HUGS...

Ég nota sunnudagskvöldin yfirleitt til að hugsa.  Þess á milli hugsa ég ekkert, alls ekkert.  Nei, nei segisonna.  Sunnudagar eru smá blúsaðir finnst mér, öll vikan framundan, helgin rosalega fljót að líða og maður er stundum hálf ruglaður yfir því að hún skuli vera afstaðin.  Ég var að raða því upp,   hvað ég ætla að gera í vikunni og á morgun er erfiður dagur.  Þýðir ekki að nota pollýönnuna á það.

Vinkona mín verður jarðsett á morgun.  Æskuvinkona mín sem ég kynntist þegar við vorum á 13. ári. Það er erfitt.  Fyrst og fremst fyrir strákana hennar tvo, eiginmanninn og pabba hennar,  ég kvíði fyrir jarðarförinni. 

Maysan mín kemur loksins með barnabarnið á fimmtudaginn.  Ég var að stressa mig á hvað ég ætti að hafa í matinn og svoleiðis.  Þetta er auðvitað bara bilun. Allskonar léttvægir hlutir eru að hrannast upp í huganum á mér, hlutir sem eru tertubiti og ættu ekki einu sinni að vera á ferð í kollinum á mér.  Hvaðan kemur þessi hugmynd um að plana alla skapaða hluti fyrirfram? Rosalega get ég orðið pirruð yfir svona yfirskipulagningu.  Svo gæti komið eldgos á morgun.  Hm.. ég er sem betur fer ekki sannspá kona.

Þetta hugserí á mér leiðir ekki til niðurstöðu.  Það er galið að setjast niður á sunnudagskvöldi og koma sér í stress.  Eins og það hafi nokkurn tímann leyst einhvern vanda að vera áhyggjufullur og stressaður.  Ónei.  Ég held ég sé búin að tæma hugann með þessum skrifum núna og læt þau vaða þrátt fyrir að þau hafi ekki boðskap, séu ekki um pólitík og skipti ekki nokkru máli.

Góða nót hugs..hugs..

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 19.3.2007 kl. 09:19]

Megi dagurinn verða þér góður