Aumingja SUS, aumingja Mogginn og aumingja íhaldið

Nýji formaður SUS skilur að vissu leyti gagnrýnina vegna flugvélarinnar sem leigð var undir vinina til að kjósa hann í hallarbyltingu sem hann gerði óforvarandis í gærmorgun.

Hann vann með nokkrum atkvæðum.

Hann útskýrir þetta hér.

Það kostaði alls ekki jafn mikið og blöðin halda fram að fljúga þessum fimmtíu atkvæðum vestur á Ísafjörð í þeim tilgangi að koma ljóshærða hnokkanum til (for)manns.

Nei, miklu ódýrari sko, sussu-sussu.

Kílómetragjaldið er málið, hvernig læt ég, skil ekkert.

Halló!

Það sýnst ekki um það Ólafur Örn Nielsen ertu vankaður maður?

Þetta snýst um aðferðarfræðina piltur sæll, "fair play" og siðferði í stjórnmálum.

Aumingja SUS, aumingja Mogginn, aumingja íhaldið.

Þeim verður allt að meini þessa dagana.

Dæs.

Þarf að hitta mann vegna manns

Ég hef alltaf gaman af því að lesa um tæki sem eru algjörlega ónauðsynleg en eru í leiðinni sönnun þess að fólk er alltaf að hugsa út fyrir rammann.

Gaman að því.

Sturtuútvarp var nýlega valið sem versta heimilistæki allra tíma.

Halló, af hverju var ég ekki spurð?

Hefði getað sagt þeim sögur!

Eins og t.d. af "sneiðaranum" sem ég keypti mér á markaði í útlöndum. 

Þetta var plastgræja sem sneiddi dásamlega agúrkur, lauka og því um líkt.

Ég ætla ekki að fara nánar út í það en í annað skipti sem ég sneiddi gúrku sneiddi ég fallegar sneiðar framan af fingri í leiðinni.  Tók sig vel út á áleggsdisknum ef við undanskiljum blóðbaðið.

Tölum svo um eggjasuðutækin.  Þvílíkur viðbjóður.

Til hvers í ósköpunum þarf eggjasuðutæki?

Ég var beitt eggjasuðutækjaofbeldi á tímabili.  Mínar eigin dætur fóru þar fremst í flokki.

Tvær af þremur glöddu móður sína með uppfinningunni - Ég kunni þeim engar sérstakar þakkir fyrir.

Síðan fékk ég það þriðja þegar ég með lagni hafði látið hin fyrri hverfa. (Frá ættingja sem hefur örugglega hatað mig, ég sé það núna - fari hann og veri).

ARG.

Ég nenni ekkert að tala um ljósálfalampa og fótnuddtæki.  Hvorutveggja er klassík.

Poppkornspottar, er ekki í lagi?  Örugglega karlmaður sem hefur hannað þá snilld, ekki vitað að poppkorn má poppa í öllum alhliða pottum.

Fótastyttir (já frá Ameríku, krem sem styttir á þér lappirnar um heila 4 cm. að lokinni meðferð - eins gott að þingmenn Hreyfingarinnar komist ekki yfir það fyrirkomulag og beiti því á sjáfa sig lóðrétt til helvítis!  Nógu mikið hafa þau orðið sér til "minnkunar")

Eyrnaklóra sem þjónar umfram tilgang og getur slegið á pirring í heilaberki ef maður gætir sín ekki.

 Rafknúinn kaffibolli sem heldur skörpum hita á bolla og skaðbrennir á þér lúkurnar í leiðinni og ég get haldið áfram en ætla ekki að gera það. 

Þarf nefnilega að hitta mann vegna manns.

Eða þannig.

Úje.

