Á MEÐAN BÖRNIN SOFA

 

Ég bloggaði í fyrradag um telpuna sem rænt var úti í Portugal á meðan  foreldrarnir fóru út að borða rétt hjá hótelinu.  Stúlkan þriggja ára var sofandi heima ásamt tveggja ára tvíburasystkinum.  Mér fannst og finnst ábyrgðin vera foreldranna og fannst með ólíkindum að þau skildu börn sín eftir svona lítil þrátt fyrir að þau hafi farið til að tékka á þeim á ca. 20 mínútna fresti.  Ég fékk nokkuð mörg komment þar sem fólk var ekki par hrifið að þeirri skoðun minni að finnast ekki í lagi að bregða sér aðeins frá.

Ég ætla ekki að skrifa meira um þetta tiltekna mál.  Vona bara að telpan finnist og komist heil og höldnu aftur til foreldra sinna og systkina.

En aftur að því að vera með börn.  Þegar smábörn eiga í hlut þá skilur maður þau ekki eftir eftirlitslaus, hvorki vakandi né sofandi. Það tekur sekúndubrot fyrir lítið barn að fara sér að voða.  Ég tala nú ekki um ef barn vaknar og enginn er til að sinna því, hversu mikið áfall það hlýtur að vera fyrir litla manneskju.  Ef fólk ætlar að eiga börn þá verður það að forgangsraða með þarfir barnsins að leiðarljósi.

Getur verið að fólk í dag bregði sér frá á meðan börnin sofa t.d. niður í þvottahús,  út í sjoppu eða í  næstu íbúð?  Mér er spurn.

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 6.5.2007 kl. 14:47]

Hefur ekki komið fram að það var klukkustund síðan þau litu til barnanna síðast?? Sorry... en mér finnst þetta út í hött. Maður skilur börnin sín ekki eftir eftirlitslaus og sérstaklega ekki í ókunnugu landi

[Kristín Katla Árnadóttir, 6.5.2007 kl. 16:44]

Já þetta er allveg rétt hjá þér  Jenný maðu á aldrei að skilja börnin sín ein eftir.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 6.5.2007 kl. 17:44]

Rosalega hleypir þetta miklu tilfinningaróti á stað.  Takk stelpur.

[Hugarfluga, 6.5.2007 kl. 18:25]

Það er svo margt, sem maður á ekki að gera, en gerir samt og lærir af mistökunum. Vonandi verður þessi kennslustund blessuðum foreldrunum ekki dýrkeypt. Ég virkilega finn til með þeim.

[Jóna Á. Gísladóttir, 6.5.2007 kl. 18:46]

Ég man eftir því þegar ég var að draga krakkana í barnastólnum inn á baðherbergi með mér svo ég gæti kú... í rólegheitum. Ég var ekki í rónni að skilja þau eftir á meðan ég skrapp á klósettið. Einnig tróð ég lítilli þvottavél inn á baðherbergi svo ég þyrfti ekki að nota þvottahúsið 3 hæðum neðar. En stundum hefur fólk ekkert val með suma hluti. Á þá á ég auðvitað ekki við að skreppa út í búð, hvað þá á veitingastað. En þetta er agalega sorglegt mál með þessa bresku fjölskyldu.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 6.5.2007 kl. 19:38]

Ég finn að sjálfsögðu innilega til með foreldrum þessarar litlu stúlku.  Svo er ég að tala um þessi almennu viðmiðunarmörk í barnauppeldi.  Takk krakkar.

[Ester Júlía, 6.5.2007 kl. 20:00]

Þetta er ógurlega sorglegt mál og ég finn mjög mikið til með foreldrunum.  Held nú að allir geri það.  Varðandi að skilja börn eftir eftirlitslaus þegar þau sofa á meðan farið er  í sjoppu eða búð rétt hjá þá myndi mér aldrei detta í hug að gera.  Ég veit ekki með þvottahúsið, hef ekki reynsluna af því að vera ein með barn og skjótast í þvottahúsið á annarri hæð ( ekki 2. hæð) Þegar ég var með hina strákana mína litla þá var þvottahúsið á sömu hæð .  ( átti þá sjómann sem mann) 

En æ hvað ég vona innilega að barnið finnist sem fyrst, ég get ekki hugsað þá hugsun til enda hvernig barninu hlýtur að líða.. og svo auðvitað foreldrunum.  

[Steingerður Steinarsdóttir, 6.5.2007 kl. 20:05]

Þetta er alveg rétt hjá þér Jenný. Þegar sonur minn var 18 mánaða fór ég í sturtu meðan hann svaf í rúmi sínu. Ég tók minn tíma. Klæddi mig og þurrkaði hárið síðan leit ég á barnið. það var þá horfið úr rúminu sínu og út úr íbúðinni. Í fyrsta sinn hafði honum tekist að opna hurðina sjálfur. Hann fannst í baði með jafnöldru sinni sem bjó á næstu hæð fyrir ofan en þetta kenndi mér verðmæta lexíu.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 7.5.2007 kl. 01:00]

Ég þorði það heldur aldrei.  Hehe.

[Björg K. Sigurðardóttir, 7.5.2007 kl. 01:44]

Útlendingar eru líka alveg gjörsamlega stórhneykslaðir á Íslendingum fyrir að skilja börnin sín eftir sofandi úti í barnavagni. 

[Ester Júlía, 7.5.2007 kl. 06:45]

Ég verð að viðurkenna að ég lét börnin miskunnarlaust  útí vagni í öllum veðrum og vindum.  Hvíldin var kærkomin og ekki síst fyrir mig þar sem börnin sváfu mun lengur úti en inni. ;-)  Já þetta er nú einn siðurinn sem útlendingar skilja alls ekki.