KONUR OG VARALIÐ

Athyglisvert finnst mér að konur skuli vera í meirihluta þeirra sem vilja varaliðið hans Björns.  Mér finnst það svo úr takti.  Mín reynsla er sú að karlmenn trúi frekar á myndbirtingu valdsins.  Ég skrifaði færslu um þessa hugmynd Björns fyrir einhverju síðan og ég tók þessu alltaf sem hálfgerðum brandara í héraði.  Fannst eins og Björn væri að neyta allra ráða til að koma á fót herliði.  50,9% þeirra sem tóku afstöðu voru hlynnt því að varaliði lögreglu verði komið á fót.

Mesta andstaðan við varaliðið hans Björns er hjá VG en 57,8% þeirra eru andvígir.  Ég get auðvitað stólað á mitt fólk.  Ég hef ekki trú á hernaðarlegum tilburðum ráðherrans.  Ég held að vinstri-grænir, sem eru á móti öllu stríðsbrölti og viðlíka hlutum hugnist þess vegna ekki hugmyndin.  Það er mín afstaða sem friðarsinna sem gerir það að verkum að um mig fara ónot.  Nær væri að taka þátt í kostnaði björgunarsveitanna og efla þær en þær vinna ómetanlegt starf í þágu okkar alla.

Ég minni svo á bara í framhjáhlaupi að það er EKKI vitlaust að setja X við V þ.12.maí n.k.

Meirihluti hlynntur stofnun varaliðs lögreglu

FURÐULEGT SVO EKKI SÉ MEIRA SAGT!

Furðulegur tvískinnungur í  dönskum lögum varðandi barnaklám.  Danska lögreglan rannsakar ekki mál þar sem fólk er grunað um að skoða barnaklám á netinu, þar sem slíkt er ekki ólöglegt.  Aðeins er ólöglegt að vista slíkt efni á tölvum og kaupa aðgang að því.  Hver er eiginlega munurinn?  Ég sé hann ekki.  Þessi staðreynd kemur fram í svari dómsmálaráðherra Danmerkur við fyrirspurn frá þingmanni sósíalista, P.V. Bagge.

Ég fæ seint skilið allar þessar hliðargötur sem ligga að óþveranum.  Hvernig væri að banna yfirleitt með lögum allan aðgang að barnaklámi?  Er nokkuð eðlilegra eða eru það brot á mannréttindum?  Kona spyr sig.

Ekki ólöglegt að skoða barnaklám í Danmörku

AMMA MEGATÖFFARI

Á morgun er fæðingardagur langömmu minnar, Helgu Óladóttur, sem fæddist 22. apríl, 1879 við Reyðarfjörð.  Ég ólst upp hjá þessari ömmu minni og hún er sú kona sem mótað hefur mig hvað mest og ég hef haft að fyrirmynd umfram aðra.  Amma var komin hátt á áttræðisaldur þegar ég kom til hennar og Óla frænda en hann var elsti sonur hennar og þau héldu saman heimili.  Amma var yndisleg kona, hrein og bein, alls ekki allra en þegar börn áttu í hlut var hjarta hennar meyrt og hún var okkur öllum undur góð.  Hún ól upp sín eigin börn, sum barnabörnin bjuggu hjá henni í lengri eða skemmri tíma og svo ég að lokum.

Amma Helga hafði upplifað stórkostlega hluti.  Hún var "live" mannkynssaga.  Hún sá þegar rafmagninu var veitt á Seyðisfjörð,  var með þegar útvarpinu, símanum og öðrum stórkostlegum uppfinningum var hleypt af stokkunum. Hún var á Alþingishátíðinni á Þingvöllum, var heilan dag á leiðinni þangað (var endurtekið með umferðastíflunni miklu 1994) í kerru og var að öllu leyti í hringiðu atburðanna. 

Amma Helga hafði þurft að hafa fyrir lífinu.  Hún var sett til "vandalausra" 9 ára gömul þegar pabbi hennar dó og heimilið var leyst upp.  Hún var ein af þessum fátæku alþýðukonum sem létu ekkert stöðva sig þegar kom að börnunum hennar og hún og afi minn Jón Jónson frá Vogum héldu úti heilli verstöð að Skálum á Langanesi þar sem hún eldaði, þreif, þvoði og gerði allt það sem kona gerði á þessum árum og meira til.

Föðuramma mín Jenny Andea Jónsdóttir (jabb þaðan kemur nafnið) var yngsta dóttir hennar. Amma Helga átti sex börn.  Þau voru öll flott úr garði gerð, flest sjálfmenntuð og spennandi karakterar. Frú Helga var megatöffari.  Hún sagði mér að hún hefði gjarnan viljað vera sjómaður og geta silgt um höfin og séð framandi lönd.  Í staðinn gerði hún aðra tilfallandi hluti fyrir utan að vera með stórt heimili.  Hún lék með leikfélaginu á Seyðisfirði og hún tók á móti börnum þegar þess þurfti og var sálusorgari allra þeirra kvenna sem um sárt áttu að binda.  Hún var verndari allra þeirra sem minna máttu sín og var eðalkrati í hjarta sínu.  