Sturtuútvarpið versta græjan

Pakkað niður

Ár frá hruninu - Guardian rifjar upp eftirfarandi (m.a.):

"Breska dagblaðið Guardian segir að ummæli Davíðs Oddssonar, þáverandi seðlabankastjóra, í sjónvarpsþætti fyrir tæpu ári, um að Íslendingar geti ekki og ætli ekki greiða erlendar skuldir ábyrgðarlausra manna og leggja skuldaklafa á börn sín og barnabörn, hafi verið ein ástæða þess að Alistair Darling fjármálaráðherra Bretlands beitti hryðjuverkalögum til að frysta eigur Landsbankans, stofnanda Icesave reikninganna, í Bretlandi."

(Nehei, það getur ekki verið Davíð að kenna ha?)

Ég ítreka:

Ár frá hruni.

Hér er allt við það sama, svona næstum því. Afskapleg mikið í bígerð, unnið á öllum vígstöðvum við að gera upp hrunið - mikil ósköp - ekki kjaftur sætt ábyrgð sýnist mér, a.m.k. ekki í neinni alvöru.

Einu óþægindi útrásardólganna virðast fólgin í því að þurfa að láta hreinsa hús sín af rauðri málningu af og til - "þökk" sé fólkinu.

Í dag hefur Mogginn verðlaunað Davíð Oddsson með að setja hann í ritstjórastól blaðsins.

Við erum svo mikil krútt Íslendingar.

Ég er að pakka saman (ekki segja neinum, hamast við að taka öryggisafrit af blogginu mínu).

Á meðan ætla ég að vera með attitjút á Mogganum og rífa kjaft.

Þetta er Jenný Anna sem bloggar af fjandsamlegum slóðum.

(Líður eins og stríðsfréttamanni sem er staddur í miðri borgarastyrjöld - ímynda ég mér - veit ekkert um það en lái mér hver sem vill að ég skuli reyna að búa til smá drama í sambandi við yfirvofandi brottflutning minn af Mogganum).

Annars góð bara.

Guardian fjallar um hrunið á Íslandi

Varúð, ekki út eftir myrkur!

Ég hef alltaf verið skelfingu lostin við tilhugsunina um uppvakninga.

Æi þið vitið eins og maður hefur séð í bíó, þegar dauða liðið veður rykfallið með köngulóarvef í andlitinu upp úr gröfunum, gengur spastískum skrefum áfram, alveg dedd (í orðsins örgustu) á því að fara og drepa einhvern.

Úúúúúú - ég fæ hroll.

Þegar ég horfði á fréttirnar í kvöld um nýja formanninn hjá SUS, sem lét sér ekki muna um að leigja flugvél undir eitthvað lið til að kjósa sig, þá upplifði ég svona uppvakningsmóment.

Þessi náungi sem er ungur að árum er uppvakningur nefnilega.

Hann er úr Davíðsarminum sko.

Krípí?

Þeir eru að koma aftur - úúúúúú!

Davíð er kominn til að ryðja brautina - fylgismennirnir skipa sér á póstana.

Varúð, ekki út eftir myrkur!

Múhahahahaha!

Smölun í tengslum við SUS kosningar

Össur og hinir strákarnir

 

Hvað sem fólki annars finnst um Össur þá kann hann að koma fyrir sig orði.

Líka þegar hann bloggaði á nóttunni. Múha.

Núna ávarpaði hann alsherjarþing SÞ og mér sýnist hann ekkert hafa verið að skafa af því í púltinu.

Hjá mér hefur Össur alltaf framkallað sterk viðbrögð.

Krúttköst og pirring til skiptist.

Ég hef aldrei verið alveg: Já, já Össur, þú ert alltaf að segja sömu hlutina og síðan snúið mér yfir á hina hliðina og sofnað úr leiðindum.

Það eru bara móment sem maður á varðandi Össur.

Þess á milli reynir maður sitt besta til að gleyma honum.

Arg eða garg.

Já eða nei.

Brennandi heitt eða ískalt.

Ást eða hatur (ókei, ókei, ekki alveg en þið vitið hvað ég meina).

---

Svo að öðru: Vill minn kæri formaður Steingrímur J. (á engan formann en ég kaus flokkinn og ber þar með töluverða ábyrgð á Jóni Bjarnasyni) skipta út landbúnaðarráðherranum.  Er enn að jafna mig eftir Kastljóssviðtalið við þennan flækjufót og afturhaldssegg núna í vikunni.

