Að myrða í matinn

Skjálftinn í Kína er harmleikur, svo skelfilegur harmleikur að manni fallast hendur.

Sama gildir um ástandið á Búrma.

Þolendur Róberts Árna Hreiðarsonar, kynferðisafbrotamanns og Guðmundar í Bryginu, kollega hans, eru að ganga í gegnum harmleik.  Það er sorglegt og satt.

Hungur, sjúkdómar, mansal og ofbeldi á konum og börnum eru harmleikir, svo stórir að það er erfitt að leiða hugann að þeim, það hreinlega nístir í sálina.

Svo er það náttúran.  Fæðupíramídinn.  Þar eru engir harmleikir í gangi hvað mig varðar.  Hver þrífst á öðrum, allir þurfa að borða.

Mér finnst þessi taugaveiklunarfrétt um harmleik svananna á Álftanesi sem misstu eggin sín í kjaftinn á mávi ekki nálgast þá merkingu sem ég legg í harmleik.  Hún er allt að því fyndin þegar hún er sett svona upp.

Ég hélt að alvarlegt slys hefði orðið við Bakkatjörn þegar ég sá þessa frétt. 

Auðvitað eru svanir krúttlegir og mávar asnalega uppáþrengjandi og óheflaðir andskotar.

En vó, á ekki að efna til minningarathafnar í kirkjunni á nesinu bara, til að minnast eggjanna sem mávarnir úðuðu í sig? 

Veita álftunum áfallahjálp? 

Hefja söfnun til handa eggjalausu foreldrunum?

Ég get svarið það, hvernig væri að hemja dramatíkina?  Náttúrulögmálin eru ekki harmleikur.  Fjandinn fjarri mér.

Stundum er eins og maður sé staddur í bíómynd eftir Fellini.

Farin að murka lífið úr litlu lambi sem á slatta af systkinum og foreldra á besta aldri.

Muhahaha

Var hann rekinn?

Ég saup hveljur þegar ég las þessa frétt inni á visir.is. 

Ef ein beljan mígur koma hinar á eftir.  Nú hrópar öryggisvörður sem segist vinna hjá Öryggismiðstöðinni, eftir gas-gas-gasi.  Mace svokölluðu.  Það er á manninum að heyra að það sé bráðnauðsynlegt að hafa úðabrúsa til að fólk beri virðingu fyrir öryggisvörðum.  Og hann nefnir til stuðnings máli sínu, 10-11 búðina í Austurstrætinu.  Sjáið þið lýðinn.  Gösum hann, svona sirkabát.

Löggan vill rafbyssur, löggan hefur gasúða.  Fólk hefur dáið af rafbyssustuði eins og allir vita.  Hvenær ætli byssurnar verði komnar á óskalista, ó, þær eru víst þegar komnar þangað.

Að mæta ofbeldi með meira ofbeldi er ein glataðasta hugmyndafræði mannkynssögunnar og bjargar aldrei einu né neinu.  Lítið í kringum ykkur gott fólk, lesið mannkynssöguna og sannfærist.

Mér sýnist lögreglan, í gegnum tíðina hafa staðið sig alveg þokkalega án morðtóla.  Það krúttlega við lögguna hefur einmitt verið vopnleysið.  Ekki að það eigi við lengur.

En aftur að öryggisverðinum.  Undir viðtali visis við hann er eftirfarandi athugasemd:

"Athugasemd. Öryggismiðstöðin vill taka fram að Pétur Gíslason er ekki starfsmaður fyrirtækisins. Það er heldur ekki skoðun Öryggismiðstöðvarinnar að starfsmenn þeirra beri mace-brúsa."

Eins gott fyrir þetta fyrirtæki að þvo hendur sínar af æsingamönnum sem eiga að gæta öryggis.  En var hann rekinn á staðnum?  Ég fer ekki á bensínstöðina þar sem hann vinnur, þessi náungi, það er á hreinu.

Frekar labba ég heim.

Fjöldarúnk hjá Hestamannafélaginu Losta

Hestamannafélagið Hörður heldur uppteknum hætti og fær konur til að fækka fötum á herrakvöldinu svo meðlimirnir geti setið slefandi yfir berum konulíkama.  Reyndar vakti þessi hefð þeirra, hjá Hestamannafélaginu Losta, neikvæða athygli í fyrra, þannig að nú í ár tóku þeir nafn félagsins út úr auglýsingunni og kalla þetta einkasamkvæmi.

Ég var að pæla í hvað ég vorkenni konunum í þessu félagi, þ.e. ef konur eru leyfðar í svona tittlingasamkundu.

Eða þá fjölskyldum þessara áhugamanna um listræna gjörninga.

Ég gef hér með skít í þennan félagsskap og aðra svipaða.

Geta þessir perrar ekki rúnkað sér einir heima hjá sér?

Það er eitthvað svo djöfulli aumkunarvert við tilhugsunina um fulla kalla í "huglægu"  hóprúnki.

