Aumingja Erill krúttfrömuður talar tveimur tungum

 

Elsku Erill, ætlar seint að sjá ljósið.

Þá er ég ekkert að tala um að þessi síglaði djammari þurfi að fara í meðferð, ónei, enda er ég viss um að karlinn á nokkrar að baki.

Nei, ég er að tala um hversu dýrt þetta er fyrir hann að búa úti í bæ en eiga sér fast aðsetur hjá löggunni um helgar.

Ég man ekki eftir einni einustu helgi síðan netmogginn varð staðreynd að Erill væri ekki í helgardvöl hjá löggunni.

Mogginn segir alltaf frá því samviskusamlega.

Kannski eru þeir að senda Erli félaganum óbein skilaboð.

Erill minn vertu bara heimilisfastur á Hverfisgötunni.

Þá getum við hætt að láta mömmu þína vita í gegnum Moggann að þú sért heill á húfi.

Svo gæti Mogginn kallað skóflu skóflu í staðinn fyrir að klína öllu á Eril einan.

Segja hlutina eins og er:

Það var allt vaðandi í ógeðslegu fylleríi eins og vanlega um helgina.

Migið utan í hús, ælt á gangstéttina og fjöldi manns reyndi að fyrirkoma hvert öðru.

Það er íslenska sem lýsir ástandinu vel.

Aumingja Erill.

Vegna allra minna fjölþóðlegu lesenda víða um heim þá kemur færslan beint úr þýðingarvélinni, svona líka glæsileg.

Elsku Erill,'re late to see the light.

Then I am not talking about that síglaði party needs to go into treatment, Oh, as I am sure that man of few behind.


No, I'm talking about how expensive it is for him to live out in town but have a fixed place of cops on the weekends.

I remember not by one individual weekend since netmogginn became fact that Erill would not helgardvöl the police.

Mogginn's conscience ever since.

Perhaps they send indirect messages Erli partner.

Erill my be just a resident of the Hverfisgötunni.

Then we stopped to let your mom know through the Posts that you complete at stake.

So could Mogginn called shovel shovel instead of Klint all the Eril alone.

Say things like is:

It was all in vaðandi disgusting fylleríi as vanlega weekend.

Migið outside the house, ælt gangstéttinni and the number of people tried to come to each other.

It is Icelandic, which describes the situation well.

Poor Erill.

Erill hjá lögreglu í nótt

Símtólið tek

 

Furðulegt hvað ég er stundum liggjandi í símanum.

Ég er reyndar orðin frekar afhuga símtólum eftir að hafa verið með himinháa símareikninga til margra ára.

Lengi vel var ég í afneitun á eigin sök í málinu. 

Þegar stelpurnar mínar voru enn heima var ég handviss um að þeim væri um að kenna.  Þær lágu í símanum ég hins vegar var örsnögg og hringdi sjaldan.  Já ég trúði því.  Afneitun er dásamlegt aðferð til að hanga í ósiðunum.

Stundum hélt ég að sími nágrannans væri tengdur inn á minn og ég væri að borga fyrir alla hans símaþjónustu og líka fyrir hans leiðinlegu fjölskyldu.  Mér var ekki skemmt.

Ég var jafnvel tilbúin að trúa því að það væri starfsmaður á gamla Landsímanum sem væri að ofsækja mig.  Ég var í alvöru að velta því fyrir mér, reikningar voru óskiljanlega háir.

Við fyrrverandi áttum mörg, innihaldsrík og gefandi rifrildi vegna símareikninga.

Maðurinn var með tómar andskotans ásakanir í minn garð.  Ég var helsærð vegna mannvonsku hans.

Svo fóru dæturnar að heiman en símareikningurinn fitnaði samt eins og púkinn á fjósbitanum.

Það var samt ekki mér að kenna.  Ég skildi ekkert í þessu.

En nú orðið er ég orðin pen.  Reikningarnir eru vel ásættanlegir og allir eru glaðir.

Ég fór líka yfir í nýtt símafyrirtæki þar sem það kostar ekki hvítuna úr augum mér að lyfta upp tóli.

