Iss - piss

 

Ég hef fengið hlátursköst um ævina sem hefðu getað endað illa.

(Geri reyndar enn).

Þau voru nefnilega mögnuð og óstöðvandi.

Þegar ég var unglingur, nánar tiltekið á fyrsta degi hægri umferðar, þá hló ég svo mikið að ég pissaði á mig.

Það var voða pínlegt.

Af því það gerðist á Laugaveginum að kvöldi til og allt fullt af fólki og svona.

Mig langaði bara að nefna þetta.

Hlægið því varlega.

Óskað eftir neyðaraðstoð vegna hláturkasts

"Svindlaðu"

 

Hér er lítil stúlka gestur í nótt.

Það er auðvitað Jenný Una sjálf.

Jenný Una hefur verið lasin, var orðin þreytt á að dúsa heima og fékk að koma heim með ömmu og afa í dag.

Í kvöld vorum við að spila barnaspil sem felst í að veiða úr spilahrúgu og finna samstæðar myndir.

Jenný Una fór stundum frjálslega með reglur spilsins en sagði að það mætti af því þetta væri "baddnaspil" (útskýrði það ekki nánar).

Eftir að hafa unnið glæsta sigra á ömmunni sem fannst það ekki leiðinlegt sagði hún hughreystandi við mig:

"Amma ef þú tapar næst þá getir þú bara svindlað."

Amman: "Nei það má ekki svindla í spilum."

Hið forstokkaða fjögurra ára barn: Jú þú mátt svindla.  Það stendur í reglunum, ég lesti það í gær"

Svo rétti hún með spilabunkann, töluvert hortug sú stutta og sagði:

"Stokkaðu".

Ég elska smáfólk og er það nema von.

Jabbs.

P.s. Jenný Una með mömmu sinni.

Tittlingur á þaki - só?

Sniðugur strákur að mála typpi á þakið heima hjá sér.

Skýr skilaboð til mögulegra ástkvenna sem eiga leið um í flugvél.

Alveg: Hér er ég í nokkuð réttum hlutföllum.  Kíkið á mig.  Úje.

Ég er búin að grandskoða húsið á myndinni og ég sé ekki nokkurt einasta pláss fyrir píku.

Jafnréttinu ekki fyrir að fara þarna frekar hér.

En eruð þið ekki að grínast með mig, af hverju er þetta svona merkilegt?

Það er árið 2009 og ég lyfti ekki augabrún yfir þessari tittlingamynd.

Unglingar eiga að vera hugmyndaríkir og skapandi.

Og á þessum aldri eru strákar með kynlíf á heilanum.

Það eru þessir með félagann á milli eyrnanna á fullorðinsaldri sem ég hef áhyggjur af.

Súmí.

Málaði risavaxið reðurtákn á hús foreldranna

Nakin kona í Nókía stígvélum

Þegar ég var í rauðvíninu (hehemm og bjórnum og pillunum), vaknaði ég stundum á morgnana og langaði til að hverfa af jörðinni.

Fyrir utan svæsna timburmenn, þá hafði ég þessa skelfilegu tilfinningu að muna ekki og vita jafnframt að ég hefði getað gert eitt og annað án þess að hafa hugmynd um það.

Eins gott að minna sig á, bara tilhugsunin veldur mér þrefaldri gæsahúð.

Oftast hafði ég ekkert gert að mér.  En þegar það gerðist þá hafði ég í yfirleitt rifið kjaft í síma.

En ég var heppin, drakk á bak við byrgða glugga og hitti engan eða fáa.  Merkilegt hvað það koma fáir í heimsókn til fyllibyttna.  Hm.. ætli þær geti verið leiðinlegar í umgengni?  Kræst nei!

Ég get ímyndað mér að maðurinn sem vildi inn á Litla Hraun liggi í skelfilegri vanlíðan.

Fylleríið komið í blöðin!

Maðurinn verður ekki sakaður um skort á frumlegheitum í uppátækjaseminni.

Hugsið ykkur að detta í það og vakna, kíkja í blöðin og sjá t.d. forsíðufrétt af ykkur hálfnöktum í Mogganum.

"Nakin kona í Nokíastígvélum lét ófriðlega í Austurstræti í nótt!"

Nú eða þá skreppa til Köben eins og maður sem ég þekki (töluvert náið).

