Desember upp á gott og vont

 

Það er merkilegt hvað stundum raðast upp atburðir á vissa mánuði í lífi manns.  Desember hefur alltaf verið mánuður mikilla atburða í lífi mínu, hvernig sem annars stendur á því.

Frumburðurinn minn hún Helga Björk er fædd í desember, systir mín litla hún Steinunn líka. Jenný Una Eriksdóttir á afmæli í milli jóla og nýárs og litli bróðir hennar sem er á leiðinni mun fæðast í desember.  Mamma og tengdamamma eiga afmæli í desember.  Ég gifti mig þá og flutti búferlum í sömu vikunni þannig að það eru greinilega ofvirknistjörnur á kreiki í þessum mánuði, þegar manni finnst alveg nóg að hamast í jólaundirbúningi og hátíðahaldi, svo ekki sé nú meira gert.

Ég er vetrarbarn, ég elska skammdegið, ljósin og hlýjuna innanhúss, það er svo mikið öryggi fólgið í því að krulla sér upp í einhverju horni og hlusta á vindana gnauða.   Sumir segja að þetta sé bilun, ég kalla það heppni, því það væri þokkalegt að geta ekki þolað veturinn og eyða svo stórum hluta ævinnar hér úti í ballarhafi.

Ég bíð alltaf spennt eftir desember.  Það er nostalgíumánuður.  Hann minnir mig á ömmu mína sem ól mig upp, notalegheitin og ég finn bón- og bökunarlykt.  I love it.

En undanfarin tíu ár kvíði ég sáran fyrir þessum mánuði, líka.  Barnabarnið mitt hann Aron Örn, lést 4. desember tæplega 3. mánaða gamall og það er held ég, það versta sem ég hef upplifað á minni löngu og viðburðarríku æfi.  Nei annars, ég held það ekki, ég veit það.

Nú hefði Aron orðið 10 ára.  Ein vinkona mín á 10 ára strák, ég fylgist grant með honum (úr fjarlægð reyndar).  Ég stend mig stundum að því að stara á litla drengi sem ég hitti á förnum vegi og velta fyrir mér aldri þeirra og stundum spyr ég foreldrana.  Reyni að sjá fyrir mér hvernig Aron hefði litið út.  María, mamma hans Arons hefur unnið af miklum þroska úr sínum missi og á nú litla yndið hann Oliver Einar, og hún, eins og hinar dætur mínar, eru hreint út sagt flottustu mömmur í heimi (fyrir utan mig sko)

En svona er lífið.  Eintóm blanda af súru og sætu allt í einum hrærigraut.  En ég fullyrði að það er hægt að hlakka til og kvíða fyrir á sömu stundu.  Lífið er nefnilega aldrei svart eða hvítt.

Það er nokkuð til í því að tíminn lækni öll sár að lokum.  A.m.k. dofnar sársaukinn með árunum, enda eins gott, annars myndum við ekki lifa af í sorginni sem okkur er flestum úthlutað, í mismiklu magni auðvitað.

Í dag hef ég verið að hugsa til yndislegrar vinkonu minnar hennar Röggu sem nú syrgir sárt hann Himma sinn, sem dó síðsumars, en hefði átt afmæli í dag.  Þið mættuð gjarnan senda henni fallegar hugsanir. 

Knús á ykkur í nóttinni og sofið vel elskurnar.

Eins og að vera á staðnum

Brúðkaup aldarinnar, þá er ég ekki að tala um brúðkaup Ellenar og Eyþórs, sem eru auðvitað megakrútt og hafa verið trúlofuð síðan 1984, heldur hitt, þetta stóra, er orðið að framhaldssögu á visir.is.

Í hvert skipti sem ég fer inn á visi.is eru komnar viðbótarupplýsingar um atburðinn, þannig að nú líður mér nánast eins og ég þátttakandi í dæminu (já nú þegar).  Þetta er geysispennandi framhaldssaga.

Ég veit;

..að Jón Ásgeir var steggjaður á sveitasetri

..að það er komin tímabundin "viðbygging" við Listasafnið

..að brúðhjónin vilja ekki brúðargjafir heldur benda á að fólk styðji góðgerðarstarfsemi (flott hjá þeim)

..að Gus-Gus og Ný Dönsk muni spila fyrir gesti.

..að Páll Óskari hafi verið boðið að syngja en óvíst sé hvort hann muni geta það

..að Nubu, einhver rosa kokkur muni hafa yfirumsjón með veitingunum

..að Balti mágur muni verða veislustjóri

..að kjólinn hennar Ingibjargar er svartur (flott hjá henni) og hannaður af Karli Lagerfeldt.

Auðvitað er þetta rosalegur áhugi á þessum verðandi hjónum hjá visi.is, en allir vilja fá að fylgjast með.

