Að fórna næstum því lífi sínu fyrir Glaumbæ

 

Fyrir grilljón árum síðan, eða svona 1968 eða svo, var ég á glansgellulistanum.  Ég fór ekki út úr húsi nema með árshátíðarmálningu (ekki einu sinni út með ruslið, hvað þá lengri vegalengdir), ég dressaði mig upp, ef ég þurfti að fara í mjólkurbúðina fyrir ömmu, ég hefði gætað rekist á væntanlegan kærasta á leiðinni.  Þið skiljið hvert ég er að fara.

Þetta kvöld sem er hér til umræðu var veðurfarslega eins og þetta, nema það snjóaði stöðugt, strætó gekk ekki og leigubílar komust hvorki lönd né strönd, hvað þá Skódar og Mozkowitsar.

En ég og Ragnheiður vinkona mín vorum á leið í Glaumbæ að hitta flottustu gæjana í bænum.

Klæðnaður og meiköpp var eftirfarandi:

Hvítur satínkjóll í pjöllusídd, sérsaumaður audda, leðurstígvéli sem náðu upp á læri, kallaðir melluskór af foreldrum mínum þegar ég heyrði ekki til, hátískuskór af öllum öðrum, brún sérsaumuð rúskinnskápa með tveimur tölum að ofan, að öðru leyti opin.  Gerviaugnahár á augum, ásamt þykkri línu af ælæner og grænum augnskugga ásamt teiknuðum augnahárum niður á miðjar kinnar, Twiggystæl.  Bleikur varalitur og brúnleit síð hárkolla fullkomnuðu sköpunarverkið.  Vinkonan var í stíl, litir aðeins öðruvísi.  Við vorum tvíburar í tískunni.

Hvernig kemst maður í Glaumbæ í þessum útbúnaði af Hringbraut Vesturbæjar, þegar ekki einu sinni var bílfært?  Við klæddum okkur í sjóstakka, (ekki úr sjómannsfjölskyldu fyrir ekki neitt) vitandi að það var ekki séns að þekkja okkur þar sem ekki sást út úr augum vegna ofankomu.  Svo óðum við skafla upp í heila.

Við náðum á áfangastað.  Við og ca. 15 aðrir plús starfsfólk.  Það var frítt á barnum, draumaprinsarnir komu ekki, en í staðinn voru þarna tveir ógissla sætir veðurathugunarmenn (svo við hæfi eitthvað), (nemar) sem dönsuðu guðdómlega.  Hljómar voru að spila, en ekki hvað, það hefði mátt rigna eldi og brennisteini áður en þeir færu að láta sig vantar.

Lærdómur þessar frásagnar er enginn.  Það er einfaldlega gaman að vera ungur, uppátækjasamaur og geta drepið fyrir tísku og fönn.  It´s all in the fun.   Það er ALLT hægt ef viljinn er fyrir hendi.

Ég get vottað að meira að segja Mary Quant hárkollan og gerviaugnahárin högguðust ekki undir snjógallanum.

Þetta ættu allir að prófa einu sinni.

Og lag kvöldsins var:

Örugglega þetta eða eitthvað þessu líkt amk.

Athugasemdir

[Ragnheiður , 16.1.2008 kl. 22:07]

Iss ég var 6 ára og enn í drullumallinu bara

Var svo ekki í þessum gír síðar á æfinni og það er orðið of seint fyrir mig að breytast í glamúrgellu.

[Jóna Á. Gísladóttir, 16.1.2008 kl. 22:35]

Dááásamleg færsla. Ég man eftir mínum veðurbarning einhverjum árum seinna. Alltaf berfætt í mokkasínum (örlítið öðruvísi skófatnaður en þú nefnir ) sem urðu auðvitað gegnblautar á no time. Planið var þrætt í öllum veðrum og vindum.

[Heiða Þórðar, 16.1.2008 kl. 23:17]

Ég er enn stödd þarna...nei....nýskriðin

[Ásdís Sigurðardóttir, 16.1.2008 kl. 23:28]

Ég var tólf ára. Þetta er frábær frásögn og auðvitað ekkert point nema það að það var yndislegt að vera ungur. Góða ferð þegar þú ferð. En þú átt örugglega eftir að blogga meira áður.

[Steingrímur Helgason, 16.1.2008 kl. 23:58]

Vá, ertu virkilega svona rosalega obboslega mikið gömul ?

Brann þetta ekki einhverntíman um miðja síðustu öld ?

Nenni ekki að 'gúggla' því ...

HeHe.. HeHe .....

Húba....

[Margrét Birna Auðunsdóttir, 17.1.2008 kl. 00:43]

Nælonsokkabuxur eru mjög vanmetinn klæðnaður. Þær eru í rauninni mjög hlýjar

Í hálku er afar gott að vera á pinnahælum, maður bara heggur þeim ofan í klakann...

Það kom sér vel í röðinni fyrir utan Hollí svona tíu árum síðar, sérstaklega ef maður náði ekki inn fyrir hálftólf

[Kjartan Pálmarsson, 17.1.2008 kl. 01:21]

Varst þú þessi Harpa Sjöfn?

[Ía Jóhannsdóttir, 17.1.2008 kl. 07:37]

Hehehe heppin engin biðröð það kvöldið 

[Sunna Dóra Möller, 17.1.2008 kl. 08:54]

Þú hefur verið algjör pæja , þegar maður er á þessum aldri, þá er ekkert sem stoppar mann í því að komast á ball....ég man eftir nokkrum skiptum !