Svo sorgmædd

Ég er sorgmædd vegna SPRON.

Kommon ég er Reykvíkingur, átti bók í SPRON fram eftir öllum aldri, var þar með launareikning lengi vel og áfram og áfram.

Ég finn til með starfsmönnum SPRON og óska þeim allra heilla og vona að þeir fái vinnu sem fyrst.

Þeir fengu þetta í hausinn í beinni en ég held að það sé rétt að ekki hafa verið hægt að gera þetta öðruvísi.  En vont er það engu að síður.

Merkilegt, en svona kom bankahrunið í hausinn á okkur öllum og enginn sá ástæðu til að biðja þjóðina afsökunar eða víkja að því einu orði að þeim þætti þetta leitt.

En aftur að sorginni.

Ég er ofboðslega sorgmædd út af ástandinu þessa dagana.

Það er enginn baráttuhugur í mér í augnablikinu þó ég vonist til að það lagist með batnandi heilsufari.

Ég finn bara fyrir uppgjöf.

Ég held að það sé vegna allra frásagnanna um spillingu hér og þar, en ekkert er að gerast.

Mannhelvítin ganga allir lausir.

Fólk hefur nú verið sett í gæsluvarðhald fyrir minni sakir segi ég og skrifa.

Það er svo oft búið að ganga fram af manni án þess að það hafi haft stórvægilegar afleiðingar fyrir siðleysingjana sem hafa komið okkur hingað.

Eflaust brutu þeir lög, ég veit það ekki en þeir eru glæpamenn í mínum augum.

En..

leiðinlegt með SPRON.

Ég á eftir að sakna þess að hafa hann ekki á Skólavörðustíg.

Ekkert er eins og fyrr.

Dæs.

Harma hvernig yfirtaka SPRON var kynnt

Athugasemdir

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 23.3.2009 kl. 19:07]

Þeir sögðu að SPRON hafi verið gjaldþrota fá því snemma í haust. - Aðrir sögðu frá því að þeir þurrkuðu bankann upp og settu hann á markað. Til að ná fénu án hirðis.

Eitt er víst að ég sakna þessa gamla góða banka. - Með öllu þessu góða starfsfólki.

Heyrði skýringu Péturs Blö. á máltækinu sem hann bjó til sjálfur "fé án hirðis".  Þar talaði hann alltaf um fé sem enginn átti, og stjórnendur væru að ráðskast með. Eða fé sem enginn hirti um.  Er að melta þetta, hélt að féhirðirin væri þarna á fullum launum.

[Guðjón Rúnar (IP-tala skráð) 23.3.2009 kl. 19:15]

Ég er svo innilega sammála þér.  Fall SPRON er hræðilegt  .  Ekki einungis finn ég til með því góða fólki sem þar starfaði heldur einnig til með þeim Reykvíkingum sem í áranna rás studdu sinn Sparisjóð með ráðum og dáð með því að vera með öll sín viðskipti þar og þar með haldið merki hans á lofti og verið stolt af. 

Þannig háttar til að fyrstu krónurnar sem undirritaður eignaðist í þessu lífi voru einmitt geymdar á bók í SPRON á Skólavörðustígnum.  Það var ekkert smá stolltur polli sem nokkrum sinnum yfir árið þrammaði í fylgd mömmu inn gólfið, annað hvort í þeim erindagjörðum að leggja inn aura sem hann hafði safnað "sjálfur" eða ég tala nú ekki um til að nálgast hluta innistæðunar til að geta keypt afmælis eða jólagafir fyrir systkyni sín tvö.  ´

Svo liðu árin og komið var að því að fermast og eins og hefðbundið er áskotnaðist kallinum nokkurt fé að því tilefni ásamt öðrum góðum gjöfum.  Alskyns loforð um gull og græna skóga streymdu að frá samkeppnisaðilunum en þrátt fyrir þau kom ekkert annað til greina en áframhaldandi  viðskipti við sinn gamla góða Sparisjóð sem hafði reynst manni svo vel. 

 Enn liðu árin kallin fór að vinna fyrir sér og að sjálfsögðu var engum treyst betur en SPRON fyrir laununum.

Svo kom að þeim tímamótum eins og í lífi flestra að æskustöðvarnar skyldu yfirgefnar og hugað skyldi að kaupum á eigin húsnæði til framtíðar.  Að sjálfsögðu kom ekkert annað til greina en að hafa starfsfólk Sparisjóðsins með í ráðum.  En þó svo að þær upphæðir sem Sparisjóðnum hafði verið treyst fyrir s.l. tvo áratugi hrykkju skammt var Sparisjóðurinn og starfsfólk hans að sjálfsögðu boðið og búið til að greiða götuna í átt til þess fjármagns sem uppá vantaði þ.e. Íbúðarlánasjóðs.

Að leiðarlokum vil ég þakka Sparisjóði Reykjavíkur og Nágrenis sem og starfsfólki hans fyrir 40 ára farsælt samstarf og óska og óska því alls hins besta í framtíðini.

[Nína Björg (IP-tala skráð) 24.3.2009 kl. 09:21]

Það má vel segja að stjórn SPRON hafi látið glepjast af tíðarandanum og mikið lá á að gera SRPON að risaveldi. Um það vil ég ekki tjá mig en starfsfólkið er annað mál.

Starfsfólk SPRON hefur verið undir fallöxinni síðan snemma síðastliðið vor eða í heilt ár. Ég sjálf fór í uppsögnum í lok september. það var þá með stærri uppsagnarmánuðunum. 2 klst áður en ég fékk uppsögnina fékk ég það staðfest af lækni að ég væri barnshafandi. Svo fyrir hádegi var ég búin að fá meiri fréttir en sumir fá um ævina. Samt sem áður var mín fyrsta hugsun ekki reiði eða vonleysi heldur var ég fegin að vita þó allavegana hvernig þessum kafla myndi ljúka. Ég var búin að horfa á eftir fjölda mans hverfa án nokkurs fyrirvara.

Nú veit eftirstandandi starfsfólk SPRON sinn endir hjá fyrirtækinu og þrátt fyrir að þau séu ekki farsæl þá er það endir. Nú getur þetta fólk tekist á við næsta kafla. Höggstokki heils árs hefur verið lokað.