En vípsívú um leið og ég var komin með ódýra símaþjónustu þá hætti ég að nenna að halda partí í gegnum símann.

Engin spenna í því lengur, nú eða þá að ég hef loksins fullorðnast.

Heimasíminn var stundum læstur inn í skáp þegar ég var unglingur.

Mér lá ógeðslega mikið á hjarta, fullt af stöffi til að kryfja til mergjar.

Ég er svo fjarskiptatæknióð að ég er ein af þeim sem grét af gleði þegar gemsarnir komu á markaðinn.  Möguleikarnir hlupu á milljónum.

Ég er (var) kontrólfrík.  Fyrir okkur sem þannig erum innréttuð er sími í tösku eða vasa fjölskyldumeðlima ein besta uppfinning síðan kveikt var á fyrstu perunni.

Ég gat hringt í stelpurnar mínar og húsbandið any time og tékkað hvort allt væri í lagi.

Ég held að tilurð gemsans hafi ekki glatt þau neitt sérstaklega þegar ég kynntist notkunarmöguleikunum.

Þau eru hætt að kvarta - en bara vegna þess að ég er orðin leið á eftirlitinu.

Nennessueggi ég sver það.

En í kvöld talaði ég í símann - í rúman klukkutíma.

Mikið djöfull var það hressandi.

Úje.

Hvar er húmorinn?

Krúttið hann Salman Rushdie sér ekki eftir að hafa skrifað skáldsöguna umdeildu Söngvar Satans.

Gott hjá honum.  Enda engin ástæða til.  Fólk má skrifa bækur ef það vill og þessar dauðahótanir múslima eru orðnar helvíti þreytandi.  Hvar er húmorinn? 

Reyndar lagði ég mig alla fram við að virkja í mér athyglispart heilans þegar þessi bók kom út en ég gat ekki haldið mér vakandi mér fannst hún svo tyrfin og leiðinleg.

Það gerist ekki oft þegar ég les bækur.  Sumar bækur eru svo vondar að maður getur ekki lagt þær frá sér.   Maður slefar af spenningi.  Alveg: Er þetta hægt? 

Það er friggings listgrein að skrifa vondar bækur. 

En hvað um það.

Það hlýtur að vera bömmer fyrir skrifandi fólk að sjá eftir því sem það setur á prent.

T.d. í netheimum.  Ef þú skrifar eitthvað, eins og t.d. á Moggabloggið þá er ekki nóg að eyða orðunum og halda að maður sé laus allra mála.

Óekkí.

Þú getur náð í hinn burtstrokna texta inni á Gúgli og þess vegna kópípeistað kvikindið og geymt sjálfum þér til ánægju eða leiðinda.

Ég á ágætis vinkonu sem er sífellt að kenna mér á allskyns netfídusa. 

Og ég er alveg; vá hvað þetta er merkilegt, er þetta hægt?

Ég held að þannig sé farið um marga sem eru að sýsla á netinu.  Við nýtum ekki nema brotabrot af þeim möguleikum sem netið býður upp á.

Þannig að ég bíð spennt eftir námskeiði fyrir lengra komna.  Það er fyrir þá sem kunna á mús, lyklaborð, starttakka á tölvu, ók,ók, þið vitið hvað ég meina.

Mig langar ekki að deyja án þess að læra meira.

Ég dramatísk og morbid?

Getur verið en í þessu krepputali þar sem allt er í alvörunni á leið til þess vonda þá er það ekki nema von.

En ég elska ykkur more than ever villingarnir ykkar.

 

Sér ekki eftir skrifunum

Pappírsmorðinginn Jenný Anna

Ég er ekki sammála úlfunum í þessu máli.

Þá er það frá og bara að dýfa sér í djúpu og taka á viðfangsefni dagsins næst á eftir G-bletti.

Sko, undanfarna daga hef ég þurft að út- og innrétta alveg hellinga í ýmsum stofnunum og fyrirtækjum.  Gegnum síma auðvitað. Svo sem ekki í frásögur færandi, ég er hrinumanneskja og tek allt í stórum skömmtum, eins og áfengið á meðan ég var í því.  Jájá.

