OG AF ALLT OF STÓRUM HÖRMUM..

Þegar ég var að skrifa fyrra innleggið um þá undarlegu staðreynd að ég skyldi ekki spyrja um ákveðna hluti þegar ég var lítil, þrátt fyrir að vera yfirmáta forvitin, mundi ég eftir enn einu furðuverkinu úr útvarpinu.  En það voru "dánarfregnir og jarðarfarir".  Kannist þið við eftirfarandi:

Sonur okkar, bróðir, faðir og afi lést á heimili sínu.. osfrv.?  Í nokkuð mörg ár hélt ég að út um víðan völl hríðféllu heilu fjölskyldurnar í einu í valinn.  Auðvitað las ég um Móðuharðindin og Svarta dauða í skólanum þar sem fólk féll í umvörpum.  Ég heimfærði þessi fjöldaandlát upp á svoleiðis óáran. Ég spurði aldrei, skildi þetta svona en fannst þetta ískyggilega algengt og sjálf þekkti ég sem betur fer ekki til neinnar fjöslkyldu sem hafði þessa stóru harma að bera.  Bjóst við, held ég, að þetta væri að gerast úti á landi, en það var óskilgreindur staður í huga borgarbarnsins jafn lang í burtu og Kína sjálft.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.4.2007 kl. 12:59]

Það var margt skrýtið sem kom út úr þessum skrýtna kassa, eins og nú verða leikin nokkur lög af plötum.  Ég sá alltaf fyrir mér eldunarplötur hehehe.... Rigning á víð og dreyf var eitt sem ég gat ekki skilið.   Skoruvík á Langanesi var rosalega dularfullur staður. 

[Heiða Þórðar, 9.4.2007 kl. 14:00]

Ég man að í hvert og eitt einasta skiptið yfir andlátsfréttunum sagði amma; -Blessuð sé minning hans/hannar?

Ég; -þekktirðu hann/hana

svarið var: nei, nei ég ekki hugmynd hver þetta var....

[bara Maja..., 9.4.2007 kl. 14:04]

Æji já svo voru allir jarðaðir í Kyrrð-Ey... hvað ætli margir hafi komist fyrir á þeirri Eyju ?

[Jenný Anna Baldursdóttir, 9.4.2007 kl. 14:39]

Þið hafið ekki verið betri ég stelpur

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 9.4.2007 kl. 15:49]

Þekki eina litla sem fór í jarðarför og beið spennt, spurði svo: Hvenær á að "kirkja" Jóa frænda? 

[Svava frá Strandbergi , 9.4.2007 kl. 18:54]

Ég man vel eftir þessum dánarfregnum og jarðarförum sem alltaf voru lesnar á sama tíma og verið var að borða kvöldmatinn. Ég missti oft matarlyst sérstaklega ef kjöt var á boðstólum, fannst þá eins og satt var að við værum að borða lík. Líklega var þetta upphafið á ógeði mínu á kjöti til átu.

En eitt fannst mér skrýtið hve margir féllu fyrir hendi fjölskyldunnar eða þannig skildi ég það þegar hnýtt var aftan við dánarfregnina,  'fyrir hönd fjölskyldunnar...l' 

[Jenný Anna Baldursdóttir, 9.4.2007 kl. 18:59]

[Jenný Anna Baldursdóttir, 10.4.2007 kl. 00:42]

Kva "eina" vitleysan upp á fleiri hundruð km?? Hehe