ÞEGAR ÖFUNDIN SLÓ MIG Í HAUSINN

Þegar ég var í níu ára bekk í Meló, réðst öfundin á mig og barði mig bókstaflega í hausinn.  Stjörnur og allt.  Það var dýrmæt lexía.

Söguskýring:

Japanska menntamálaráðuneytið efndi til teiknisamkeppni meðal níu ára barna í Reykjavík og þemað var "Móðir mín".  Við teiknuðum öll.  Svo leið og beið fram að skólaslitum.  Gunní vinkona mín fékk koparpening og skrautskrifað verðlaunaskjal á japönsku.  Ég varð öfundinni að bráð. Við gengum heim og ég færðist öll í aukana, í öfund minni og heift.  Hún teiknaði illa, þeir vorkenndu henni bara þarna í Japan, verðlaunuðu hana svo hún færi ekki að grenja.  Svo höfðu þeir skrifað Guðrún Karlspót á skjalið.  Fíflalegt maður, en nei annars, þetta var örugglega einhver önnur Guðrún, sko Guðrún sem gat teiknað.  Ömurleg mistök.  Svo var peningurinn ljótur, þunnur og einskis virði.  Hún gat bara hent honum þarna sem við vorum staddar á Víðimelnum.  ENGINN maður með réttu ráði myndi ásælast þetta rusl.

Og mitt í heiftartölunni - BÚMM BANG-STJÖRNUR OG NIÐURHNIG TIL JARÐAR.  Vissuð þið að það er ekki gott að skella með ennið á ljósastaur?  Trúið mér, sælan lýsir algjörlega með fjarveru sinni.

Þegar ég kom heim og amma mín hafði fengið að heyra útskýringu á hvers vegna kúla á enni var eins og hrútshorn og glóðarauga blárra en blátt sagði gamla konan að þarna hefði öfundin ráðist á mig.  Hún hitti mann alltaf sjálfan fyrir.  Eins og allt sem maður framkvæmir í lífinu, bæði gott og slæmt.

Síðan var ég send út í Drífanda (kaupmaðurinn á horninu) og látin kaupa konfektkassa og gefa vinkonu minni.  Eftir það hef ég reynt að hemja í mér þessa ljótu kennd.  Það tekst bærilega, þökk fyrir, en auðvitað er það upp og niður eins og gengur.

Súmíbítmíbætmí!

Úje

Athugasemdir

[Jóna Á. Gísladóttir, 12.8.2007 kl. 16:46]

Ó ég man nú eftir nokkrum svona öfundarmómentum sjálf en engri svona líkamlegri refsingu í kjölfarið

[Sunna Dóra Möller, 12.8.2007 kl. 17:12]

Frábær frásögn alveg......á nokkrar góðar stundir líka sjálf þar sem að öfundin hellist yfir mig........gerist enn í dag, sérstaklega þegar  ég keyri á hverjum degi framhjá Reykjavíkurflugvelli og sé allar einkaþoturnar.......þá verð ég pínu græn af öfund.....en svo ranka ég sem betur fer við mér og verð bara þakklát fyrir það sem ég á í dag ....gleði. gleði, gleði.....gleði líf mitt er....hehe!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.8.2007 kl. 18:06]

Þetta er með því betra sem ég hef lesið lengi elsku Jenný mín.  Vá þetta er orðakonfekt út í gegn.

[Edda Agnarsdóttir, 12.8.2007 kl. 18:26]

Ætli  mar hafi ekki oft öfundað einhvern? Æi ég er ekki nógu klár á því, mér finnst nefnilega allt í lagi að öfunda en það finnst ekki öllum. Allavega hefur það líklega gerst og gerir enn, að kunna ekki nægjanlega að gleðjast yfir þvi sem aðrir fá!

[Elin Arnar (IP-tala skráð) 12.8.2007 kl. 18:31]

LOL skemmtileg saga Jenný :) Það sem gerir okkur skemmtileg er hvað við erum breysk og skemmtilegasta fólkið að mínu mati er það sem hefur húmor fyrir því. Þú hefur það augljóslega ;)

[Kristín Katla Árnadóttir, 12.8.2007 kl. 18:50]

Góð frásögn maður er bara mannlegur en öfundin er ljót.

[Kristín M. Jóhannsdóttir, 12.8.2007 kl. 19:13]

 Hún amma þín vissi hvað hún söng.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 12.8.2007 kl. 20:42]

Ára þeirra sem eru að drepast úr öfund er eiturgræn...eins og snákur.  Var þetta Nóa konfekt sem þú keyptir handa vinkonu þinni??? Ömmur kunna sko að kenna..ha?

[Jenný Anna Baldursdóttir, 12.8.2007 kl. 20:53]

Takk stelpur (hér er alltaf allt löðrandi í konum).  Katrín, það er ekki tilviljun að rósin er græn

[Jens Guð, 12.8.2007 kl. 23:47]

  Sennilega er það börnum eðlislægt að öfunda þá sem skara fram úr.  Öfundin á uppvaxtarárum hefur þá góðu hlið að blása manni kapp í kinn og reyna að jafna metin.

  Sem betur fer hefur ödund alveg rjátlast af mér eftir að ég komst á fullorðinsaldur.  Ég ætla að svo sé um fleiri.