MÉR DYTTI ALDREI Í HUG...

..að leggja það á fólk að segja frá því sem mig dreymir.  Eitt af því leiðinlegra sem ég lendi í er þegar fólk, í löngu máli, reynir að útskýra fyrir mér drauma.  En í nótt dreymdi mig ma:

Skartgripi, hjónaskilnað, pabba með míkrófón, heimili fyrir óvirka alka, fullt af börnum, nýtt hús og búferlaflutninga, ferð á sjó, peninga, bilaða síma og helling af fötum.

En eins og ég hef áður bent á, þá dettur mér ekki í hug að segja frá eða blogga um drauma mína.  Þeir eru fyrst og fremst tilfinning.

Hm...

Athugasemdir

[Edda Agnarsdóttir, 11.6.2007 kl. 14:03]

Láttu þig dreyma!

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 11.6.2007 kl. 14:58]

Get alveg dáið þegar fólk byrjar: „... svo var ég allt í einu stödd á Laugaveginum en þetta var ekki Laugavegurinn. Þar hitti ég Gunnu frænku en svo var þetta ekki Gunna frænka ... “ Ég fer fljótlega að slefa af vanlíðan og dett út af ef enginn bjargar mér. Sumir draumar eru vissulega skemmtilegir og það er bara gaman að heyra af skrýtnum draumum vina sinna. Aðrir .... *hrollur*

[Jóna Á. Gísladóttir, 11.6.2007 kl. 15:36]

Sammála

[Jenný Anna Baldursdóttir, 11.6.2007 kl. 17:49]

Gurrí hvað með þennan: Ég var í N-Y en var samt í Kringlunni og fyrrverandi maðurinn minn var með mér en hann var samt núverandi sko og við vorum að fara að fljúga til Indlands sem var samt Færeyjar okokok you get the point. Smjúts