---

Og að lokum.

Svar við erfiðri gátu í færslunni hér fyrir neðan.

Lalalalalalala

Úje og kræ mí a riverrrrrrrrrrrrrrrr

Össur ávarpaði allsherjarþing SÞ

Förum ekki nánar út í það

 

Ég held að ég sé búin með Spaugstofukvótann og húmor minn hafi endanlega horfið til svartari heima.

Kolsvartra ef ég á að vera alveg heiðarleg.

Kreppan gerir manni hluti.

Horfði samt eins og vanalega af mikilli skyldurækni frá byrjun til enda.

Stökk ekki bros.

Utan einu sinni en þá ætlaði ég að kafna úr hlátri.

En við förum ekkert nánar út í það.

Fólk er viðkvæmt í bloggheimum.

Áts!

Ef ég héti Ásgeir H. Ingólfsson, væri blaðamaður á Lesbók Moggans, með hugrekki upp á þrjár hæðir og þurrkloft væri ég samt skíthrædd við að mæta ritstjóranum á mánudaginn.

Áts..

Kallarnir samvaxnir á mjöðm

 

Enn ein fréttin um að það sé betra að vera á atvinnuleysisbótum en að vinna!

Mér finnst svona málflutningur oft hafa það að markmiði að gera það fólk sem hefur ekki vinnu að letingjum sem vilji sitja heima og hafa það náðugt í staðinn fyrir að fara og afla sér tekna.

Ég veit að það er örlítill hluti fólks sem ekki nennir að vinna.

Og á hverju byggi ég þá vitneskju?

Jú, við Íslendingar höfum ýmislegt í fari okkar sem betur má fara en leti er ekki einn af löstum þessarar þjóðar.

Það er þá að minnsta kosti nýtilkominn breyskleiki.

Við erum vinnusöm, svo vinnusöm að lengi vel hefur fólk neitað sér um að lifa.

En..

Svona fréttir segja mér samt heilmikið.

Sú staðreynd að strípaðir taxtar eru lægri en atvinnuleysisbætur, sem mér er sagt að séu rúmar 130 þúsund krónur á mánuði og enginn getur lifað sómasamlega af, sýnir bara svo ekki verður um villst hvers lags aumingjans vesalingar það eru sem fara fyrir mörgum verkalýðsfélaganna í þessu landi.

Enda sést það í fréttum og hefur gert undanfarinn ár.

Maður sér þessa verkalýðsforkólfa, hönd í hönd í eilífum knúsorgíum með fulltrúum atvinnurekanda.

Þessir kallar eru samvaxnir á mjöðm.

Þessi "samvinna" andstæðra póla er ekkert annað en ónáttúra.

Enda getum við séð launastatusinn í landinu sem er afrakstur þessarar líka frábæru samvinnunnar.

I rest my case

Og íslenskir launþegar líða fyrir.

Það þarf byltingu.

Frusssssssssssssssssssssssssssssss

Betra að vera á bótum?

"Peace, love and happiness"

 

Skelfilega stóra herbergjamálið á Alþingi er leyst.

Það stendur hins vegar ekkert um það hvernig það leysist en auðvitað var Framsókn sagt að hemja frekjuna og fara í minna herbergi, enda örflokkur og lítið við því að segja.

Meiri prímadonnurnar.

Það er stundum sagt að í pólitíkinni snúist hlutir fyrst og fremst um hégóma og yfirborðsmennsku og minnst um málefni og hugsjónir.

Kannski er það rétt.

Ferðalag menntamálaráðherra til Kananda hefur gjaldfellt trú mína á stjórnmálamönnum enn frekar.

Mér finnst nefnilega hófsemd og lítillæti hipp og kúl hjá stjórnmálamönnum.

Kannski af því að það er frekar sjaldgæfur eiginleiki í þeirra fari.

