ALLT VAÐANDI Í NARJUM

Þegar ég var í London sumarið 1970 og eitthvað, sum sé í árdaga, var nýjasta trendið að kaupa sér pappírsnærbuxur.  Flott á djammið og svona.  Mjög hentugt.  Nota og henda.  Heilu skóglendin féllu þetta sumar fyrir mér og vinkonunum.  Þetta var auðvitað fyrir svo löngu síðan að það var ekki búið að búa til orðið náttúruvernd, ekki einu sinnið búið að forma hugsunina.  Ég var líka svo mikil erhedd að mér hefði staðið á sama.  Algjörlega á sama. 

Ef löggan hefði gert húsrannsókn á þessum tíma í Londres, þá hefðum við verið í vondum málum.  Nærbuxnalagerinn  var umfangsmikill.  Ég hugsa að við höfum verið óverdúarar við stelpurnar.

Nú er búið að handtaka einn nærbuxnasafnara í USA og dæma hann í fimm ára fangelsi. Hann stal meira að segja nærfötum frá einni í vinnunni.  Hvernig fór hann að því?  Var hún alltaf með aukasett í töskunni sem hann þá læddist í í hádeginu?  Hvernig komst konan að því að eitthvað af nærfatahrúgunni heima hjá gæjanum var hennar?  Ég meina, fór hún í lögreglufylgd og rótaði í gegnum hauginn?

Bítsmí.

 

 

Nærfataþjófur dæmdur í fimm ára fangelsi

Athugasemdir

[Díta (IP-tala skráð) 27.7.2007 kl. 16:36]

Ég merki alltaf naríurnar mínar...... með nafn....... og símanúmeri........ og emaili....... just in case.....

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 27.7.2007 kl. 16:56]

Sama hér.  Allt merkt í bak og fyrir.

[Þröstur Unnar, 27.7.2007 kl. 18:10]

Hva eruð þið úr Eyjum eða hvað. Það á að segja nærjum. Narjum er útlenska.