Hún var hvöss, hreinskilin, stundum óþægilega hreinskilin og vei þeim sem hölluðu orði að "skjólstæðingum" hennar.  Hún var kona sem gustaði af. Hún vissi símanúmerið í Glaubæ og í Æskulýðsráðinu þegar ég var farin að stelast þangað og lét pabba hringja og láta kalla mig upp!! Barnið skyldi ekki í sollinn. Við fengum kanasjónvarpið þegar ég var tíu ára og krúttið hún amma sat í stofudyrunum, eins langt frá sjónvarpinu og hún mögulega gat, með sólgleraugu og horfði á elskuna hann "Lárens Velk" og hann "Litla Djó" í Bónansa og var guðdómlega fyndin og bara krútt. Þetta er nú að fá leikhúsið heim í stofu fannst henni.  Hún blótaði ekki fyrir framan börn en notaði "prímotans átjándinn" í staðinn en hún hélt því fram að þetta væri góð og gegn formæling austan af fjörðum.

Þessi kona var þungamiðjan í lífi mínu þar til hún lést 93 ára gömul.  Kærleiksríkari konu hef ég ekki enn rekist á.  Í dag er hún sterk í huga mér.  Hún framkallar bara góða hluti og hún gaf mér yndislega bernsku sem ég bý að enn í dag. Smútsj á þig ömmukrútt.

FLEIRI TJALDÓÐIR EN ÉG

Ég á mér greinilega andlega bræður í tjaldheiminum.  Lögreglan var kölluð í austurborgina í gærmorgun og þar var útlendingur búinn að tjalda á einkalóð (krútt!) og var að snæða morgunmat þegar löggan kom og tilkynnti honum að hann mætti ekki vera þarna.  Löggudúllurnar leyfðu ferðamanninum að klára matinn áður en hann pillaði sig.  Tjaldstæði eru yfirleitt ekki opnuð fyrr en um miðjan maí (halló það er formlega komið sumar) og nú er ekki vitað hvar maðurinn hefur holað sér niður.  Ég skil þennan ferðalang all svakalega vel.  Sbr. færslu hér að neðan.

Adjö!

Tjaldað í austurborginni

NÚ ER ÞAÐ MOTTA!

Það væri nú þokkalegt ef ég ætlaði að fara að dæma fólk undir áhrifum áfengis.  Hef ekki efni á því. En fram kemur í þessari frétt að áfengi komi við sögu í mörgum málum sem koma til kasta lögreglu. Þegar áfengið andskotast í blóði sumra, oft með geigvænlegum afleiðingum og vitleysan verður lyginni líkust er stundum ekki hjá því komist að brosa smá.  Bjánaskapurinn og ruglið er með ólíkindum.  Týna bílnum, halda að honum hafi verið stolið, ráma í að hafa lánað hann fyrir hálfum mánuði osfrv. lesið frétt hér að neðan.

Strákar nú haldið þið ykkur á mottunni.  Vogur næsta!

Ölæði þolanda og geranda

HÆ BLOGGVINIR OG AÐRIR GESTIR...

Er búin að fara í heimsókn til allra bloggvina held ég og óska þeim gleðilegs sumars.  Þó gæti verið að einverjum hafi ég gleymt.  Þess vegna allir mínir bloggvinir og aðrir gestir óska ég ykkur gleðilegs sumars enn og ætíð.  Ég vona að glás af björtum nóttum komi í ykkar hlut ásamt "dashi" af sólskini, blómamergð, grillmat og flugugeri (segi sonna) og öðrum sumarsins dægilegheitum.  Svo þakka ég öllum fyrir fallegu athugasemdirnar í tilefni hins sex mánaða snúruafmælis.

Lofjúgæs

HÚSBANDIÐ SEGIR BLÁTT NEI

Ég elska tjöld og tjaldferðir.  Fór mikinn um landið þegar við fluttum heim frá Svíþjóð og stelpurnar voru litlar, með tjöld og annan útbúnað.  Samt er ég ekki beinlínis svona "náttúrubarn".  Er hrædd við köngulær og öll sollis kvikindi en í tjaldi finn ég til vellíðunar og veit fátt betra en að kúra mig í tjaldi þegar rigningin hamast á tjaldinu.  Það er toppurinn.  Núverandi húsbandið er hins vegar fremur andsnúinn tjöldum, vægast sagt.  Maðurinn ferðast ekki öðruvísi en að eiga vísan næturstað í rúmi sem stendur innan fjögurra veggja  og tjöld og tjaldferðalög eru ekki inn í myndinni.  Það eru þó nokkuð mörg ár síðan ég fór í tjaldferðalag og vel getur verið að með gífulega auknum þroska (hm) mínum þá myndi mér ekki alskostar líka að liggja úti á berangri.  Ég kemst ekki að því nema að ég geti grenjað dætur mínar, systur eða vinkonur til lags við mig úti í náttúrunni.