Í nánast öllum símum sem ég hef hringt í hefur komið símsvaramaður eða kona sem segir mér að símtalið sé tekið upp.

Það er ekki að spyrja að því ég fer öll í vörn. 

Ég hugsa; reikna þeir með því að maður ætli að segja hernaðarleyndamál, áreita starfsmennina kynferðislega eða játa á sig fjöldamorð?

Af hverju er verið að taka upp símtöl nema af því að það er beinlínis búist við því að það þurfi að færa sönnur á það sem viðkomandi lætur út úr sér fyrir rétti eða í lögregluyfirheyrslu?

Góðan daginn, eigið þið til húsgagnaolíu?

Svar: Já þrjár gerðir, kosta sóandsó. Hvað ætlarðu að gera við hana?

Ég ætla að olíubera rekkverkið á rúminu mínu.

Svar: Nú jæja, voða er það eitthvað grunsamlegt?  (Hugsar; eins gott að þetta er til á bandi).

Ég hringdi í OR til að athuga með ástand mála á þeim bæ varðandi reikninginn sem tekinn er af greiðslukorti heimilisins.

 "Orkuveitan góðan daginn. Athugið að öll símtöl eru tekin upp".

Ég ætlaði bara að biðja um afrit af rafmagnsreikningum ársins, kannski gæti ég játað svona í förbífartin að ég ætli að brytja niður allt Seljahverfið með afritunum?

Pappírsmorðinginn Jenný Anna?  Úje.

En svo fór ég að pæla, burtséð frá fíflaskapnum, hvað er gert við allar upptökurnar?

Verður hægt að fara á Landsbókasafnið eftir 100 ár og hlusta á mig ræða við skattinn um þessar 14.325 krónur sem ég skulda þeim?

Sjitt.

Heppin ég að vera svo kurteis að ég heilsa hundum.  Uppeldið á eftir að redda mér, ég segi það satt.

 

	Úlfar kjósa heldur lax en villibráð
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Ég heyri hringla í handjárnunum....

 

Fólk bloggar um allt milli himins og jarðar.  En það vissuð þið.  Ég reyndi bara að skrifa eitthvað annað en stebbíska byrjun.  Ég hefð getað sagt; "athygli hefur vakið" að sífellt fleiri bloggarar eru handteknir fyrir að birta skoðanir sínar á blogginu.

En ég byrja ekki svoleiðis vegna þess að ég hef ekki grænan grun um hvort það hafi vakið einhverja athygli nema hjá mér núna.

Og í beinu framhaldi af þessu þá heyri ég þrusk úti í garði.

Það hringlar í einhverju.....

Ég held að það séu handjárnin.

Ðeiarkomingtúteikmíavei.

En í alvöru, hvaða íslenskur bloggari yrði líklegastur til að vera settur í járn?

Einhver?

Æ fleiri bloggarar handteknir

Fautavæðing löggunnar

Youtube hlýtur að vera þyrnir í augum ofbeldisseggjanna innan lögreglunnar.

Það er andskotann ekkert hægt að fela lengur.

Mig fýsir að fá útskýringar lögreglunnar á þessu hér:

..jafnvel þó að það sem hér sést sé ekki réttlætanlegt á nokkurn máta, þá efast ég ekki um að þeir muni reyna að normalisera það.

Það má taka fram að ekkert fannst á piltinum á myndbandinu.

En það skiptir ekki öllu, framgangmátinn er ólíðandi.

Hvaða fasismi er í gangi?

Svo frábær - æðisleg - og klár

 

Ég er ofsalega klár og greind kona.  Mér þykir ástæða til þess að taka það fram áður en ég skrifa þennan pistil, bara svo fólk fari ekki að halda eitthvað annað.  Ég skrifa nefnilega reglulega pistla um hversu utan við mig ég er.  Þegar ég læsi mig úti, fer inn í ókunnuga bíla, sem eru öðruvísi á litinn og af annarri tegund en sá sem tilheyrir mér.  Já allskonar niðurlægjandi rugl sem ég lendi í þrátt fyrir að vera allsgáð.  Ég er sem sagt mjög klár.  En bara stundum og ekki orð um það meir.

