UM NAUÐGANIR

Í Blaðinu nú í vikunni rakst ég á litla frétt þar sem fram kom að 7 konur hafi kært nauðgun frá áramótum.  Það finnst mér nokkuð há tala en auðvitað veit ég að kærðar nauðganir segja ekkert eða lítið til um fjölda nauðgana. Tiltölulega fáar nauðganir eru kærðar.  Réttarkerfið og dómar í nauðgunarmálum virka ekki beinlínis hvetjandi fyrir þolendur þessa hroðalega ofbeldisglæps að leita réttar síns.  Stígamót haf þó gjörbreytt umræðu um nauðganir en auðvitað finnst manni að þessi mál breytist hægt.  Gömul og ónýt viðhorf lifa góðu lífi. 

Ennþá verður maður var við undarleg sjónarmið fólks gagnvart þolendum nauðgana.  Þau virðast vera allsstaðar þó ekki á yfirborðinu lengur, þe fólk tjáir sig ekki jafn glaðlega um úr sér gengnar goðsagnir á þessum glæp glæpanna, ekki opinberlega amk. en það er ekki langt síðan að það breyttist.  Ennþá heyrist þó eitthvað þessu líkt: Hvað var hún að þvælast þarna um miðja nótt?  Hún var klædd eins og glyðra við hverju býst hún? Hún bauð upp á þetta hún fór heim með manninum osfrv. osfrv. 

Það er eins og með heimilisofbeldið, athyglin er öll á þolandanum.  Af hverju fer hún ekki? Setjum þetta í samhengi.  Umferðarslys eru tíð, ef kona verður fyrir bíl spyrjum við af hverju hún hafi verið að þvælast fyrir bílnum? Að hún geti sjálfri sér um kennt? Að hún hafi boðið upp á að það yrði keyrt á hana? Nei að sjálfsögðu ekki, það væri algjörlega glórulaust. 

Í hverju var konan, var hún búin að drekka, kannski gaf hún fyrirheit með hegðun sinni?  Einu sinni var sagt við mig þegar ég var unglingur að ekki mætti kyssa stráka og æsa þá upp því þá gæti maður lent í einu og öðru.  Sem sagt; karlmenn eru dýr, þeir geta ekki stoppað hafi verið ýtt á "on-takkann".  Ég hef ekki svona litla trú á karlmönnum.  Sífellt hafa fyrirbyggjandi aðgerðir beinst að stelpunum.  Ekki gera svona, ekki segja þetta, ekki klæða þig svona og áfram... og áfram .... og áfram.  Ekki skrýtið að konur veigri sér við að kæra. Allir muna eftir frasanum; nei er meyjar já! Þannig að nei hjá konu er bara fyrirsláttur, hluti af leiknum og ber því ekki að virða.

Ennþá er verið að réttlæta hegðun nauðgara með því að þeir séu fullir (á meðan þolandinn verður ótrúverðugur fyrir að hafa verið undir áhrifum) eða áhrifagjarnir eða svo "æstir" að þeir ráði ekki við sig.  Réttlætingarnar eru óteljandi.  Staðreyndin er þó sú að í yfirgnæfandi tilfellum nauðgana tekur naugarinn meðvitaða ákvöruðun um að fremja glæpinn.  Einhvers staðar á leiðinni ákveður hann að nauðga.  Sú ábyrgð verður ekki af honum tekin.

Samkvæmt ofannefndri grein í blaðinu þá eru flestar nauðganir hér á landi sk kunningjanauðganir, þe fólk þekkist, eða fer heim saman af skemmtistöðum og svo endar það með nauðgun.  Í fyrra heyrðum við töluvert um hópnauðganir og síðast í gær var sagt frá að unglingsstúlka hafi kært hópnauðgun. Það er beinlínis skelfilegt til þess að hugsa hversu harður og grimmilegur veruleiki það er sem unga fólkið okkar virðist lifa og hrærast í.  S.k. nauðgunarlyf (Flunitrazepam sem áður var kallað Rohypnol) er enn notað og er það ekki algjörlega á hreinu að ásetningurinn til að fremja glæpinn er augljós í þeim tilfellum?

Karlahópur Feministafélagsins er að gera mjög góða hluti.  Þeir hafa gert sitt í því að færa ábyrgðina þangað sem hún á heima þe yfir á gerandann.  Þeir hafa unnið gott starf og ég er viss um að það er ómetanlegt fyrir útrýmingu á kynbundnu ofbeldi að karlmenn taki þátt í að uppræta það.

Meira seinna

 

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 16.3.2007 kl. 17:42]

Fínn pistill !!

[Jenný Anna Baldursdóttir, 16.3.2007 kl. 18:36]

Takk Heiða, þetta er málaflokkur sem aldrei má sofna á verðinum yfir.