Hvað um það.  Við höfum rætt hina ólíku ferðamáta um landið ég og húsbandið.  Ég hef þá reynt að telja hann á að halda "tjaldæfingu" uppi í Heiðmörk eða eitthvað en maðurinn sem annars er sveigjanlegur og með málamiðlunarhæfileika upp á þrjár hæðir og þurrkloft (stolið og staðfært) hefur verið gjörsamlega ósveigjanlegur í málaflokknum.  Ég gef honum orðið (eða reyni að hafa eftir honum allt að því orðrétt):

"Var í tjaldi fyrir þrjátíuogeitthvað árum og var að spila í Húsafelli.  Tjölduðum í myrkri og sáum ekki rassgat.  Vaknaði um morguninn með hendur og lappir upp úr pollinum sem annars huldi líkama og andlit (hóst, hóst).  Fram hjá mér sigldu samlokurnar sem amma hafði smurt, gítarinn minn, tannburstinn og fleira bráðnauðsynlegt viðurværi.  Þetta nægði mér fyrir lífstíð.  Svo hef ég örugglega verið indíáni í fyrra lífi og er búinn með mína tjaldbúsetu æfilangt.  Yfir, búið, bless.  "End of conversation".  Svo mörg voru þau orð.

Málið er enn í járnum.  Sá vægir sem vitið hefur meira.  Vér munum fara í bændagistingu í sumar...svona til að brúa bil beggja.

20. APRÍL, SEX MÁNAÐA SNÚRA

Í dag hef ég nánast setið meira og minna með hönd undir kinn.  Í andlegum skilningi þó því ég hef haft nóg að gera, haft matargesti, þrifið svalir, fengið gesti í kvöldkaffi og hef hana Jenny mína í næsturgistingu.  Reyndar léttist á mér brúnin þegar hún kom í kvöldmat með foreldrum sínum.  Skrýtið með suma daga.  Þeir renna upp og án sýnilegrar ástæðu vaknar kona við að húmorinn er ekki í farteskinu, lífið er engan veginn eins og það á að vera, jafnvel þótt allt leiki í lyndi og engar ástæður fyrir harmagöngunni séu sýnilegar.  Ég var sum sé í sjálfsvorkun að hluta til  í dag.  Átti svo bágt, búhú.  Ég þjösnaðist áfram á geðvonskunni þangað til að ég mundi að nú þegar þetta er skrifað og nýr dagur runnin upp,  á ég hálfs árs edrúafmæli!! Þegar mér varð það ljóst hýrnaði nú brúnin á minni og lífið brosti við mér.  Svo dásamlegir sex mánuðir þar sem allt hefur komið upp í fangið á mér.  Sex mánuðir þar sem ég vakna hvern dag, alsgáð, spennt yfir að fá að lifa daginn, muna hann (hehe) og fá að leggjast edrú til svefns.  Ekkert af þessu er sjálfsagður hlutur.  Ég hef þurft að vinna fyrir minni edrúmennsku og svo á ég svo góða að sem hafa hjálpað mér mikið.  Ég skammaðist mín fyrir hörmungargeðslagið og aumingjaskapinn og mér varð hugsað til þess hvernig mér leið fyrir 8 mánuðum síðan.  Ég hlýt að skammast mín.  Hver dagur er núna ævintýri líkastur, samt raunverulegur og skarpur og þannig eru bestu dagarnir.  Allir dagarnir sem ég hef getað horft skammlaust framan í fólk og mætt augnaráði þess eins og sá sem ekkert hefur að fela.  Það eru forréttindi þykir mér.

Nú hvað um það.  Inni í stórrrra rrrrrúminu liggur Jenny Una með voffann og "gívaffann" undir kinn og býður eftir að amma komi og lúlli hjá henni í nóttunni.  Það ætlar amman að gera um leið og hún óskar sjálfri sér og fjölskyldunni til hamingju með afmælið.

Síjúgæs

 

MERKISMAÐUR MERKIR FÓLK

Malcom Wicks, ráðherra í bresku ríkisstjórninni sem fer með málefni vísindanna hefur stungið upp á því að eldra fólk, andlega vanheilt, verði merkt með rekjanlegum merkjum eins og dæmdir afbrotamenn.  Þannig geti fólkið ráfað um og verið eins og aðrir borgarar.  Wicks segir þó að þetta verði gert í SAMRÁÐI við fólkið og fjölskyldur þeirra.

Svo verða aldraðir merktir, svo allir geðröskunarsjúklingar og svo.. og svo áfram og áfram þannig að 1984 George Orwells verði orðin eins og lélegur brandari.  Tek þetta til baka 1984 er löngu orðin lélegur brandari.

Er persónufrelsið algjörlega á undanhaldi? 

Rafræn merking eldra fólks

SUMARDÚLLURNAR MÍNAR

Nýlegar myndir af ömmubörnum þremur þe Jenny Unu, Oliver og Jökli.  Granny-J sendir sumarkveðjur til þeirra allra og amk. eitt þeirra fær hún að sjá seinna í dag.  Knús og kram