Vakna bara á hótelherbergi í gamla höfuðstaðnum og hafa ekki hugmynd um hvar maður er staddur en heyra óm af útlensku út um gluggann.

Halló, ef það er ekki kominn tími á meðferð eftir ferðalög á milli landa án þess að vita af því, þá aldrei.

Annars þekkti ég einu sinni mannveru sem átti til að vakna í ýmsum rúmum daginn eftir.

Mannveran lenti á annarri mannveru af gagnstæðu kyni og sú rétti hinni strætómiða um leið og augun voru upprifin og sagði köldum rómi: Strætó kemur eftir fimm.

Guð hvað ég er happí að vera á snúrunni.

Og þið líka, yfir að ég hangi þar en ég er algjört bómullarhöfuð undir áhrifum.

Og ég myndi ekki nenna blogga ef ég væri í byttunni. (Ætla ég rétt að vona).

Ég myndi einfaldlega svamla um í brennivínsfljótinu þangað til ég dræpist.

Ekki flóknara en það.

Farin.

Óminnishegri við Litla-Hraun

Smá sætt

 

Ef ekki væri fyrir fullkomnar () dætur mínar og barnabörn væri ég komin í kreppukör.

(Eins gott að hafa stelpurnar góðar, hver veit nema ég þurfi á þeim að halda fljótlega, jájá).

Jenný Una Eriksdóttir var hér í gistingu í nótt að ósk meðlima kærleiks.

Í morgun:

Amma, dóttir þín (mamma hennar) var stundum óþekkt baddn!

Amman: Ha, var mamma þín óþekk þegar hún var lítil?  Hver sagði það?

Jenný Una: Ég veita.  Ég manða alveg.  Dóttir þín var oft að stríða systrunum sínum!

Og..

Amma þegar ég er há ykkur þá má ég fá fullt af ís.

Amman: Nei Jenný mín og það er enginn ís á virkum dögum.  Mamma þín segir það.

Jenný Una: Dóttir þín ræðir engu hér!

Svona orðaskipti bjarga deginum mínum, jafnvel þó horfur hafi verið svona og svona.

Líka þótt svefninn hafi verið af skornum sammti en þessi unga stúlka lætur sér ekki nægja sitt eigið rúm sem hún á hér á kærleiks til að hvíla í á nóttunni, heldur kemur hún með sæng, kodda, dúkkur og bangsa í þremur ferðum og yfirtekur rúm þeirra sem fyrir liggja.

Og breiðir úr sér.

Mér væri sama þó þau kæmu öll fjögur "baddnaböddnin" og legðust í rúmið mitt.

Er nokkurt fallegra að horfa á en sofandi ungviði?

Í gærkvöldi sá Jenný Una afa hans Olivers í sjónvarpinu um það leyti sem hún var að fara inn að sofa.

Ég get ekki farið að sofa amma, ég verður að horfa á sjónvartið.  Ég ætla að horfa á Afa-Tóta!

Og þegar ég féll ekki fyrir þörf barns fyrir sjónvarpsgláp, tók hana í fangið og bar hana inn í rúm til bókalesturs, veinaði hún brostinni röddu: Afi Tóti, afi Tóti!

Hvaðan hefur barnið þessa dramatík?

Ekki frá ömmunni, sem alltaf er róleg og haarderuð.  Alltaf.

Kreppa?

Hvað er það?

P.s. Ekki svo voðalega gömul mynd af Jenný Unu og Oliver mínum sem býr í London.

N 1 í formannsslag

Samkvæmt Mogganum okkar allra er Bjarni Ben djúníór einn í formannslagnum.

Ennþá..

Er hægt að vera í slag við sjálfan sig?

Er það nokkurs konar glíma við ekkert?

Ég hefði haldið það.

Það er að minnsta kosti afskaplega rússneskt eins og margt annað í þeim eðla flokki sjálfstæðis.

Bölvað rugl.  Hann er réttborinn til embættisins eins og allir vita.

Búmm - pang - hviss  og púmm.

Enn einn í formannsslag

Ertu ekki að kidda okkur?

Hafið þið heyrt um stílbrot, stemmingsmorð, antiklæmax?

Gísli Marteinn; ertu ekki að fokking kidda okkur?