Maður eins og Ögmundur fær fullt hús stiga hjá mér,  svo ég nefni dæmi um hippaðan og kúlaðan stjórnmálamann.  Hann er nefnilega ekki á ráðherralaunum og auðvitað er það svoleiðis sem fólk á að gera hlutina í kreppunni.

Málið er nefnilega að það er hægt að smíða stefnuskrá svo fallega að maður grætur yfir henni, og hún myndi taka heim Óskarinn á stefnuskráahátiðinni en svoleiðis plagg er ekki pappírsins virði ef framkvæmdin á henni er ekki í stíl.

Ég hefði tekið ráðherra í núverandi ríkisstjórn í guðatölu hefðu þeir í kreppunni sagt nei takk við ráðherrabílunum og öðrum fríðindum.

Já, komið endilega og segið að það sé nauðsynlegt fyrir ráðherra að vera með bílstjóra og bíl stöðu sinnar vegna og þetta og hitt og ladídadída.

En sú röksemdafærsla heldur ekki vatni í minni bók.

Það er nefnilega alveg nauðsynlegt líka að gefa börnunum sínum hollan mat, senda þau í tómstundir, geta sótt lyfin sín, eiga fyrir skólagjöldum og læknisheimsóknum, en það er ekki í boði fyrir stóran hóp fólks í kreppunni.

Þess vegna hefði ég viljað sjá ráðherrana okkar skera fríðindi niður við trog svona til að sýna samkennd og skilning á kjörum almennings.

Ég er eiginlega komin á þá skoðun að ég sé óforbetranleg draumóramanneskja.

Það er auðvitað mitt vandamál og skoðanir mínar litast af því.

Svo er gamli hippinn í mér að rísa upp, hávær og dálítið agressívur.

Hann heimtar nýja tíma, ný gildi, nýtt siðferði (annað siðferði) svo vill þessi frekjuhundur inni í mér að allir deili með sér kjörum á þessum vondu tímum.

Sem segir bara eitt.

Ég er ekki í lagi - neikvæðari hliðar mannlegs eðlis virðast blómstra við kjötkatlana og mér líður eins og hálfvita.

Hari fokkings Kristna.

Peace, love and happiness og allir upp með kveikjarana.

Stóra herbergjamálið er leyst

Sama hvaðan vont kemur

Minn flokkur, þ.e. sá sem ég kaus í apríl s.l. VG kom til valda án þess að hafa hrunablóð á höndum sér.

(Ég á reyndar ekkert í þessum flokki en þeir fengu atkvæðið mitt eftir mikla yfirlegu).

Sumir þingmanna flokksins voru með hreint borð og þá meina ég pólitískt.

Þess vegna varð ég ekki par glöð þegar ég sá í fréttunum áðan að Katrín Jakobsdóttir hafi nú sett sósublett á sinn annars tandurhreina hvítflibba með því að ferðast til Kanada í fimm daga ásamt aðstoðarmanni og kosta okkur skattborgara 1,2 milljónir króna.

Hún hafði svör á reiðum höndum, réttlæti þennan gjörning.

Hringir það bjöllum?

Katrín hefur hingað til ekkert gert svo ég viti til sem minnir á 2007.

En engin kvikmyndahátíð getur verið þess virði að setja niður í augum fólks sem hefur haft fulla trú á henni.

Það er kreppa Katrín.

Ég er að hugsa um að meila Ögmundi og biðja hann um að taka ráðherra menntamála í læri hvað varðar ráðdeild og viðhorf til eyðslu á skattpeningum.

Reyndar er ekki talað mikið um það að Ögmundur hefur ekki þegið ráðherralaun fram á þennan dag.

Mikið skelfing mættu fleiri taka það sér til fyrirmyndar.

En kannski eru ráðherrarnir búnir að gleyma hvernig almenningur berst í bökkum og á eftir að gera lengi enn.

Ég er döpur yfir þessu flippi menntamálaráðherra vegna þess að ég hefði aldrei látið mér detta í hug að hún tæki upp takta forvera síns.

Það er nefnilega sama hvaðan vont kemur.