Ég held reyndar að þessi tilteknu brúðhjón séu dálítið töff par, að þau séu ekki þyrlupallsfólk og Eltondjonnarar þegar kemur að veislum.

Ég get alveg glaðst fyrir þeirra hönd og geri það hér með,

en vísisfólk, rólegir á áhuganum.  Þið vitið örugglega meira um þessa veislu en brúðhjónin sjálf.

Svo óskar ritstjórn þessa fjölmiðils þessu ágæta fólki til hamingju þrátt fyrir að engum úr ritstjórninni hafi verið boðið í partíið og hún sé þar með hætt að versla í Hagkaupum og farin yfir í Nóatún.

Tatatata

Brake a leg.

Úje

 

Himnaríki pervertanna

Það er vandræðalaust og léttur leikur að ná sér í þjónustu vændiskvenna, ef áhugi er fyrir hendi.  Það virðist bara vera erfitt að hafa upp á því þegar koma á í veg fyrir það.

Það hlýtur að vera hreint yndislegt fyrir alla fylgismenn lögleiðingar vændis að geta misnotað sér bágindi þeirra sem selja líkama sinn.

Erlend nuddkona býður erótískt nudd og mjög góða þjónustu sem kostar 20 þúsund.  Ef kúnninn vill meira, þá er það í boði en kostar auðvitað meiri peninga.

Vændi er löglegt frá því í vor.

Allir pervertar hljóta að gleðjast.

Hvernig er það með kallana sem kaupa þessa þjónustu?  Snara þeir ekki út summum og kaupa sér vini líka?  Það hlýtur að vera hægt að kaupa sér mannleg samskipti.  Er það ekki?

Krípí.

Oj.

Þeir sem áhuga hafa geta fundið vændi

Burt með súlurnar!

Borgarráð fjallaði í dag að nýju um rekstrarleyfisumsóknir veitingastaðanna Bóhem, Club Óðal og Vegas en þessir staðir eru allir skilgreindir sem nektarstaðir.

Nú virðast öll gögn málsins fyrirliggjandi en umfjölluninni var frestað.

Ég legg til að borgarráð hætti að vafstra í kringum súluna eins og Geiri á Goldfinger og taki afstöðu.

Taki afstöðu gegn nektarstöðum, gegn misnotkun á konum, mansali og vændi.

Komasho.

Enn frestað að afgreiða rekstarleyfisumsóknir nektarstaða

Magnafsláttur í Héraðsdómi Reykjavíkur?

2-1/2 árs fangelsi fær maður fyrir kynferðisbrot gegn sex ungum stúlkum á aldrinum 4-13 ára þegar brotin voru framin.

Ég verð svo sorgmædd, ætlar viðhorf dómstóla aldrei að breytast í þessum málaflokki?

Ég tek fram að ég hef enga ofurtrú á refsingum en það á að hafa afleiðingar að beita ofbeldi.  Og það á svo sannarlega að hafa afleiðingar að meiða börn.

Dómar á Íslandi eru í engu samræmi við alvarleika brota, a.m.k. ekki í ofbeldismálum.

Þegar ég las þessa frétt þá hugsaði ég, þarna er magnafsláttur í gangi.  Sex fyrir einn.

Vont mál.

Dæmdur í 2½ árs fangelsi fyrir kynferðisbrot gegn 6 stúlkum

Málamyndadómur

Maður réðst á fyrrverandi sambýliskonu sína með ofsafengnum hætti og að tilefnislausu.

Það kostar hann 5 mánuði í fangelsi.

Hann var líka dæmdur fyrir gripdeildir og hylmingu.

Sú staðreynd að 4 ára dóttir parsins horfði á árásina hefur ekki hrist neitt svakalega upp í dómurunum.

Þetta er ekki einu sinni klapp á kollinn í viðvörunarskyni.

Þessi dómur er svona "farðu að lúlla ljúflingur og ég skal vagga þér í svefninn" dómur.

Konan fær 300 þúsund krónur í miskabætur.

Þessi dómur er í boði Héraðsdóms Reykjavíkur.

Ég áfram á vaktinni.

 

Réðist á fyrrum sambýliskonu sína

Og mér er ekki boðið!

Ég er ósátt, mjög ósátt.

Það er búið að steggja Jón Ásgeir og mér var ekki boðið.

Reyndar voru bara strákar þarna en samt.  Ég er búin að versla við manninn í fjölda ára.  En nananabúbú á hann, því það var enginn útlenskur og frægur í partíinu.

Hjörtur Magni ætlar að gifta brúðhjónin á laugardaginn og mér var ekki boðið.  A.m.k. ekki ennþá.

Þetta er brúðkaup aldarinnar.  Frusssssssssss, það eru 94 ár eftir af öldinni og ekki hægt að toppa.