"Framundan eru erfiðir tímar og ég vona svo sannarlega að forsætisráðerra haldi áfram að tala beint við okkur um ástandið og að við bregðumst ekki traustinu og gerum það sem í okkar valdi stendur til að þreyja þorrann og góuna. Svo komum við eldri og þroskaðri undan vetri, hvenær sem honum lýkur."

Jájá, ég mun djöflast þar til ég blána í framan til að bregðast ekki trausti forsætisráðherra.

Á hvaða landsfundi frelsaðist þú góurinn?

Fórstu öfugumegin fram úr drengur?

Mér sem fannst þú svo mikil dúlla.

Pistillinn allur.

Algjörlega fallin fyrir EI

Ég er algjörlega "head over heals" í honum Eddie Izzard sem dóttir mín er nýbúin að kynna mig fyrir.

Sko myndböndunum hans, ekki honum persónulega.

Ég læt ykkur um að dæma.

Það er gott að hlægja fyrir svefninn.

Later.

..og ég vissi það!

 

Hann borðaði steiktar kótelettur með raspi, grænum Ora baunum og brúnuðum kartöflum.

Hann skvetti á sig vatni úr vaskinum, mátti ekki vera að því að baða sig, skellti á sig Old Spice.

Hann klæddi sig í rauðdoppóttu skyrtuna og fór í fermingajakkafötin frá Drengjafatavinnustofunni, en þau voru farin að glansa smá af notkun og voru tveimur númerum of lítil.  Hvað, sagði hann við sjálfan sig, það er innihaldið sem telur ekki lúkkið sjálft.

Hann náði sér í Vodkann og kókið og settist út á svalir.  Drakk þar til upphitunar áður en hann fór ofan í bæ með vinunum sem áttu líka fermingarföt frá Drengjafatavinnustofunni.

Þeir þvældust um götur miðborgarinnar, klipu í rassa sem áttu leið fram hjá þeim og þeir höfðu hátt, þeir sungu til dæmis "Undir bláhimni" og "Harðgerða Hanna".

Þeir slógust smá, duttu hér og þar og gerðu háreysti á börum.

 Þetta var hið fullkomna föstudagskvöld enda allir í svaka stuði út af handboltanum.

En þetta var samt bara upphitun fyrir það sem hann kallar "Ómenningarnótt".

Eftir að hafa keypt sér kjamma á Umfó var haldið aftur ofan í bæ og nokkrir miðborgargestir voru ónáðaðir til viðbótar, bara svona til að setja punktinn yfir i-ið á þessu fullkomna kvöldi.

Löggan kom og tók hann vegna þess að hann blóðgaði einhvern nörd utan að landi.

Þetta var Erill gærdagsins.

Konan hans sagði mér þetta.

 Hvað var ég ekki búin að segja, börnin góð.

Erill hjá lögreglunni

Alvarlegt líf

Ég er ekki hrifin af Iceland Express flugfélaginu.  Einfaldlega vegna þess að reynsla mín af þeim er ekkert sérstök.  En hvað um það, þeir geta alltaf bætt sig.

En húmorinn í blaðinu þeirra finnst mér frábær.  Enda er það Íri sem semur textann.

Borg Flóttans, Keflavík, fær mig til að brosa allan hringinn.

Manni í Reykjanesbæ finnst húmornum alvarlega misbeitt. 

Kannski er þetta alveg á grensunni, ég veit það ekki, en ég veit að mér þætti ekki verra að versla við fyrirtæki sem kæmi mér til að hlægja.

Svona erum við misjöfn.

Lára Ómars kynningarfulltrúi telur að svona kaldhæðinn húmor eigi jafnvel ekki við í svona blaði.

Ég er því ekki sammála, frekar en Reykjanesmanninum sem finnst að þeir sem vinni að landkynningu eigi að taka starf sitt alvarlega.

Ég er í kasti eftir að hafa fengið smá innsýn í innihaldið.

Borg Flóttans (eða please get me out of hear) Keflavík.

City of Near (Borgarnes)

City of Bear (Vík í Mýrdal)

City of Tears (Akureyri, og sagt óhjákvæmilegt að bresta í grát þegar þangað sé komið því „ef enn hefur ekkert slæmt gerst ertu ekki að taka þessa hringferð nógu alvarlega").

Ómæ, ég held ég endurskoði viðhorf mitt til þessa kaldhæðna flugfélags og gefi þeim séns.

Þeir eru krútt.

 

Saklaust grín eða ferðamannafæla?