Ég vaknaði í morgun, já það er í frásögur færandi þegar kona er komin á minn aldur og reykir ennþá eins og mófó.

Það var ekki laust við að ég hugsaði mér gott til glóðarinnar.  Ætlaði að fá mér te í rólegheitum og lesa blöðin.  Borðtölvan var út.  Engin nettenging.  Dem, dem, dem, hugsaði ég og fór í lappann.  Þar sama.  Ég slökkti og kveikti á roudernum sem yfirleitt hefur verið sökudólgur þegar svona hefur gerst.  En nógó.  Allt við það sama.

Til að gera langa sögu stutta þá hef ég í pirringskasti reynt allar mögulegar leiðir.  Nokkuð lengi bara.  Að síðustu gafst ég upp eins og sá sanni alki sem ég er og ég leitaði mér hjálpar.  Þ.e. ég ætlaði að gera það, en síminn virkaði ekki heldur.  Vó, hvað ég pirraðist.  Fór í gemsann og hringdi og mér var bent á, af þokkalega almennilegum manni, að það væri sniðugt að hafa símann í sambandi.

Ó, ég roðnaði smá og fylltist svo heilagri reiði út í minn heittelskaða sem var að vinna í nótt og hefur kippt villingasímanum, sem hringir hátt og frekjulega, úr sambandi.

MIKIÐ ROSALEGA SEM ÉG SKAL EIGA VIÐ HANN ORÐ ÞEGAR HANN VAKNAR!! ÓMÆFOKKINGGODD!

Segi sonna.  Knúsa hann í kremju þegar hann vaknar og minnist ekki einu orði á farir mínar ósléttar.

Ég ætla ekki að láta það komast í hámæli hvað ég get verið grunn.  Þið kæru lesendur farið ekki lengra með það, er það?

Kærar kveðjur frá Jenný Önnu heilafrömuði, sem er alltaf ljúf, alltaf glöð og alltaf góð.

Liveisóbjútíful!

Úje

Árás úr launsátri - ég í þörf fyrir áfallahjálp

Ég er búin að koma mér upp vandmáli (sjúkdómi jafnvel), en það er bloggið.  Ég gerði mér enga grein fyrir að ég yrði að taugahrúgu vegna þess að mér tækist ekki að komast inn á fargings bloggið til að lesa og kíkja á framvindu mála, þegar allt krassaði í dag.

En í dag komst ég að því að ég er í ógeðslega mikilli krísu út af árásinni sem gerð var á blog.is, sem gerði það að verkum, að ekki kjaftur hefur komist inn á síðuna mína, og ekki þá ég heldur, jesúsinn minn!

Ég var reyndar ekkert að pæla í blogginu fyrr en seinni partinn í dag, að ég settist niðurí  miðjum þrifum, til að fá mér sígó og kíkja á bloggið.  Ekkert gekk, allt lá niðri.  Það var þá að mér fannst þessa knýjandi þörf að komast inn á mitt persónulega blog.is, og ég hófst handa við að framfylgja einbeittum vilja mínum.

Það er skemmst frá því að segja að ég lenti í því sama og margir aðrir, komst hvorki lönd né strönd.

Ég brotnaði niður, ég grét, fleygði mér í sinnum þrír í veggi, titraði, hjartað var á leiðinni ofan í maga, ég varð rauðdílótt í framan og ég varð að anda í bréfpoka, brúnan sko.

Nú er minn eðlilegi húðlitur (sem er doldið út í grænt og grátt svona) að koma til baka, hjartað er að ná eðlilegum slagfjölda á mínútu og ég þarf ekki að anda í pokaskömmina lengur, guði sé lof.

Án alls fíflagangs þá fannst mér frekar óþægilegt að bloggið lægi niðri en ég eins og fleiri er vön a kíkja inná, af og til yfir daginn, en það er eins og að skreppa í pásu með góðum kunningum.

En nú erum við komin heim, óslösuð, það er flott.

Var ég búin að sejga ykkur að ég skúraði eins og berserkur til að fá útrás fyir skelfingu mína þegar verst lét?

Ekki?

Ok þá vitið þið það núna.

