Nostalgíukast

Ég fékk nostalgíukast þegar ég las þessa frétt.  Þið megið klikka ef þið nennið.

Sjötíuogeitthvað réðu plattaraskórnir lögum og lofum í tískunni, í nokkur ár, meira að segja.  Ég, tískuþrællinn sem ég var (og er), fór ekki úr skónum á þessum árum, nema þegar engin vitni voru til staðar, vegna þess að maður minnkaði um 10 cm. eða svo og buxurnar drógust á eftir manni.

Það var vita vonlaust að ganga í snjó og hálku, þess vegna var ekki gengið nema það allra minnsta, en ég hefði getað ráðið mig í sirkus, sem snúrulabbara, því jafnvægið sem ég náði var aðdáunarvert.  Það er hægt að þjálfa sig í öllu, ég er lifandi dæmi.

Ég vann í Eymundsson í Austurstræti á þessum árum og eina Þorláksmessu eftir lokun, var kvalræði mitt í háum skónum, meira en ég gat afborið og ég skutlaði mér úr þeim.  Það sló þögn á vinnufélagana, þeir störðu á mig undrunaraugum og var verulega brugðið.  Þeir sögðu mér að þeir hefðu álitið mig frekar hávaxna fram að þessu.  Hm.. ég er 163 á hæð. Þetta var hamingjutími svona stærðarlega séð.

Svo leið tíminn, skaðræðisskórnir duttu úr tísku og við tóku ljósabekkir nokkrum árum síðar.  Ég gerðist brún, sólbrún, allan ársins hring.  Ég þarf nú ekki mikið sólarljós til að verða svartari en sál skrattans, en ég gat ekki hætt. 

Það er ekki mér að þakka að ég fékk ekki sortuæxli.  Á öllum myndum frá áttatíuogeitthvað og fram á nítuogeitthvað, er ég svört.  Aljgör ógeðiskona.  Sem betur fer gengur flest svona yfir, ljósabekkirnir líka.  Samkvæmt frétt þá fækkar þessum krabbameinshylkum greinilega.  Ég færi ekki í ljós þó mér yrðu borgaðar fyrir það nokkuð háar upphæðir.

Skórnir æðislegu eru frá 1973 og eru framleiddir fyrir Biba, sem btw var æðislegast búð í heimi, staðsett í London á þessum mektarárum.

Hér er svo ljósabekkjafrömuður kvikmyndanna í bráðskemmtilegu atriði úr myndinn "Something about Mary".

Njótið sunnudagsins krúttmolarnir mínir.

Ljósabekkjum hefur fækkað

Athugasemdir

[Tiger, 30.3.2008 kl. 13:04]

Nostalgíuköst eru skemmtileg, flashbackköst eru líka æði, þannig séð. Ég verð að viðurkenna það að ég er mikill skókarl - á örugglega 20 pör og sumir skórnir passa ekki við nema kannski einar buxur eða þannig - og í sum skópörin hef ég bara aldrei farið í...

Ég er ánægður með að ljósabekkir séu á undanhaldi. Fólk gerir sér alls ekki grein fyrir því hve hættulegir þeir eru í raun - fyrr en of seint. Sjálfur hef ég farið í 4 aðgerðir vegna krabbameins sem rakið er til sólarbekkja/sólar meðal annars.. hræðilegt að heyra af börnum undir fermingu hamast í ljósabekkjum, skelfilegt bara. Knús í þína nostalgíu krúttmoli og eigðu yndislegan sunnudag.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 30.3.2008 kl. 13:10]

Þú ert nú meiri sögukonan Jenný mín.  Víst man ég eftir þessum skóm, gott ef ekki var rætt um að fótbrotum hefði fjölgað á þessum tíma, verulega.  En þú segir svo skemmtilega frá. 

Eg er líka sammála því að gott mál að þessum bekkjum er að fækka, ég var reyndar byrjuð fyrr, keypti mér svona það sem var kallað háfjallasól hehehe, mátti bara vera í ljósunum í tvær mínútur, og átti samt til að skipta um ham nokkrum sinnum.  Átt þessa háfjallasól lengi mörg ár, og hún var notuð grimmt löngu áður en ljósabekkir komu til sögunnar. 

