Þetta truflar heilmikið

Það eru margir sem óskapast yfir grímuklæddum mótmælendum.

Fólk talar um að það sé lágmark að mótmæla með andlit upp í vind og veður.

Ég tek ekki afstöðu með því, það truflar mig ekki nokkurn skapaðan hlut.

EN ÞETTA TRUFLAR MIG HEILMIKIÐ!

Hvað er í gangi?

Spilling í leik og starfi

Leiðinlegt að brostnar væntingar skuli vera í Landhelgisgæslunni.

En ég fullyrði að sá harmur er öllu minni en minn eftir að hafa horft á Kastljósið í gær.

Mínar væntingar gagnvart íslenskri stjórnsýslu hrundu gjörsamlega.

Ók, ég viðurkenni að klíkuráðningar innan fjölskyldu og frændgarðs yfir höfuð komu mér ekki alveg á óvart.  Spillingarfyrirkomulagið er sífellt að verða sýnilegra.

Helvítis stjórnsýslan er meira og minna sundurspillt. 

Þörfin fyrir nýtt Ísland gargar á mann í hverjum fréttatíma, í hvert skipti sem manni er litið í blað eða hlustar á útvarp.

En það má sjá eitthvað jákvætt við alla hluti.

Nú má taka matarboð, fermingarveislur og aðrar samkomur í fjölskyldum upp á nýtilegra plan.

Í staðinn fyrir gjafaborðið í horninu má nú setja upp ráðningaskrifstofu.

Ég á t.d. afmæli á þriðjudaginn.

Ætlaði ekkert að gera mál úr því - en nú sit ég við og skrifa boðskort eins og motherfucker.

Svo býð ég í glas, ég á helling af merkilegum ættingjum og vinum.

Ég þekki líka fullt af fólki sem mér er kært og hefur misst vinnuna nýlega.

Á tíunda glasi (gestanna sko, ég er enn alki þrátt fyrir kreppu og held mér í kaffinu) mun ég ráða í stöður eins og enginn sé morgundagurinn.

Mér er alls ekki hlátur í hug - en það er í raun ekki skrýtið að hugurinn flögri til ónefndra Afríkuríkja þegar upplýsist um vinnuaðferðir sumra íslenskra embættismanna bæði í leik og starfi.

Leikhús fáránleikans hvað?

Kastjós.

Brostnar væntingar í Landhelgisgæslunni