Fyrirgefið á meðan ég æli.

Súmíækenteikitt.

Harðir á strippinu

"Samfylkingin con art unlimited"

Þegar ég kaus, 12. maí í fyrra, var ég auðvitað með það alveg á hreinu hvað ég myndi kjósa.

Ég fór meira að segja og kaus utan kjörfundar  vegna þess að ég var svo hrædd um að ég myndi kannski fótbrotna eða verða fyrir loftsteini á kjördag og gæti þar með ekki kosið VG.  Ég tek nefnilega ekki sénsa.  Það eru sko líkur á öllu sem getur gerst.  Að vísu eru líkurnar á að loftsteinn detti í höfuðið á mér ekki nema svona einn á móti milljónskrilljón, en líkurnar eru þarna.  Ég tek ekki sénsa þegar ég fæ tækifæri til að praktisera lýðræðið.

Atkvæðið mitt er mér svo fjári mikilvægt. 

Þrátt fyrir að ég væri með það á hreinu hvað ég myndi kjósa, var ég búin að fylgjast vel með Samfylkingunni. því þar er fólk sem ég hef kosið í öðru samhengi.  Eins og til dæmis Solla, sem er að mínu mati flottasti borgarstjóri þessarar borgar, frá upphafi.  Jóhönnu hef ég kosið og fleiri og fleiri.  En ég sem sagt kaus VG.  Ég sé ekki eftir því.

En þessa dagana er mér hugsað til allra þeirra sem féllu fyrir "Fagra Ísland" fyrirkomulaginu hjá Samfó, fyrir afvopnunartali þeirra og öllu hinu sem þeir ætluðu að breyta til betri vegar en hafa ekki gert.

(Jóhanna Sigurðardóttir á þó enn alla mína aðdáun.)

Ég held að margir þeirra sem kusu Samfó vegna ofangreindra mála, óski sér þess heitt og innilega að þeir hefðu gert eins og ítalski karlmaðurinn sem sagt er frá í fréttinni.

Hann át kjörseðilinn sinn í staðinn fyrir að setja hann í kjörkassann.

Hí á ykkur, nananabúbú

Súmí.

 

Borðaði kjörseðilinn í stað þess að kjósa

Bloggið mitt er ekki klósett

 

Stundum kemur fólk inn á síðuna mína (og annarra líka ó já) sem er með andlega hægðartregðu á háu stigi.  Oftar en ekki er þetta nafnlaust fólk, og það kemur og reynir að losa um meltingartruflanirnar inni í kommentakerfinu.

Ég loka á þá.  Amk þá sem eru hvað óuppdregnastir.  Ekki málið.

Svo er einn og einn bloggari sem hægir sér á síðuna mína.  Það er ekki fallega gert. 

En þetta gerist sem betur fer afar sjaldan og er alls ekkert að trufla mig þannig lagað sé.

En það sem varð tilefni til bloggskrifa um ritsubbur, svona almennt, er að ég furða mig alltaf á því hvað fólk er að vilja inn á blogg sem fer í taugarnar á því.  Afhverju er fólk að lesa sér til pirrings og ógleði?  Ég hreinlega botna ekkert í því.

Það toppar svo allt þegar viðkomandi pirringsfólk laumar inn eitraðri athugasemd, sem hefur ekkert með innihald færslunnar að gera og þá verð ég miður mín af vorkunnsemi með viðkomandi.

Af hverju er fólk að gera sér lífið svona erfitt?

Komið til mín elsku dúlludúskarnir mínir og ég skal gefa yður laxerolíu.

Þetta langaði mig að setja fram sem fyrirbyggjandi aðgerðir.

Bloggið mitt er ekki klósett.

Ég er farin að horfa á Presley tónleika.

Hann var kjút áður en hann hætti að vera það.

Allir út að k....

Davíð ég meina Vilhjálmur hefur talað

Nú vitum við að Vilhjálmur dinglar áfram og að fjölmiðlar eru búnir að vera að gera honum lífið leitt með því að beina athyglinni að því sem er leiðinlegt og honum í óhag.  Formaður Sjálfstæðiflokksins, Davíð, æi ég meina fyrrverandi, vill að Villi verði áfram og þá verður það þannig.  Geir hefur ekki tjáð sig enn.

Við vitum líka að Vilhjálmur er búin að axla ábyrgð.  Hvaða ábyrgð veit ég ekki, en einhverja ábyrgð allavega.

Það er liff í þessu og allir borgarfulltrúarnir voru fjarstaddir, en standa dedd með Villa.

Ég trúi þessu öllu.  Alveg inn að beini, en þið?

Nú getur borgin haldið áfram að vera óstarfhæf og allir geta andað léttar.

Ég er t.a.m. svo róleg að ég er farin að elda bara.

Eitthvað fljótleg svo ég nái fréttunum.

Kannski eru fleiri búnir að axla ábyrgð.

Fló á skinni hvað?

Þetta er sýning ársins.

