Ég er ástfangin - púmm og pang - og?

 

Ástarsorg er háalvarlegt mál.  Krísa sem er ekkert ósvipuð því að missa náinn ættingja, þ.e. þegar um löng sambönd er að ræða.

En..

það er ekki mín sérgrein þó ég hafi upplifað nokkrar svoleiðis þá voru þær eiginlega ekki alvöru með nokkrum sárum undantekningum.´

Þegar ég var ung og ör var ég ástfangin nánast á hverjum degi.  Af nýjum og nýjum sko.  Ástfengnin rann hinsvegar af mér jafn snögglega og hún heltók mig.  Búmm Pang.

Ég var að ræða það við gamla vinkonu (Eddu Agnars) um daginn hversu rosalega lítið þurfti til að ástarvíman rynni af manni þarna á upphafsárum fullorðinslífsins.

Svartir krepsokkar sem innihéldu líkhvíta og háruga spóaleggi hröktu hrifningarvímuna á brott eins og hendi væri veifað.  Viðkomandi ástarviðfang vissi þá ekki hvaðan á sig stóð veðrið, hafði verið tilbeðinn áður en hann lyfti buxunum upp svo sást í bífurnar og var snarlega hrakinn á brott.  Skýringalust.

Svona fór þessu fram í nokkur ár.  Asnalegar höfuðhreyfingar, klór í rasskinn, hallærislegur hósti, ótímabær söngur og danstaktar settu hvern drenginn á fætur öðrum á dauðalistann.

Og svo lenti maður í svona niðurskurði sjálfur, sem ég reyndar skil ekkert í enn þann daginn í dag, enda fullkomin þá sem nú.

En alvöru ástarsorgirnar og ævintýrin áttu svo sannarlega eftir að banka á dyrnar með sínum ljúfsáru upplifunum.

Og ég grét flóðum.

En ég tók mig í gegnum allan tilfinningaskalann með hjálp sjálfrar mín og vinkvennanna.

Mínar ófarir hefa sýnt sig verða mun alvarlegri þegar ég tek hana til fagmanna.  Þá fer ég nefnilega að bera virðingu fyrir viðkomandi upplifunum og þori ekki að kroppa í þær.  Ég held að það sé vegna þess að prísinn á faghjálp er á við meðal sófasett.  Algjör bilun.

En þetta á auðvitað ekki við þegar um alvöru krísur í lífinu er að ræða.  Þar hafa sálfræðingar og geðlæknar bjargað lífi mínu.

I´m in love.  Jájá, so what´s new?

Aðstoð í ástarsorg

Athugasemdir

[Valdís (IP-tala skráð) 4.8.2008 kl. 18:23]

Múhahahahahahahaha...!!

Drepiði mig ekki ...spóaleggir dauðans maður.....hehe

Guði sé lof fyrir að plebbahelgin er á enda ....

knús

Valdís

[Hrönn Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 18:24]

Ég er mest ástfangin af sjálfri mér! Það bezta við það er að ég veld sjálfri mér aldrei vonbrigðum......

[Rebbý, 4.8.2008 kl. 19:13]

já hver hefur ekki orðið fyrir ástarsorg nokkrum sinnum á ævinni ... annars á maður bara að gera eins og Hrönn og vera ástfangin af sjálfum sér þá verður lífið yndislegt

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 19:31]

Hrönn klikkar aldrei með sín dásamlegu komment. En hjá mér var það svaka turn off ef piltar voru í stuttermabol með smá kraga og svo opið í miðju niður á bringu og reimar fyrir, fékk sko aulahroll dauðans, sérstaklega ef viðkomandi bolur var með t.d. gulum reimum við  grænan bol og hvítan kraga/hálsmál. Ojjjjjjjj   en svona spóaleggir eins og þú lýsir voru algjör horbjóður.  Man ekki eftir að ég hafi valdið vonbrigðum, þó hugsanlega þegar ég fór að pissa einu sinni á balli og kom til baka, voða fín í nýja jakkanum mínum með beltið, beint út á gólf að dansa og þá kom ein vinkona mín og dró annan beltisendann upp úr brókum mínum að aftan og ég var að dansa við einn sem ég hafði áhuga á að krækja í, skemmst frá því að segja að hann hefur ekki talað við mig síðan. 

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 4.8.2008 kl. 20:12]

[Anna Ólafsdóttir (anno) (IP-tala skráð) 4.8.2008 kl. 22:33]

Ásdís: Hverslags pempía var þessi dansherra eiginlega eiginlega? 

Jenný: Þú þarft að skrifa bók!

[Ester Sveinbjarnardóttir, 4.8.2008 kl. 22:37]

Sæt er heit og saklaus ást,
sárt er hana að dylja;
eins og það er sælt að sjást,
sárt er líka að skilja

Páll Ólafsson.

Tek undir með Páli :(

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 22:41]

Ástin hefur hýrar brár
en hendur sundurleitar:
Ein er mjúk en önnur sár
en þó báðar heitar.

GN 

[Elísabet Sigurðardóttir, 4.8.2008 kl. 23:10]

Æi spóaleggirnir, það er algert turn off.

En mikið andsk... væri gaman að heyra meira um öll misheppnuðu deitin þín, það er greinilega ekki lognmolla í kringum þig mín kæra.

[Edda Agnarsdóttir, 4.8.2008 kl. 23:13]

Ástin logar og hatrið líka. Hver er munurinn?

[Steingrímur Helgason, 4.8.2008 kl. 23:46]

Kvenlegur skilníngur hérna mér yfirskiljanlegur, skilurðu.

[Marta B Helgadóttir, 4.8.2008 kl. 23:47]

Tek undir með Önnu, þú ættir að skrifa bók kona.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 4.8.2008 kl. 23:56]

Stelpur mínar: Bók á leiðnni jájá, bara smá bið og svo smellur þetta.

Steingrímur: Þú þarft ekki að skilja konur, bara umbera honní.

Elísabet: Það mun bresta á með fleiri deitsögum.  Bísósjúr.

Edda: Munurinn er enginn nema sá að ég vil brenna upp af logum ástarinnar fremur en hatursins mér finnst það verðugri tilfinning að þjást af.  Og nú æli ég af kjaftæðinu í sjálfri mér.

Anna: Segðu.

Ásdís og fleiri: Rosalega eruð þið póetrísk í dag.

Hrönn: Auli.

Rebbý: Ég er reglulega head over heals af ást á sjálfri mér en hætti svo með mér reglulega þar sem ég er óþolandi í sambúð. Lalalala

[alva (IP-tala skráð) 5.8.2008 kl. 00:17]

Alltaf flott..og Hrönn líka!!

[Steingrímur Helgason, 5.8.2008 kl. 00:22]

Jenný, ænó, truzt mí.

Enda þá væri ekkert varið í að við kynin værum kærlega misskilin.

[Sporðdrekinn, 5.8.2008 kl. 05:07]

Ester og Ásdís: Falleg og sönn ljóð. Og þú þarna Jenný yndislegt hvað þú getur komið hlutunum skemmtilega frá þér.