Án gríns, þá las ég í 24 Stundum í gær allt um eignir og veldi Jóns Ásgeirs og fjölskyldu og miðað við þær upplýsingar, þá ætti brúðkaupið að verða eitthvað í líkingu við hollígongið þegar Díana giftist rolunni honum Karli pretaprins um árið, vansællar minningar.  Allt annað er pjúra níska.

Annars er ég ekkert öfundsjúk.  Ónei.

Ég er farin að reyna að ná græna litnum úr andlitinu á mér.

Ég þarf nefnilega að fara í Hagkaup og versla í matinn, hm.. nei höfum það Nóatún, á enginn eftir að gifta sig þar?

Síjúgæs!

Úje

Ruslblogg

Ég vaknaði í morgun, eins og vanalega, nema að þessu sinni fór ég öfugu megin fram úr rúminu.

Ég byrjaði á að draga fána að húni, syngja þjóðsönginn, hylla forsetann og ríkisstjórnina

Síðan fór ég með mínar hefðbundnu morgunbænir.

Mér leið nokkuð vel.

Dagur sykursjúkra er í dag og í tilefni dagsins batt ég bláa slaufu á insúlínsprautuna og sprautaði mig síðan með viðhöfn.  Það var mjög hátíðlegt.

Ég hafði gleymt hálffullri sódavatnsflösku á borðinu í gærkvöldi.

Af minni alkunnu röggsemi, arkaði ég með viðkomandi flösku til tæmingar í eldhúsvask.

Ég rankaði við mér þegar ég var búin að tæma hana í ruslafötuna!!!

Það er eitthvað reglulega sjarmerandi við það að þrífa ruslaskáp fyrir dögun.

Án þeirrar reynslu hefur maður ekki lifað!!

Að þessu sögðu, geri ég aðra tilraun með start á degi.

Ég er farin að sofa.

Lífið er dásamlegt.

Úje.

Bloggtimburmenn

Í dag hringdi síminn, ring, ring, ring.  Ég svaraði.  Vinkona mín úr fortíðinni var í símanum.

Eftirfarandi samtal átti sér stað:

Hún: Þú varst að skálda þetta með hringinn er það ekki? (þessi færsla)

Moi: Nebb.

Hún: Jú, víst, þetta getur ekki hafa gerst því þú hentir hringnum á árshátíð Aðalverktaka á Hótel Sögu og ég var vitni að því.

Moi: Það var þá.  Þetta var annar hringur og annað tilfelli.

Hún: Þú ert biluð, ég sver það, stórbiluð.  Ætlarðu aldrei að fullorðnast?

Moi: Ég er löngu hætt að henda hringjum og yfirleitt öllu.  Ég hendi ekki nokkrum sköpuðum hlut lengur.

Hún: Þú hefur ekki hent hringnum, ég trúi því ekki.

----

Ég er enn að velta því fyrir mér af hverju henni finnst það svona ótrúlegt.

Ég var 24 ára (eða u.þ.b.)

Ég var ung og ör og á þessum tíma voru orðin ekki nóg, aðgerðir þurftu að fylgja.

---

En hvað um það.  Hringurinn flaug, en það má svosem geta þess að þessi eiginmaður fjárfesti í öðrum hring nokkru seinna. 

Ég hef alltaf átt svo góða menn.

Amen og úje

P.s. Ég vildi ekki svekkja vinkonuna, né þá sem lesa, að hér er reglulega tekið skáldaleyfi.  Ekki alltaf og aldrei að vita hvar. Ójá.

Hálfvitarannsókn

Enn ein hálvita rannsóknin hefur litið dagsins ljós.  Konur sem eru eins og stundaglös í laginu virðast vera gáfaðri en við hinar, og þær eignast einnig gáfaðri börn.  Hm...

Ástæðan mun vera sú, að í fitunni á mjöðmum kvenna eru omega-3 fitusýrur, sem næra bæði heila móður og barns meðan á meðgöngu stendur.  Fita á kvið inniheldur hins vegar omega-6 fitusýrur sem hafa engin áhrif á þroska heilans.

Ég þekki nokkrar stundaglasakonur, þær eru gáfaðar.  Ég þekki líka mjaðmalausar konur og þær eru líka gáfaðar.  Svei mér þá ef ég þekki einn einasta kvenmann sem er ekki meira og minna brilljant.  Þetta er nú meiri bölvaðekkisens kjaftæðið.

Á nú að reyna að koma inn enn einni innrætingunni í hausinn á okkur gáfukvendunum?

Er aldrei friður?

Konur eru rétt búnar að ná því að fegurðin liggur ekki í kílóafjöldanum.

Sjitt og arg.

Súmíbítmíbætmí.

Úje.

 

Stundaglasavöxtur til marks um gáfur