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 30.3.2008 kl. 13:59]

Eins og skrifað um mig.Fólk hélt að ég væri af blönduðum kynstofni á tímabili.Og ég átti leðurstígvél sem voru eins og smurð á fótinn upp á hné.10 Cm hæll.svört og svört jakkaföt með spjótakraga og spjótakraga-skyrtu.Að sjálfsögðu keypt í Karnabæ. Mannstu eftir gallaskyrtunum og gallabuxunum með útsaumuðum vösum?

[Jóna Á. Gísladóttir, 30.3.2008 kl. 14:25]

ég trúi því ekki að þú hafir unnið á 10 sentímetrunum við afgreiðslustörf addna brjálæðingurinn þinn.

Ég átti svo sannarlega mitt ljósabekkjatímabil. Þvílík skelfing.

[Gunnar Gunnarsson, 30.3.2008 kl. 14:42]

Fáir sem toppa það svartari en sál skrattans.

[Helga Magnúsdóttir, 30.3.2008 kl. 15:26]

Elskaði þessa skó, gekk á þeim linnulaust þrátt fyrir að vera 177 cm á sokkaleistunum. Og Biba var bara æðisgengin. Snyrtivörudeildin þar var algjört gósenland og fötin voru gjörsamlega æðisleg. Manstu ekki eftir Mr. Freedom? Það var sko búð í lagi.

[Huld S. Ringsted, 30.3.2008 kl. 16:38]

Ég man vel eftir svona skóm, ekki á mínum löppum heldur systur minnar sem er aðeins eldri. Þegar hún kom frá London þá voru alltaf svona skór í farteskinu hjá henni, gull og silfurlitaðir keyptir í Biba. Loksins þegar ég mátti fá svona klumpa þá voru þeir orðnir flatir en með risabotnum og litla ég naut þess í botn að vera risastór (ég er bara 165)

[Anna Ólafsdóttir (anno) (IP-tala skráð) 30.3.2008 kl. 17:03]

ég lét þessa skótísku mestmegnis fara fram hjá mér  - en ekki brúnkudæmið. Ég tók meira að segja einhver hylki líka, gulrótarhylkin svokölluðu  - og varð eins og gulrót á litinn - það var agalegt

[Jenný Anna Baldursdóttir, 30.3.2008 kl. 17:07]

Hvar var Mr. Freedome?

Those were the days stelpur, en ég sakna ekki ljósabekkjanna.  Guð að maður skyldi sleppa með skrekkinn.

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 30.3.2008 kl. 17:25]

Heheh.. ég man að mamma átti svona skó og systur hennar líka, það var brjálæðislega flott að klæða sig í þá. Ég fann nú gömlu skóna hennar mömmu og fór í þeim út, ég man ekki betur en að ég hafi gengið berfætt heim, það var ekki hægt að ganga í þessu til að bjarga lífi sínu.

Ég tæki ofan hattinn minn fyrir þér Jenný Anna, -ef ég hefði hann- bara fyrir það eitt að hafa unnið i þessu heilann dag og hvað þá meira.

Hneigi mér fyrir þér.

Knús í klessu megapæja.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 30.3.2008 kl. 17:30]

Guðrún mín, ég vann ekki bara heilan dag, ég fór aldrei úr skónum innan um fólk á þessum tíma.  Allar buxur voru miðaðar við plattara þannig að það var ekki hægt öðru vísi en að líta út eins og fíbbbbbl.

Knús á eyjuna.

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 30.3.2008 kl. 17:48]

Jenný... ég ét hattinn minn um leið og ég fæ hann   Þú ert hetja.

[Eva Benjamínsdóttir, 30.3.2008 kl. 18:49]

Þú hefur verið æðisleg og ert enn, enda staðið og gengið alla af þér og haltu því bara áfram skemmtilegust á flókaskónum þessvegna 2025

[Edda Agnarsdóttir, 30.3.2008 kl. 20:15]

Ég átti aldrei svona skó. Mamma kom einu sinni með einhverja pena skó á hælum með þykkum botni, leðurskór brúnir og nokkuð vandaðir, ég fór með þá til skósmiðs og lét lækka sólann og líklega hælarnir líka.