Kem eftir smá.

Úje

Í dag..

 

..voru teknar af mér ljósmyndir, ég er ekki búin að sjá þær en ég myndast yfirleitt skelfilega illa.  Ég er þó að vona að óræður og dreyminn svipurinn ásamt týpugleraugunum (eru ekki týpugleraugu skv. vinkonum mínum) skili sér þannig að ég slái í gegn.

..talaði ég lengi um líf mitt fyrir meðferð, fór í gegnum erfiða hluti og fannst það ekki baun erfitt.  Ég skildi svo ekkert í því fyrr en mér var bent á það nú undir kvöld, að ég var algjörlega búin á því.  Tekur greinilega töluvert á taugarnar.

..talaði ég við ca 500 fyrirtæki sem eiga að vera ábyrg á tölvunni minni sem bilaði í nótt.  Sko borðtölvunni.  Hver vísar á annan og annar á hinn.  Einbjörn, Tvíbjörn og Þríbjörn.  Gripurinn er í ábyrgð og verður það vonandi þegar Litlu Gulu Hænurnar s/f eru búnar að finna út hver ber ábyrgðina.

..var ég með Jenný Unu í pössun meðan mamman og pabbinn fóru í IKEA.  Jenný var glöð og hress þrátt fyrir að vera "pínulítið lasin" og þegar ég var að vasast inni á baði, kom hún og sagði mér að ég ætti að þvo hendurnar "skrass" því löggan segði það.  Ég þvoði hendurnar.  Hún var hjá lækni í gær og í stað þess að vera glöð og kát í skoðuninni eins og venjulega, var hún pírípú og sagði við læknirinn að þær væru ekki vinkonur.  Læknir miður sín.

Nú er vika í að Maysan mín og fjölskylda komi frá London og þá geta jólin hafist.

Á meðan jólast ég bara og geri allt vitlaust í stórmörkuðunum.

Úje og falalalalalala

 

Bloggdólgar

 

Það lekur vatn af himni og þá hugsa ég gjarnan.

Ég er satt best að segja orðin dauðþreytt á bloggdólgunum, sem eru óskráðir jónar úti í bæ. Þeir liggja á blogginu og setja inn athugasemdir hjá mér og öðrum, sem innihalda allskyns persónulegt skítkast og óþverraskap. Það er eflaust freistandi fyrir hugleysingja að geta látið allt flakka án nafns.

Ég bloggaði um það fyrir stuttu að ég hafi ákveðið að loka á sóðana.  Við það hef ég staðið.  Tólf kvikindum hef ég meinað aðgöngu.  Það eru þeir grófustu.  Tveir voru svo ósvífnir að meila mér og kvarta!

Ég veit að ég skrifa oft um málefni sem kveikja heitar tilfinningar.  Ekki má gleyma að það stendur í höfundarboxi að ég sé VG og femínisti.  Það eitt virðist stundum nægt tilefni til að kveikja elda í sálarlífi dólganna og þeir fara hamförum í athugasemdakerfinu mínu.  Oft tala þeir um jákóra, þ.e. þá sem eru sammála því sem ég skrifa.  Mig grunar að þeir séu að neikvæðnijafna.

Það er hægt að loka á athugasemdir utan úr bæ og hafa bara opið fyrir skráða Moggabloggara.  Mér finnst ansans ári hart að gera það og ætla að sleppa því.  Það myndast nefnilega svo skemmtilegar umræður frá allskonar fólki við sumar færslurnar mínar og ég vil að sem flestir tjái sig, líka fólk sem er ekki að blogga.

Á tímabili hvarflaði það að mér að fara að blogga um píkur og typpi, blóm og banana, til að hafa alla góða, en iss, það er í lagi að blogga um það líka, en mikið rosalega væri það einhæft.

Niðurstaðan er því sú, að ég ætla að hafa opið áfram og ekki láta einverja asna í sálarkreppu stjórna blogginu mínu, en á strigakjaftana sem tæma hlandkoppana sína inni á minni síðu, held ég áfram að loka með mikilli gleði.

Tæknin er frábær.

Annars bara góð!

Later,

Úje