sem ferðumst með þeim.

Reyna að hafa eitthvað af Flugleiðum sem það (við farþegarnir) á ekki rétt á!!!  Skemmtileg umsögn.

ARG

Löggan send á reiða farþega

Löglegt? - Örugglega - Siðlaust? - Svo sannarlega

Í

 morgun barst mér litríkur bæklingur upp á margar síður, prentuðum á fínasta pappír.  Hann var merktur "Alvöru Flugeldar".  Ég gaf mér að þetta væri auglýsing frá björgunarsveitunum okkar, en ónei.  Þetta eru einhverjir dúddar sem ásamt fleirum eru að seilast inn á flugeldamarkaðinn um áramót til að hygla bankareikningum sínum.

Björgunarsveitirnar okkar eru í sérflokki.  Þar vinnur ótrúlegur fjöldi fólks óeigingjarnt sjálfboðastarf og hver einasta fjölskylda í þessu landi, þekkir eða tengist einhverjum sem hefur notið góðs af starfi þeirra.

Þetta fólk á alla mína virðingu og aðdáun.

Undanfarin ár hafa einkaaðilar í síauknum mæli verið að hasla sér völl í flugeldasölu.   Sumir dulbúa sölustaði sína eins og um björgunarsveitasölur sé að ræða.  Smekklegt.   Einn Spaugstofuleikarinn er í bullandi bisniss á ákveðinni tegund sprengiefnis svo dæmi sé tekið.  Eru matarholurnar ekki nægar annarsstaðar?

Sumir af bissnissmönnunum segjast vera með öflugri flugelda en björgunarsveitirnar, ef það er rétt þá eru þeir ólöglegir því björgunarsveitirnar selja eins kröftuga flugelda og lög leyfa.

Fólki er frjálst að setja upp flugeldasölur, mikil ósköp, en þetta er aðal fjáröflunarleið björgunarsveitanna sem vinna við að bjarga lífi okkar og limum, koma til aðstoðar hvenær sem eitthvað bjátar á og við eigum að styðja þær, þegar þetta gullna tækifæri gefst.

Mér finnst það siðlaust af peningamönnum sem eru í þessum bissniss til að spikfita budduna sína, með því að seilast inn á þennan markað.

Annars finnst mér reyndar að björgunarsveitirnar eigi að vera á fjárlögum, því hlutverk þeirra er ómetanlegt og algjörlega lífsnauðsynlegt.

Ég ætla að nota bloggsíðuna mína til áróðurs.  Ekki kaupa flugelda annarsstaðar en hjá björgunarsveitunum!!!!!  Í leiðinni erum við að búa í haginn fyrir okkur sjálf.

Látum peningamennina eiga sig í þessu samhengi.

Og hananú.!

Fallist í faðma og farið í sleik, viðskiptalegan sleik.

 

Bissness er bissness segja þeir sem vit hafa á.  Þeir segja líka að enginn sé annars bróðir í leik, að samkeppni sé hörð en alls ekki persónuleg og að það sé ekki illa meint þó andstæðingurinn sé hafður undir.

Allt eru þetta framandi hlutir fyrir mér, enda ég ekki í bisness með krónur og aura.  Þess vegna ætla ég ekki að segja mikið um þau mál.

En....

Sumir verða ríkir á vörum fyrir börn.  Ok, það er í lagi, börn þurfa hluti rétt eins og við hin, bæði hvað varðar grunnþarfir sem og aðra neysluvöru.

Leikföng eru reyndar ofmetinn hluti í uppeldi barna, að mínu mati, þau mættu vera færri og krefjast notkunar á frjóu ímyndunarafli barnsins og sköpunarþörf þess.  Að þessu sögðu má vera ljóst að ég er ekki mjög hrifin af Barbí og Kendúkkum, allskyns fígúrum eins og Köngulóarmanni og slíku, en auðvitað tek ég þátt, það er ekki eins og allur hinn vestræni heimur njóti hugmyndafræði Hjallastefnunnar um hvað eru skapandi leikföng og hver ekki.

En mér finnst það lágmarkskrafa að þeir sem selja barnaleikföng t.d. sýni sæmandi hegðun og góða viðskiptahætti í sinni samkeppni.  Að fara í hár saman í verðstríði er ekki mjög þroskað né heldur smekklegt fyrir þá sem hafa þennan bisness að lifibrauði.  Tek það fram áður en einhver æsir sig, að ég er ekki að tala um helbrigða samkeppni.

"Djöstfohkidddds" og "Tojsarrrrrrösssss" (ég þoli ekki þessi útlensku nöfn) eru komin í bullandi verðstríð og ásakanirnar ganga á víxl.  Geta þessi fyrirtæki ekki framkallað í sér jólandann og hugsað til barnanna sem eiga innihaldið í pökkunum úr verslunum þeirra?

Ég á eftir að kaupa nokkrar "barnagjafir" og fyrir mér eru börn mikilvægasta fólkið og því vanda ég valið..

..ég bíð því spennt eftir að sá sem hóf þetta ósmekklega stríð, rétti fram friðarhönd og að hinn taki í hana.  Þarna munu víst ódýrustu leikföngin vera til sölu.  Ef ég væri lódid færi ég auðvitað í Völuskrín.

Það eru að koma jól FCOL.

Kommon, leikfangabúðir eru jólasveinaverkstæði nútímans.

Laga og sættast, fallast í faðma og fara í viðskiptalegan sleik.

Falalalalala