Úje

Saurstofan hættuleg heilsu fólks

Og mér er að blæða út.

Húmorinn er farinn, það er einfalt mál.  Ég var að horfa á Spaugstofuna á netinu og mér stökk ekki bros.  Fyrir nú utan hvað mér finnst lélegt að gera grín að mögulegum veikindum borgarstjórans, þó ekki sé ég hrifin af honum.  Hversu lágt er hægt að leggjast?

Ég legg nú eiginlega til við toppana hjá RÚV og þá karla sem ráða dagskránni að Randvera allan hópinn.  Svo löngu tímabært.  Mikið djö... sem þetta er orðið leiðinlegt. 

Kvöldið er ónýtt, ég er farin að sofa, hágrátandi. 

Síðasta vika hefur verið gósentíð fyrir háðfugla.  Afrakstur kvöldsins; ekki félagheimilistækur, þar sem dagskrá er sett fram í flýti af heimamönnum.

Bömmer, en ekki bara núna,heldur á hverjum laugardegi í vetur.

 Svo kemst ég ekki yfir þennan kvikindisskap með borgarstjórann, í Lansabúningum, hann sýndur geðveikur að því best verður séð.

Andskoti langt seilst.

Ojbara og sveiattann.

Eyvindur og Halla í tómu tjóni

 

Ég ætla að segja ykkur þetta einu sinni, bara einu sinni og nú skuluð þið hlusta, fjandakornið.

Maður brýst ekki inn í litlu kaffistofuna,með áherslu á LITLU.  Hverslags hugleysingjar eruð þið, ræflarnir ykkar?

Og með hníf og barefli!.  Þetta er nú það aumasta sem ég hef lesið lengi og ekki er það jólalegt.

Litla kaffistofan er heilög.  Hún er svo mikið krútt.

Ekki að ég sé að spæna upp malbikið fyrir framan hana, en þarna hefur hún staðið svo lengi sem ég man og við ætlumst til að hún sé látin í friði.  Kapíss?

Að gera sér ferð út á land, næstum hálfa leið til Hveragerðis til að ráðast á þessa vin í eyðimörkinni verður ekki fyrirgefið fyrr en þið hafið beðið eigandann afsökunar.

En auðvitað náði löggann ykkur, þið þarna nútíma Eyvindur og Halla.  Hallokar bæði tvö.

Skamm og hættið svo að brjóta lögin í jólanna nafni.

Súmí

Litla kaffistofa, ég elska þig dúllan þín.

Rán á Litlu kaffistofunni

Ruslblogg

Ég vaknaði í morgun, eins og vanalega, nema að þessu sinni fór ég öfugu megin fram úr rúminu.

Ég byrjaði á að draga fána að húni, syngja þjóðsönginn, hylla forsetann og ríkisstjórnina

Síðan fór ég með mínar hefðbundnu morgunbænir.

Mér leið nokkuð vel.

Dagur sykursjúkra er í dag og í tilefni dagsins batt ég bláa slaufu á insúlínsprautuna og sprautaði mig síðan með viðhöfn.  Það var mjög hátíðlegt.

Ég hafði gleymt hálffullri sódavatnsflösku á borðinu í gærkvöldi.

Af minni alkunnu röggsemi, arkaði ég með viðkomandi flösku til tæmingar í eldhúsvask.

Ég rankaði við mér þegar ég var búin að tæma hana í ruslafötuna!!!

Það er eitthvað reglulega sjarmerandi við það að þrífa ruslaskáp fyrir dögun.

Án þeirrar reynslu hefur maður ekki lifað!!

Að þessu sögðu, geri ég aðra tilraun með start á degi.

Ég er farin að sofa.

Lífið er dásamlegt.

Úje.

Jenný Anna - skrásett vörumerki!

Tolli Morthens og hinn Tollinn eru eitthvað að vesenast (í mesta bróðerni þó, skilst mér) út af gælunöfnunum sínum.  Tolli M er búinn að sækja um einkaleyfi á nafninu og hinn Tollinn sem framleiðir föt, að mér skilst, er ekki ánægður með þá þróun mála.

Þetta gaf mér þá brilljant hugmynd að sækja um einkaleyfi á nafnið mitt.  Út af blogginu sko.  Jenný Anna Moggabloggari, skrásett vörumerki með svona R-i í hring fyrir aftan nafnið mitt.  Það getur verið ári kúl.  Þá er ég orðin vara.  Ég hef aldrei verið söluvara, aldrei hangið neinstaðar uppi eða setið í hillu.  Það verð ég að prófa.  Hinar Jennýjurnar geta lufsast þetta án réttinda, áfram, mér er sama.

Annars minni ég á að hvert og eitt okkar er sandkorn í eyðimörkinni og eyðimörkin er geysilega stór.  Það er vísast að muna að við erum nákvæmlega öll jafn merkileg eða ómerkileg, eftir því hvernig á það er litið.

Þrátt fyrir einkaleyfi!

Ein í sandhrúgunni.

Úje!